جستجو
0 محصول 0 تومان
منو

درباره کمپانیهای خودروسازی

خانه » آرشیو دسته بندی "درباره کمپانیهای خودروسازی"
25 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه فورد

برند فورد (Ford Motor Company) هم مانند سایر برندهای خودروساز آمریکایی، تاریخچه و سرگذشت جذابی دارد. این شرکت یک خودروساز چندملیتی آمریکایی است که مرکز اصلی آن در میشیگان، حومه دیترویت واقع شده است. این برند در واقع یک شاخه دیگر هم دارد که تحت برند لینکلن (Lincoln)، به طراحی و تولید ماشین‌های لوکس می‌پردازد.

خودروهای غیرلوکس یا خودروهای تجاری، تحت برند فورد تولید می‌شوند. فعالیت‌های این کمپانی معروف تنها به درون مرزهای ایالات متحده آمریکا محدود نمی‌شود. این برند صاحب ترولر (Troller)، شاسی بلندساز برزیلی است و حدود 8 درصد در کمپانی آستن مارتین بریتانیایی (Aston Martin) سهم دارد. همچنین 32 درصد سهام ژیانلگینگ موتورز (Jiangling Motors) متعلق به کمپانی فورد است. این شرکت موفق و به نام آمریکایی، با کشورهایی مانند چین (Changan Ford)، تایوان (Ford Lio Ho) تایلند (AutoAlliance Thailand)، ترکیه (Ford Otosan) و روسیه (Ford Sollers) نیز سرمایه گذاری‌های مشترکی دارد.

شاید خیلی‌ها با اصطلاح فوردیسم یا همان فوردگرایی (Fordism) آشنایی نداشته باشند. این اصطلاح به مجموع متدهایی گفته می‌شودکه برپایه قیمت کمتر، دستمزد بیشتر و در نتیجه خط تولید بهبود یافته‌تر و تسهیلاتی خاص برای مصرف کنندگان برنامه ریزی شده است. همان‌طور که از نام آن مشخص است، پایه گذار فوردیسم همین برند محبوب است. در سال 1914، همه دنیا با این متدها آشنا بودند و اکثر برندها از آن استفاده می‌کردند.

در طول زمان، فورد صاحب برخی از برندهای بزرگ مانند جگوار (Jaguar) و لندروور (Land Rover) بوده است. این کمپانی از سال 1999 تا 2010، یعنی به مدت یازده سال، صاحب برند سوئدی ولوو (Volvo) بود. همچنین صاحب برندی به نام مرکوری (Mercury) بود که از سال 1938، خودروهای لوکسی برای بازار آمریکا، کانادا، مکزیک و خاورمیانه تولید می‌کرد. فعالیت این برند در سال 2011 توسط فورد متوقف شد.

پس از برند جنرال موتورز (General Motors)، این کمپانی بزرگترین خودروساز کشورش و پس از برندهایی همچون تویوتا (Toyota)، فولکس واگن (Volkswagen)، هیوندای-کیا (Hyundai-Kia) و جنرال موتور در سال 2015، پنجمین غول خودروسازی دنیا محسوب می‌شد. در پایان سال 2010، این کمپانی به عنوان خودروسازی بزرگ در اروپا، در جایگاه پنجم قرار گرفت.

تاریخچه فورد

هنری فورد شخصی بود که این کمپانی را پایه گذاری کرد. در واقع اولین شرکتی که او تاسیس کرد، «کمپانی هنری فورد» نام داشت که سوم نوامبر سال 1901 شکل گرفت. پس از گشذت کمتر از دو سال، نام این شرکت به «کمپانی موتور کادیلاک» (Cadillac Motor Company) تغییر و آقای فورد این کمپانی را ترک کرد.

کمپانی فورد فعلی در سال 1903 با همکاری دوازده سرمایه گذار از جمله جان و هوراس داج (که بعدها کمپانی خود را تاسیس کردند)، پایه ریزی شد. جالب است بدانید که اولین مدیرعامل این کمپانی، یک بانکدار به نام جان گِرِی بود، نه آقای فورد!

دلیل انتخاب گِرِی، ترس سرمایه گذاران بود. آن‌ها نگران بودند که هنری فورد دوباره و به صورت ناگهانی، کمپانی را ترک کند. درست مانند سال 1901. در سال‌های اولیه، کمپانی رونق چندانی نداشت. در کارخانه‌های آن روزانه تنها چند دستگاه خودرو تولید می‌شد و حداکثر سه کارگر بر روی هر خودرو کار می‌کردند. قطعات نیز از شرکت‌هایی تامین می‌شد که با فورد قرارداد داشتند. در طول تنها ده سال، این کمپانی توانست بسیار توسعه پیدا کنند و بیشتر قطعات مورد نیاز را خود در کارخانه تولید کند.

از آنجایی که آقای فورد به هنگام پایه گذاری این شرکت 39 ساله و نسبتا جوان بود، توانست با تمام نیروی خود این شرکت را به یکی از بزرگ‌ترین و سودآورترین کمپانی‌های تاریخ تبدیل کند. حالا بیش از 100 سال است که این کسب و کار، در خاندان فورد نسل به نسل می‌چرخد. همین باعث شد که این شرکت، به یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین کسب و کارهای خانوادگی تبدیل شود.

هنوز چند سال از تولید اولین خودروی بنزینی توسط کارل بنز می‌گذشت. بنابراین برای تبدیل اتومبیل به وسیله‌ نقلیه‌ای مقرون به صرفه برای قشر میانی جامعه، هنوز راه طولانی پیش رو بود. هنری فورد یکی از کسانی بود که با کمک‌های فراوانش، این فرآیند را تسریع کرد. از بین سال‌های 1903 تا 1908، این کمپانی مدل‌های، A, B, C, F, K, N, R و S را تولید کرد. هر ساله تنها 1000 دستگاه یا حتی تعداد کمتری از این مدل‌ها به فروش می‌رسید. اولین خودرویی که به مرحله تولید انبوه رسید، مدل T (Model T) نام داشت. این محصول به یک ماشین بسیار محبوب تبدیل شد. در سال 1927، این ماشین با مدل A (Model A) جایگزین شد. مدل A، اولین ماشینی بود که در بخش جلویی شیشه داشت.

برای رقابت با جنرال موتورز، اولدزموبیل (Oldsmobile)، بیوک (Buick) و فورد، کمپانی مرکوری را تشکیل دهند. همچنین در سال 1922، کمپانی لینکلن توسط فورد خریداری شد تا با برندهای لوکسی مثل پاکارد (Packard) و کادیلاک رقابت کند. در دوران جنگ جهانی دوم، فورد آلمان برای ارتش نازی، به ساخت ماشین آلات جنگی و نظامی پرداخت. این کمپانی در آن زمان ار کارگرانش بیگاری می‌کشید.

سال 1964 بود که فورد ماستنگ، یکی از افسانه‌ای‌ترین ماشین‌های تاریخ در نمایشگاه نیویورک رونمایی شد. پس از کذشت یک سال، این کمپانی برای اولین بار چراغ مخصوص بستن یادآوری کمربند ایمنی را معرفی کرد.

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های این شرکت، در سال 2006 رخ داد. این کمپانی اعلام کرد که مبلغی معادل 12.7 میلیارد دلار ضرر کرده و احتمالا تا سال 2009 سود دهی ندارد. با این حال کمپانی محبوب ما توانست تمام نیروی خود را جمع کند و در نیمه دوم سال 2007، با 750 میلیون دلار سود به بازی برگردد. در سال 2008 هم این کمپانی، برندهای جگوار و لندروور را به تاتا موتورز هندی (Tata Motors) فروخت.

 

چهار مدل به یادماندنی از برند فورد

مدل  (The Model T)

لیست برترین خودروهای فورد و یا لیست بهترین‌های تاریخ، هرگز بدون مدل T تکمیل نمی‌شود، زیرا این مدل توانست برندش را به همه جهان نشان دهد. این محصول، اولین ماشین مقرون به صرفه تاریخ بود.

ماستنگ (The Mustang)

فورد ماستنگ یکی از معروف‌ترین و البته محبوب‌ترین مدل‌های دنیای خودرو است. در واقع این مدل به اندازه‌ای موفق بود که پس از مدتی به یک برند یا نماد قدرت معروف شد.

تاروس (Taurus)

شاید این مدل به محبوبی مدل T یا به زیبایی ماستنگ نباشد، اما در دورانی که بازار خودرو تبدیل به میدان جنگ خودروهای خارجی شده بود، این مدل فورد و بازار آمریکا را نجات داد.

تاندربِرد (The Thunderbird)

این محصول درست مانند ماستنگ، نماد زیبایی و نبوغ در طراحی این برند است. انگار پشت هر خط، برآمدی و هر کدام از جزئیات ریز این ماشین فورد، یک اتاق فکر بزرگ است.

25 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

صنعت خودروسازی آمریکا

خبرگزاری فارس- نشریه تخصصی اکونومیست طی مقاله‌ای به بررسی صنعت خودروسازی آمریکا پرداخت و تحولات این صنعت را از دوران اوج شکوفایی و رشد تا بحران و ورشکستگی شرکت‌های بزرگ خودروسازی بررسی کرد.

خبرگزاری فارس- نشریه تخصصی اکونومیست طی مقاله‌ای به بررسی صنعت خودروسازی آمریکا پرداخت و تحولات این صنعت را از دوران اوج شکوفایی و رشد تا بحران و ورشکستگی شرکت‌های بزرگ خودروسازی بررسی کرد.

این نشریه در ابتدای این مقاله نوشت، در اول ژوئن سال گذشته شرکت جنرال‌موتورز آمریکا که تا سال ۲۰۰۸ بزرگترین خودروساز جهان به حساب می‌آمد، اعلام ورشکستگی کرد. میزان بدهی‌های این شرکت دو برابر میزان دارایی‌های آن اعلام شده بود.

یک ماه بعد شرکت کرایسلر نیز که کوچکترین خودروساز در بین سه غول بزرگ خودروساز آمریکا به شمار می‌رفت، اعلام ورشکستگی کرد و تنها شرکت فورد توانست از مهلکه ورشکستگی در امان بماند، ولی میزان فروش این شرکت نیز طی سال ۲۰۰۹ به شدت کاهش یافت. افزایش قیمت هر گالن بنزین به ۴ دلار در تابستان ۲۰۰۸ به همراه تشدید بحران مالی در آمریکا و ورشکستگی موسسه لمن برادرز سرانجام صنعت خودروسازی آمریکا را به زانو درآورد. این در حالی است که ده سال پیش شرکت‌های جنرال‌موتورز، فورد و کرایسلر حرف اول را در صنعت خودروسازی جهانی می‌زدند و با ارائه خودروهای پیشرفته، انواع خودروها را برای سلیقه‌های مختلف مشتریان عرضه می‌کردند. طی ده سال گذشته کتاب‌ها و مقالات زیادی در خصوص رشد و شکوفایی صنعت خودروسازی آمریکا و آینده درخشان این صنعت نوشته شد چرا که کمتر کسی فکر می‌کرد، آمریکا با بحران مالی و اقتصادی روبه‌رو شود و سرنوشت صنایع خودروسازی این کشور به این وضعیت دچار شود. به لطف کمک مالی ۵۰ میلیارد دلاری دولت اوباما به جنرال‌موتورز و کمک ۱۶ میلیارد دلاری به شرکت کرایسلر این دو شرکت ظرف کمتر از ۴۰ روز از قانون ورشکستگی خارج شدند و این مساله موجب شد تا دولت آمریکا سهم بیشتری در صنعت خودروسازی داشته باشد. پل اینگراسیا روزنامه نگار بازنشسته وال‌استریت‌ژورنال بر این باور است که بحران صنایع خودروسازی آمریکا طی قرن اخیر در تاریخ اقتصادی این کشور و تاریخ دیترویت که مرکز خودروسازان بزرگ این کشور است بی‌سابقه بوده است. سه شرکت بزرگ آمریکایی بیش از ۱۰۰ سال است که در این کشور به تولید خودرو ادامه داده‌‌اند و بحران‌ها و چالش‌های زیادی را تجربه کرده‌اند. بحران و رکود در صنعت خودروسازی آمریکا موجب شد تا سایر رقبای خارجی به خصوص شرکت‌های خودروسازی ژاپنی و کره‌ای سهم خود را در بازار خودروی این کشور افزایش دهند. شرکت‌های آمریکایی پس از خروج از ورشکستگی مجبور شدند تولید بسیاری از مدل‌های خود را متوقف کنند و برخی از کارخانه‌های خود در کشورهای مختلف را تعطیل کنند. زیان و ضرر ۸۵ میلیارد دلاری جنرال‌موتورز طی سال‌های اخیر به یک تراژدی بزرگ در تاریخ دیترویت تبدیل شده است. ریک واگنر، رییس جنرال‌موتورز که حدود ده سال بر این شرکت مدیریت کرد سرانجام مارس گذشته مجبور شد در برابر فشارهای دولت اوباما از سمت خود استعفا دهد. پایین بودن قیمت بنزین در زمان ریاست واگنر موجب شد تا این شرکت سرمایه‌گذاری چندانی برای تولید خودروهای هیبریدی با مصرف بهینه سوخت انجام ندهد. این مساله موجب شد تا جنرال‌موتورز از رقبای ژاپنی خود در این زمینه عقب بماند.

صنعت خودروسازی در امریکا در دهه ۱۸۹۰ میلادی حرکت خود را آغاز کرد و با توجه به بزرگی اندازه بازار داخلی و با اتکا به تولید انبوه خودروهای مختلف به‌سرعت تبدیل به بزرگترین صنعت اتومبیل‌سازی در سطح جهان شد.

ثبات جایگاه امریکا به‌عنوان نخستین کشور تولیدکننده خودرو در جهان در طول ۸۰ سال از سال‌های قرن بیستم میلادی تداوم داشت اما سرانجام در سال ۱۹۸۰ صنعت خودروسازی ژاپن که دوران شکوفایی خود را از یک دهه پیش‌تر و با قدرتی فراوان آغاز کرده بود، در ادامه حرکت پرشتاب و جهش‌گونه‌اش، از امریکا پیشی گرفت و این کشور را از صدر فهرست بزرگترین تولیدکنندگان خودرو به پایین کشید.
به دنبال این اتفاق و با فاصله‌ای چند ساله بار دیگر این ماجرا برای امریکا تکرار شد و این بار همسایه غربی کشور ژاپن یعنی جمهوری خلق چین بود که ایفاگر نقش نخست در صحنه رقابت جهانی خودروسازان شد و در سال ۲۰۰۸ میلادی با پشت‌سر گذاشتن امریکا، این کشور را به رتبه سوم فرستاد و پس از ژاپن در رتبه دوم دنیا ایستاد، البته یک‌سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۹م از ژاپن نیز سبقت گرفت و جایگاه نخست جهان را از آن خود کرد و تا به امروز هم این صدرنشینی را از دست نداده است.
کشور امریکا همواره در جمع برترین تولیدکنندگان خودروی جهان حضوری دائمی داشته و به‌عنوان یکی از ۳ کشور دارای بیشترین تعداد خودروی تولید شده در دنیا مطرح بوده است.
آمار سازمان بین‌المللی تولیدکنندگان وسایل نقلیه (OICA) میزان تولید خودرو در صنایع خودروسازی امریکا را در پایان سال ۲۰۱۴ میلادی ۱۱ میلیون و ۶۶۰ هزار و ۶۹۹ دستگاه اعلام کرد و با این تعداد تولید که نسبت به سال ۲۰۱۳ رشدی ۵/۴درصدی داشت توانست رتبه دومین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان را کسب کند. آخرین آمار موجود در این زمینه نیز بیانگر تولید ۶ میلیون و ۱۲۰ هزار و ۵۹۳ خودرو به‌وسیله این کشور در دوره زمانی ۶ ماه نخست ۲۰۱۵ میلادی است که اندکی بیشتر از یک ماه تا انتهای آن فاصله داریم.

خودروسازی ینگه‌دنیا در بدو تولد
صنعت خودروسازی امریکا بدون تردید حیات خود را مرهون تلاش‌های هنری فورد می‌داند زیرا نه‌تنها نام وی به‌عنوان نخستین سازنده اتومبیل در تاریخ این کشور ثبت شده است بلکه علاوه بر آن و حتی شاید مهم‌تر از آن، ایده ابداعی وی در ساخت خودرو که ایجاد یک خط تولید یکپارچه اتومبیل و مونتاژ تمامی قطعات و اجرای خودرو با یکدیگر در یک مکان و روی یک خط مونتاژ پیوسته و خروج اتومبیل‌های کامل شده و آماده حرکت در انتهای این خط تولید بود، انقلابی اساسی در صنعت تولید خودرو در این کشور به وجود آورد و در فاصله‌ای کوتاه، روش ابتکاری خط تولید وی به سراسر جهان تعمیم پیدا کرد و در حقیقت واژه تولید انبوه در صنعت خودروسازی حاصل اجرایی شدن ایده بدیع هنری فورد بود.
هنری فورد ساختن اتومبیل را در سال ۱۸۹۶م و در پارکینگ منزل شخصی‌اش آغاز کرد. در ادامه مسیر خود و با چند سال فاصله او شرکت اتومبیل‌سازی فورد را نیز در سال ۱۹۰۳میلادی تاسیس کرد. فورد در طول ۱۰ سال نخست فعالیت شرکت خودروسازی‌اش، سعی و تلاش بسیاری برای بالا بردن میزان تولیدات کارخانه‌اش به‌کار گرفت و در نهایت طرح خط مونتاژ اتومبیل به‌صورت سریالی را در شرکت خود راه‌اندازی کرده و با این اقدام، میزان تولیدات خودروی خود را به‌یکباره تا چند برابر افزایش داد. اقدام دیگر فورد در آن سال‌ها که اقدامی بی‌سابقه بود، پرداخت حقوق روزانه ۵ دلاری به کارکنان و کارگران کارخانه‌اش بود، در شرایطی که حقوق متعارف کارگران در آن دوره چیزی حدود ۲ دلار در روز بود.

تعداد شرکت‌های فعال در صنعت خودروسازی امریکا در همان سال‌های ابتدایی قرن بیستم میلادی به صدها شرکت رسیده بود اما در سال‌های پایانی دهه ۱۹۲۰م بازار این صنعت در واقع زیرسلطه ۳کارخانه و ۳نام مطرح در حوزه تولید خودرو امریکا قرار داشت؛ شرکت‌های جنرال‌موتورز، فورد و کرایسلر.
فعالیت جدی صنعت اتومبیل‌سازی امریکا در پی ۲رویداد مهم و تاثیرگذار ملی و جهانی، نخست دوره رکود و کساد عظیم اقتصادی امریکا در دهه ۳۰م و به‌دنبال آن وقوع جنگ دوم جهانی در سال‌های پایانی این دهه (۱۹۳۸م) و ادامه این جنگ تا سال ۱۹۴۵ میلادی دچار وقفه‌ای طولانی شد اما با خاموش شدن شعله‌های این جنگ خانمانسوز و از نیمه دوم دهه ۴۰میلادی بار دیگر رونق به صنعت خودروسازی امریکا بازگشت، به گونه‌ای که در سال ۱۹۵۰ میلادی یعنی ۵ سال پس از پایان آن جنگ، در مجموع نزدیک به سه‌چهارم کل تولیدات خودرو در جهان محصول کارخانه‌های خودروسازی امریکا بود. براساس اطلاعات آماری ثبت شده در آن سال (۱۹۵۰ میلادی) کل خودروهای تولید شده در سراسر جهان به ۱۰ میلیون و ۵۷۷ هزار و ۴۲۶ دستگاه رسیده بود که از این تعداد، ۸میلیون و ۵ هزار و ۸۵۹ خودرو ساخت کشور امریکا
بود.

با شروع دهه ۱۹۷۰ میلادی ترکیب دو رویداد بزرگ؛ شامل بالا رفتن ناگهانی و شدید قیمت جهانی نفت و همراه آن، ظهور چهره‌های جدید و مطرح در صنعت خودروسازی جهان به‌ویژه از کشور ژاپن که باعث افزایش قابل‌توجه رقابت جهانی میان خودروسازان دنیا شد، تولیدکنندگان امریکایی خودرو را به‌شدت تحت‌تاثیر منفی قرار داد و به دنبال آن دهه، با شروع دهه ۸۰میلادی این تاثیرات منفی باعث عقب‌رفت یا حداقل توقف سرعت رشد این صنعت در امریکا شده تا به امروز دیگر هیچگاه با اطمینان یا برای دوره‌ای طولانی به صدر فهرست تولیدکنندگان بزرگ خودرو در دنیا بازنگشت.
در سال‌های اخیر شاید امریکا دیگر بزرگترین تولیدکننده خودرو در جهان نباشد اما بدون تردید بزرگترین بازار مصرف و تقاضای خودرو، به‌ویژه اتومبیل‌های سواری و شخصی برای مردم این کشور بوده و به نام امریکا نوشته شده است.

25 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه فعالیت خودروهای فرانسوی

تاریخچه شروع و فعالیت خودروهای فرانسوی در سال ۱۸۸۴ بود که صنعتگران فرانسوی توانستند اولین موتور درون سوز خود را اختراع کنند. اما در ادامه این فعالیت مارسل و فرناندو رنو بودند که اولین شرکت فرانسوی را در سال ۱۸۹۸ تحت عنوان برادران رنو بنا نهادند. اولین موتور دو سیلندر در سال ۱۹۰۲ توسط این شرکت به ثبت و اختراع رسید. در خلال جنگ جهانی های اول و دوم بود که خودروسازان فرانسوی دچار بحران مالی و کمبود نیرو و مواد اولیه شدند. بعد از آن با وجود بمباران های اتفاق افتاده در خلال جنگ جهانی دوم نیمی از این شرکت ها تخریب شدند که بیشترین آسیب به شرکت پژو وارد شد. بعد از جنگ جهانی دوم بود که خودروسازان فرانسوی توانستند به شرایط قبل از جنگ جهانی برگردند و حدود ۸۰ هزار خودرو از ۱۳۰ هزار خودروی تولید شده در فرانسه را صادر کنند. در حال حاضر پروه PSA متشکل از گروه های خودروسازی پژو است.

شرکت خودروسازی رنو (Renault)

شرکت خودروسازی فرانسوی رنو را می توان اولین شرکت خودروسازی فرانسوی دانست که توسط برادران مارسل و فرناندو رنو در سال ۱۸۹۸ میلادی تاسیس شد. شرکت مربوطه توانست اولین موتور دو سیلندر را در سال ۱۹۰۲ اختراع کنند. اولین خودرو تولید شده توسط مجموعه رنو A راه اندازی شد و در سال ۱۹۱۴ همزمان با شروع جنگ جهانی اول وزیر فرانسه به شرکت رنو دستور داد که تولید تاکسی و آمبولانس و موتور هواپیما را تولید کند. در آن زمان تاکسی های رنو در کل کشور فرانسه حدود ۴۰۰۰ مسافر و سرباز را جا به جا می کند. طراحی اولیه لوگو رنو دو سال پس از تاسیس شرکت انجام گرفت و آرم LR که مخفف اسم لوئیس رنو بود در آن زمان به عنوان آرم و لوگوی شرکت استفاده می شد. بحران بعد از جنگ، یقه خودروساز فرانسوی را گرفت و باعث کاهش بسیار شدید تولید خودرو در فرانسه شد. به همین سبب این خودروساز در پایین تر از خودروسازان بریتانیا، آلمان و ایتالیا قرار گرفت. در سال های بحرانی در فرانسه باعث شد که خودروساز رنو با کمبود مواد اولیه و نیروی انسانی مواجه شدند و میزان تولیدات خود را کاهش دادند.

در سال ۱۹۴۰ پس از آن که آلمان فرانسه را تحت اختیار خود قرار داده بود، آلمان از لوئیس رنو خواست که برای آلمان ها تانک بسازد. ولی لوئیس این کار را نپذیرفت و آلمانی ها کنترل کارخانه را در دست گرفتند و شروع به ساخت کامیون های بارکش کردند. این شرکت در سال ۱۹۹۰ میلادی توسط ماک خریداری شد و در حال حاضر نیز مالک خودروسازی رنو است. در سال ۲۰۰۰میلادی شرکت رنو ۲۰درصد از سهام شرکت ولوو را خریداری نمود و حضور فعالی در ساخت کامیون پیدا کرد. شرکت مربوطه خودروسازی در ساخت دوچرخه نیز فعالیت دارد، همچنین خودروهای مسابقاتی از دیگر فعالیت های جانبی این شرکت است. رنو توانسته خودروهایی بسیار با کیفیت و کم استهلاک را تولید کند و هم اکنون شرکت رنو به عنوان یکی از برترین برند های خودروسازی در جهان شناخته می شود. به طور کلی توانسته مشتریان به خصوصی را برای خود جذب کند.

شرکت خودروسازی رنو

شرکت خودروسازی پژو (Peugeot)

از دیگر برندهای خودرویی فرانسه، می توان به شرکت خودروسازی فرانسوی پژو اشاره کرد که در سال ۱۸۱۰ توسط خانواده پژو تاسیس شد. این شرکت در اوایل برای ساخت آسیاب های قهوه، نمک و فلفل در شهر فرانش کنته فرانسه تاسیس شد. بعدها توسط آرمان پژو در سال ۱۸۳۰ با ورود به صنعت دوچرخه سازی متحول گشت. نخستین خودرو گروه پژو در سال ۱۸۸۹ ، خودرویی سه چرخ با همکاری گوتلیب دایملر تولید شد. امروزه شرکت پژو به عنوان دومین خودروساز بزرگ اروپا و البته بزرگترین خودروساز فرانسه است. طرح و آرم شرکت پژو در اول از یک شیر طلایی روی تیر (پیکان) تشکیل شده بود و در این تصویر شیر نماد قدرت و تیر نیز نماد سرعت است. شرکت پژو اولین شرکتی بود که تایرهای لاستیکی را روی خودرو خود نصب نمود. در خلال جنگ جهلنی اول، پژو به ساخت ادوات نظامی شامل انواع کامیون ها و دوچرخه ها و موتورها پرداخت. در سال ۱۹۲۸ میلادی شرکت پژو به ساخت یک مدیا خودرو به نام ۱۸۳ پرداخت. سال ۱۹۲۹ سالی بود که نام گذاری پژو به شکل امروزی یعنی (Peugeot) همراه شد، به طوری که با ساخت خودرویی ارزان به نام پژو ۲۰۱ ارزان ترین خودرو بازار کشور فرانسه و نخستین خودرو تولید انبوه این شرکت بود. سال ۱۹۳۳شرکت پژو خودرو ۴۰۲ را معرفی کرد، این خودرو با نوآوری جدید سقف جمع شونده وارد بازار گردید.

بعد از جنگ جهانی دوم، پژو کار خود را با ۳۰۱ شروع کرد و همچنین با همکاری شرکت ایتالیایی پنین فارینا، پژو ۵۰۴ را وارد بازار کرد. سال ۱۹۵۸ شرکت پژو محصولاتش را در ایتالیا به فروش رساند و با دیگر شرکت ها مانند رنو و وولو همکاری های خود را گسترش داد. سال ۱۹۷۴، پژو ۳۰ درصد از سهام شرکت سیتروئن را خریداری نمود و صاحب این شرکت خودروسازی شد. بعد از انجام این کار، شرکت جدیدی را به نام پژو سیتروئن تشکیل دادند تا از لحاظ فنی و تکنولوژی از تحقیقات یکدیگر بهره مند شوند. در سال ۱۹۷۸ شرکت پژو با مدل های پژو ۴۰۵ و ۵۰۵ در بازار ایالات متحده شرکت داشت و توانست فروش این خودروها را تا ۴هزار دستگاه برساند. پژو ۴۰۵ به عنوان بهترین خودرو سال اروپا در سال ۲۰۰۰ شناخته شد.

شرکت خودروسازی پژو

شرکت خودروسازی سیتروئن (Citroën)

شرکت خودروسازی سیتروئن در سال ۱۹۱۹ توسط شخص آندره سیتروئن تاسیس شد و نخستین خودرو تولید شده این شرکت بعد از جنگ جهانی به نام سیتروئن A نام گذاری شد. بعد از جنگ جهانی شرکت مربوطه به شدت دچار کمبود سرمایه شده بود، لذا برای جلوگیری از ورشکستگی به مذاکره با کمپانی جنرال موتورز ایالات متحده آمریکا پرداخت. ولی شرکت جنرال موتورز به دلایل نامعلوم سرمایه گذاری در شرکت سیتروئن را غیر معقول دانست و سرمایه گذاری نکرد. از آنجا که فعالیت آندره از کارگاه نساجی و همچنین ساخت چرخ‌ دنده‌های حلزونی آغاز شده بود، لذا وی در لوگوهای نصب شده بر روی نخستین اتومبیل ‌های تولید شده سیتروئن، از طرح این چرخ ‌دنده‌ها استفاده کرد. نشان تجاری یا لوگوی شرکت سیتروئن که امروزه با نام Chevron Double شناخته می‌شود، از همین طرح یعنی علامت الهام گرفته شده‌ است.

با شروع جنگ جهانی دوم کارخانه سیتروئن بیش از ۲۴ میلیون توپ جنگی را ساخت و بعد از اتمام جنگ کارخانه سیتروئن مجددا خودروسازی را آغاز کرد. سیتروئن اولین خودروساز اروپایی بود که به تولید انبوه خودرو پرداخت. سال ۱۹۳۴ شرکت سینروئن با مشکلات مالی بسیاری مواجه شد و بخشی از سهام خود را واگذار کرد. اکثریت سهام آن به شرکت میشلن و بانک لازارد واگذار شد. خودروهای پر فروش و مشهور مجموعه در آن سال ها سیتروئن ژیان و سیتروئن cx بود و کمپانی سیتروئن یکی از نخستین مبتکران در حوزه آیرودینامیکی خودرو بود. سیتروئن سال ها به صورت مستقل خودروسازی می کرد تا اینکه بر اثر مشکلات مالی این خودروساز و خودروسازی پژو مدیران، تصمیم گرفتن گروه PSA را تشکیل بدهند.

شرکت خودروسازی سیتروئن

گروه خوردوسازی بوگاتی (Bugatti)

شرکت خودروسازی لوکس بوگاتی شرکتی فرانسوی است که می توان آن را در رده بهترین برندهای خودروسازی فرانسه در نظر گرفت. در سال ۱۹۰۹ میلادی توسط صنعتگر نابغه ایتالیایی به نام اتوره بوگاتی به منظور تولید خودروهای سفارشی و لوکس در مولشایم کشور فرانسه تاسیس شد. اتوره بوگاتی در زمینه طراحی صنعتی فعالیت داشت و همچنین در مسابقات رالی به پیروزی هایی متعددی دست پیدا کرده بود. در سال ۱۹۱۳ بوگاتی خودرویی با موتور ۵۰۰CC را تولید کرد و یکی دیگر از تولیدات آن به نام بوگاتی TYPE13 تا جنگ جهانی اول تولید آن ادامه داشت. در طول جنگ، بوگاتی به تولیدات نظامی روی آورد و در سال ۱۹۲۲ میلادی با تولید خودرو ۸ سیلندر و ۲۰۰۰CC به نام بوگاتی TYPE30در بازار خودرو فروش چشم گیری را به دست آورد. در دوران بعد از جنگ در سال ۱۹۲۶ ، مدل بوگاتی رویال را معرفی کرد. در فاصله بین دو جنگ جهانی شرکت بوگاتی خودرو بوگاتی TYPE 30 را به فروش رساند.

گروه خوردوسازی بوگاتی

گروه خوردوسازی بوگاتی

این شرکت تا سال ۱۹۴۷ توانست حدود ۸۰۰۰ خودرو را تولید کند و در ابتدای ۱۹۵۰ بوگاتی آخرین مدل خود را تولید کرد. در ادامه افزایش فعالیت هایش در سال ۱۹۶۳ تولید این خودرو کاملا متئقف شد و در سال ۱۹۹۰ کارخانه بوگاتی با سرمایه یک کارآفرین ایتالیایی برای تولید خودروهای اسپرت و لوکس راه اندازی شد. در سال ۱۹۹۸ شرکت موردنظر فرانسوی توسط گروه خودروسازی فولکس واگن خریداری شد و امروزه نحت مدیریت گروه آلمانی فولکس فعالیت می کند. خودرو بوگاتی ویرون که خودروی بسیار لوکس و اسپرت این شرکت است، اولین بار در سال ۱۹۹۹ میلادی در نمایشگاه خودرو توکیو به نمایش در آمد. امروزه بوگاتی ویرون با یک موتور ۱۶سیلندری با حجم ۷۹۹۳CC و حجم به شکلW برخوردار است که طبق مشخصات فنی گفته شده توسط شرکت این خودرو توانایی تولید ۱۰۰۱ اسب بخار قدرت را دارد. شتاب و توانایی این نوع از مدل خودرو، حداکثر سرعت ۴۲۰ کیلومتر را دارد و شتاب آن در حالت سکون برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر حدود ۲/۵ ثانیه است. به طور کلی بوگاتی ویرون با سرعت ۴۲۰ کیلومتر در ۲۰ دقیقه می تواند حدود ۶۰ لیتر بنزین را مصرف کند.

 

15 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران

صنعت خودرو ایران از اوایل دهه ۳۰ شمسی تاکنون فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. صنعتی پر سر و صدا و پر حاشیه. از تولید پیکان و سمند گرفته تا واردات روز افزون خودروهای خارج و در نهایت خداحافظی با بهترین شرکای تجاری در طول ۶۰ سال تجربه صنعت خودروسازی ایران بوده است.
نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران

صنعت خودروسازی در ایران نسبت به تاریخچه‌ی این صنعت در جهان، چندان قدیمی و پیشینه‌دار نیست. اما پیشینه‌ی ورود خودرو چطور؟ اولین خودروها در چه زمانی وارد ایران شدند؟ این اولین خودروها از چه کمپانی‌ها و چه مدل‌هایی بودند؟ آنچه ما تا کنون از تصاویر و فیلم‌های تاریخی دیده‌ایم، همواره در ایران کالسکه‌ها در کنار اتوموبیل‌ها در حال حرکت در خیابان‌های کشور هستند. کمتر پیش آمده که تصاویری را شاهد باشیم که تنها وسیله‌ی نقلیه‌ی شهری و بین شهری در کشور کالسکه باشد. همین حقیقت باعث شده این سوال برای بسیاری از ما پیش آید که پس چه کسی موجبات حضور اولین خودرو را در ایران رقم زد و تاریخچه اتومبیل در ایران چیست؟

تاریخچه اتومبیل در ایران و اولین خودروی وارد شده به کشور

اولین اتومبیل چه زمانی به ایران وارد شد؟ برای پاسخ به این سوال و بررسی تاریخچه اتومبیل در ایران باید به زمان قاجار برویم. در اسناد، تاریخ دقیقی از حضور اولین اتومبیل در ایران ثبت نشده است. معتبرترین روایت از جعفر شهری در کتاب تاریخ تهران مطرح شده به این شرح که اولین بار مظفرالدین شاه در بازگشت از سفر اروپا دو اتومبیل با راننده‌های‌شان را همراه خود به ایران آورد. البته درباره‌ی‌ این دو اتومبیل تاریخی روایت‌های متعددی بیان می‌شود. در بعضی کتب این اتومبیل‌ها فورد کروکی کلاچی با تایرهای توپُر ثبت شده‌اند و در بعضی دیگر دو مدل از رنوی فرانسه. در هر صورت، ظاهرا مظفرالدین شاه اولین برگه از کتاب تاریخچه اتومبیل در ایران را به نام خود ثبت کرده است.

روایت‌هایی که معتقدند اولین اتوموبیل‌های وارد شده به ایران فورد بودند مبدا آن‌ها را بلژیک می‌نامند و دیگران مدعی هستند اولین خودروهای وارد شده به ایران که رنو بودند از فرانسه آمده‌اند. همچنین جعفر شهری که معتقد است مظفرالدین شاه در سال ۱۲۷۹ دو رنو را از فرانسه و از راه آب و خشکی راهی ایران کرد، می‌گوید یکی از این اتومبیل‌ها هیچ‌گاه وارد ایران نشد چرا که در مسیرش و هنگام حمل و نقل دچار نواقصی شده و در راه ماند.

خودروی دیگر نیز در واقعه‌ی ترور نافرجام محمد علی شاه در دوشان‌تپه منفجر شده و از بین می‌رود. بنابراین بقایایی از این دو خودرو در موزه‌های کشور وجود ندارد و سندی از این دو خودرو در تاریخچه اتومبیل در ایران وجود ندارد. پس از این دو، خودرویی که برای احمد‌شاه از اروپا خریداری شد به عنوان سومین اتومبیل وارد شده به ایران شناخته می‌شود.

این‌طور که به نظر می‌رسد ورود اولین اتومبیل به ایران باعث شد که تا سال ۱۲۸۹ استفاده از اتومبیل شخصی بین سفرای دیگر کشورها در ایران، تجار و افراد سرشناس و دولت‌مردان رایج شود.

با نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران متوجه می‌شویم که اولین خودروهای وارد شده به ایران در بین مردم به کالسکه دودی معروف بودند. به دنبال واردات بیشتر اتومبیل‌ها،خودروهایی با نام ماشین لاری، که شبیه به وانت‌های امروزی بودند و اتومبیل‌هایی معروف به دور سیمی که برای حمل بار و مسافر مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به ترتیب وارد کشور شدند.

اولین خودرو در ایران / اولین اتومبیل در ایران

تاریخچه صنعت خودروسازی در ایران

نگاه به تاریخچه خودرو در ایران نشان می‌دهد که در سال ۱۳۰۰ اتومبیل یکی از اصلی‌ترین کالاهای وارداتی در ایران محسوب می‌شد. این رشد تقاضا باعث شد تا نیاز به خودرویی که خرید آن در حد توان عموم مردم باشد بسیار احساس شود. چرا که بسیاری اقشار با درآمد متوسط علاقه‌مند به داشتن خودروی شخصی بودند اما وارداتی بودن این محصول و در نتیجه قیمت بسیار بالای آن باعث می‌شد که در بین دارایی‌های لوکس و اعیانی قرار بگیرد.

همین نیاز بود که منجر به تاسیس «کارخانه‌ی صنعتی ایران ناسیونال» تحت لیسانس کمپانی تالبوت از زیرمجموعه‌های روتس انگلیس در سال ۱۳۴۱ توسط برادران خیامی شد. اولین محصولات این شرکت گونه‌ای اتوبوس و مینی‌بوس بود. تولید پیکان که از محصولات قدیمی تالبوت بود در سال ۴۶ دربرنامه‌ی ایران ناسیونال قرار گرفت و تا سال ۵۶ مدل‌های مختلفی از آن مانند کار، جوانان، استیشن و لوکس ساخته شد.

شرکت سایپا پیش از انقلاب اسلامی
شرکت سایپا پیش از انقلاب اسلامی

دومین کارخانه‌ی خودروسازی ایران «سایپا» بود که در سال ۱۳۴۴ تاسیس شد. اولین خودروی تولیدی سایپا نیز ژیان بود که با مشارکت سیتروئن فرانسه تولید می‌شد. ژیان مهاری، ژیان پیکاپ، رنو ۵ و رنو ۲ خودروهایی بودند که توسط سایپا تا سال ۵۶ تولید شدند. در طول این سال‌ها دیگر کمپانی خودروساز ایرانی یعنی پارس خودرو نیز با تولید خودروهای شاهین و آریا در صنعت خودروسازی ایران فعالیت داشت.

پیکان تولیدی توسط کمپانی برادران خیامی بسیاری از ایرانیان نه‌چندان متمول را که در بین ثروتمندان جامعه قرار نمی‌گرفتند به آرزوی داشتن یک خودروی شخصی رساند و در فاصله‌ی کوتاهی تمام خیابان‌های کشور را فرا گرفت. پیکان تا سال‌ها پرفروش‌ترین خودروی کشور بود و تبدیل به اسطوره‌ای در تاریخ صنعت ایران شد.

صنعت خودروسازی ایران بعد از انقلاب اسلامی

با نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران متوجه می‌شویم که صنعت خودرو سازی در ایران چندان قدیمی و دیرین نیست، اما از آنجا که ایران در بین کشورهای صنعتی جهان قرار ندارد این صنعت پس از صنعت نفت عنوان دومین صنعت بزرگ کشور را بر دوش می‌کشد.

جایگاه خودروسازی ایران در بین هم‌مسلکانش در جهان چندان جذاب نیست و تاکنون نتوانسته مقامی بهتر از هجدهمین خودروساز جهان را از آن خود کند.

ایران خودرو تولید پیکان را تا سال ۸۴ ادامه داد و سایپا نیز در سال ۷۵ تولید پراید را جایگزین تولید رنو ۵ و رنو PK کرد. اولین خودروی ملی ایران که در سالگرد ۴۴ سالگی صنعت خودروسازی جهان وارد بازار کشور شد، سمند بود و تاکنون خودروهای دیگری از جمله دنا، رانا، تیبا و ساینا در مدل‌ها و تیپ‌های مختلف به عنوان خودروی ملی در این کمپانی‌ها ساخته شده‌اند.

علاوه‌ بر این دو خودروساز بزرگ، پارس‌خودرو و کرمان‌موتور نیز از خودروسازان پرکار و پرفروش کشور هستند. بخش اعظم صنعت خودروسازی در ایران طی سال‌های فعالیتش به کار مونتاژ محصولات کمپانی‌های بزرگ‌تر جهانی مشغول بوده و همواره به دلیل مواجه با تحریم‌های جهانی و پیشتر به دلیل شرایط جنگی کشور، با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بوده‌اند.

اکنون نیز به دلیل اعمال تحریم‌های جهانی بیشتر خودروهای مونتاژی در این کمپانی‌ها از محصولات چینی هستند. شاید بتوان گفت که تاریخچه اتومبیل در ایران هیچ‌وقت نتوانست آنطور که باید پربار شود و همیشه به دلایلی داخلی یا خارجی از رقابت با کشورهای دیگر بازمانده است.

بازار خودروی این روزهای ایران

همین دو سال گذشته هم جزوی از تاریخچه اتومبیل در ایران محسوب می‌شوند. طی دو سال گذشته، بازار خودروی کشور پرالتهاب‌ترین روزها و ماه‌های خود را پشت‌سر گذاشته است. فشار تحریم‌ها، نبود قطعات برای تولید، افزایش قیمت دلار و افت ارزش پول ملی همه دست به دست هم دادند تا صنعت خودروسازی کشور با مشکلات بزرگی در مسیر تولید مواجه باشد.

در برخی موارد خودروسازان موفق به عرضه‌ی سفارشات ثبت شده نمی‌شوند و قادر به تحقق بسیاری از تعهدات‌شان در زمینه‌ی تولید محصولات جدید مانند دنا پلاس هیبریدی (ایران خودرو) و رهام (سایپا) و خارج کردن محصولات قدیمی و از رده خارج از خط تولید نشده‌اند.

همچنین توقف واردات خودرو از اواسط ۱۳۹۷، بالا رفتن هر ساعت قیمت خودروهای وارداتی موجود در بازار را به همراه داشته است. به طوری که نمودار قیمت‌های خودروهای کارکرده‌ی خارجی افزایش چند برابری آن‌ها را طی دو سال نشان می‌دهد.

بر اساس همین باید گفت که بازار خودروی کشور روزهای خوبی را نمی‌گذراند و این دوره در آینده قطعا به عنوان دوران تاریکی در تاریخچه اتومبیل ایران شناخته خواهد شد. خریداران در تردید بین خرید محصولات داخلی که کیفیت خود را هر روز بیش از پیش از دست می‌دهند و تولیدات خارجی کارکرده هستند. در موارد زیادی هم تن به خرید محصولات چینی می‌دهند چرا که تقریبا تنها انتخاب موجودشان است.

15 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه خودروسازی در کره جنوبی

خودروسازی کره جنوبی که پس از ایران کار خود را آغاز کرد موفق عمل کرده است، اما مسئولان ایرانی همچنان به ادامه راه شکست خورده کنونی اصرار دارند.

به گزارش تحریریه، کره جنوبی ساختار صنعت خودروسازی خود را پس از ایران پایه گذاری کرد. حتی برخی تحلیلگران مدعی هستند سئول این ساختار را با الگوبردای از تهران ایجاد کرد و به رغم آنکه تا زمان انقلاب و حتی در دوره ای پس از آن از کشورمان عقب بود اما با اتخاذ سیاست های منطقی و با نگاه کلان به تحولات جهانی توانست خود را به یکی از 5 خودروساز برتر جهان تبدیل کند.
اکنون کره جنوبی با تولید بین 4 تا 5 میلیون خودرو در سال در رتبه هفتمین کشور تولیدکننده خودرو در جهان قرار دارد. این در حالی است که صنعت خودروسازی ایران سالانه با انواع سیاست های حمایتی از طرف نظام و اختصاص انواع امتیازات خاص و اعطای انحصاری بازار به دو خودروساز اصلی قادر است اندکی بالاتر از یک میلیون خودرور را در سال تولید کند.
البته مقایسه کیفیت خودروهای تولیدشده در ایران و کره جنوبی کاری بیهوده و غیرقابل تصور است و بهترین نمونه خودروی ایرانی با هیچ یک از خودروهای صادراتی کره ای قابل مقایسه نیست.
به عنوان نمونه در حالی که دو خودروساز اصلی کشورمان یعنی ایران خودرو و سایپا با تکنولوژی سه دهه قبل زنده مانده اند و در مقابل تغییرات روز دنیا مقاومت می کنند، دو خودروساز شناخته شده کره ای یعنی کیا موتورز و هیوندای در زمینه نسل های جدید خودرو تحول آفرین هستند.
حدود یک سوم خودروهای تولیدشده در کره جنوبی در داخل این کشور به فروش می رسد و مابقی به کشورهای دور و نزدیک و حتی کشورهای صاحب نام در صنعت خودروسازی همچون آلمان و آمریکا صادر می شود.
درحالی که صادرات صنعت خودروی کشورمان تقریبا صفر است اما کره جنوبی از 2015 به بعد توانست است سالانه بیش از 5 درصد صادرات جهان را در اختیار بگیرد و از این نظر رتبه پنجم کشورهای جهان را کسب کند. همین توانایی باعث شده است که شرکت های بزرگ و کوچک خودروسازی در کره جنوبی بتوانند با بنگاه های بزرگ اقتصادی در حوزه خودرو همکاری و مشارکت نزدیکی داشته باشند.
جهش خودروسازی با یک برنامه 25 ساله
چرا با وجود انواع حمایت های شگفت آور و بی سابقه ای که دولت ها از خودروسازان ایرانی صورت داده اند اما هنوز ایران در این صنعت تقریبا از هیچ مزیتی برخوردار نیست و به نوعی اتلاف سرمایه کشور و مردم و از دست رفتن جان هزاران انسان بیگناه به علت بی کیفیت بودن تولیدات مهمترین دستاورد دو شرکت ایرانی است.
کره جنوبی در دهه 1960 میلادی برای ورود به عرصه خودروسازی تصمیم گرفت؛ و با سیاستگذاری درست و تصویب قانون، واردات خودرو را به مدت ۲۵ سال ممنوع کرد.
در این دوره 25 ساله سه دسته از سیاست های کلان در خودروسازی دنبال شد. سرمایه گذاری منطقی و حساب شده سئول به سمت توسعه توانایی این کشور در بخش های فرعی همچون شاسی، رنگ و مونتاژ متمرکز شد. البته کره جنوبی از همان ابتدا جذب سرمایه گذاری خارجی و افزایش همکاری فنی با خودروسازان قابل اعتماد و مطرح را از طریق سرمایه گذاری های مشترک به اجرا گذاشت.
کره جنوبی با حوزه مونتاژ وارد صنعت خودرو شد و سپس برای توسعه توان خود بر قطعه سازی متمرکز گردید. در این چارچوب تولید قطعات پیچیده با انواع سیاست های تشویقی و حمایتی همچون معافیت های مالیاتی، پایه های این صنعت تقویت شد.
سئول در فاز سوم با اعطای کمک های مالی کم بهره به تدریج قدرت رقابتی خود در عرصه های صادراتی را بهبود بخشید. به تدریج کره جنوبی در دهه 1990 میلادی وارد عرصه جهانی تولید خودرو شد.
به وضوح شاهدیم که اگرچه تهران هم تقریبا همین سیاست ها را دنبال می کرد اما انحراف دولت ها در فرایند صنعتی شدن در همین سه گام نخست مسیر خودروسازان را چند دهه قبل منحرف ساخت.
در حالی که فرانسه در بیشتر سال های اخیر در میان 10 کشور مهم تولیدکننده خودرو جای ندارد اما ایران با اتکا به برخی شرکت های خودروساز رده چندم جهان خود را در عمل تنها به یک مونتاژکار نابلد خودروهای از رده خارج شرکت های فرانسوی تبدیل کرده است.
خودروسازی فرانسه که در دوره ای در حال ورشکستگی بود و با کمک بازار ایران احیا شد از همان سال ها با ناز و کرشمه، معاهده های استعماری را با ایران امضا کرده است.
البته تا چند سال بعد از آن هم حمایت های قانونی از صنعت خودروی کره ادامه یافت اما تا سال های ابتدایی قرن بیست و یکم بسیاری از ممنوعیت ها به تدریج لغو شدند و تعرفه واردات به صورت پلکانی دو در یک دوره 10 ساله کاهش یافت. البته حمایت های دولت در سطحی بالاتر به ویژه در زمینه انتقال تکنولوزی و تقویت جایگاه تحقیقات و اعطای بورس تحصیلی به مهندسان حوزه خودرو ادامه یافت.
یکی از مهمترین نکات در فرایند خودروساز شدن کره جنوبی این بود که سیاستگذاران این کشور به اصول مهمی همچون ارتقای کیفیت، افزایش بهره وری و در نهایت رقابت پذیری خودروهای تولیدی خود در بازارها؛ اولویت دادند؛ به گونه ای که به اعتقاد مقام های این کشور هر تعداد خودرو حتی اندک که در این کشور تولید می شود باید قابلیت عرضه به بازارهای جهانی را داشته باشد.
این مسائل از جمله موضوعات مهمی هستند که تقریبا در صنعت خودروسازی ایران و دو شرکت برتر آن دارای اهمیت نبود زیرا این شرکت ها تنها به انحصار صرف خود در داخل ایران اکتفا کردند و با تکیه بر از انواع ترفندها، حمایت دولت ها از خود را چند برابر سااختند.
خودروسازی ایران در عمل با حیله گری در بخش عرضه، مصرف کننده خود را با تعداد اندکی از گزینه های داخلی آن هم با نسل خودروهای از رده خارجی که دو تا سه دهه قبل تولید می شدند، بالاجبار راضی کرده است.
به نظر نمی رسد که مسئولان کشور از سرنوشت خودروسازی کره جنوبی بی اطلاع باشند و یا ندانند که راه کنونی برای کشور ثمری ندارد و ایران را خودروساز نمی کند، پس از پای چه عامل دیگری در میان است که این سیاست غلط همچنان ادامه می یابد؟
15 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه خودروسازی در ایتالیا

ایتالیا کشوری که در اروپای جنوبی قرار گرفته و پایتخت آن شهر تاریخی رم است. این کشور یکی از قدرت‌های اصلی اقتصادیِ جهان و هشتمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است. ایتالیا دارای اقتصادی پیشرفته در نظام سرمایه‌داری است. یکی از بزرگترین صنعت این کشور صنعت خودرو سازی می باشد که شرکت های بزرگی از جمله لامبورگینی و آلفا رومئو در این کشور می باشند. با معرفی شرکت های خودروسازی ایتالیا همراه تیتان کارز باشید.

Abarth

آبارت – Abarth

آبارت یک شرکت خودروساز که در سال 1949 توسط کارلو آبارت ( کارآفرین، صنعتگر و طراح خودرو اتریشی-ایتالیایی ) در شهر تورین ، ایتالیا تاسیس شد. آبارت متعلق به گروه خودروسازی استلانتیس می باشد.

کارلو آبارت در سال 1947 مدیر بخش خودرو هی ورزشی شرکت سیزیتالیا بود سپس در سال 1948 شرکت سیزیتالیا دچار سقوط مالی شد که ناشی از سرمایه گزاری در تولید خودرو کوپه 202 بود. سپس کارلو آبارت از این شرکت جدا شد و با حمایت مالی آرماندو اسکالیارینی، در 31 مارس 1949 آبارت در شهر بولونیا تأسیس شد. همچنین شرکت سیزیتالیا در سال 1963 ورشکسته شد.

سپس در 31 ژوئیه سال 1971 شرکت فیات آبارت را خرید و این شرکت بخش تولید خودرو های مسابقه ای فیات شد. در 1 اکتبر 1981، ابارت. دیگر متوقف شد و جای خود را به Fiat Auto Gestione Sportiva داد، یک بخش از شرکت مادر متخصص در مدیریت برنامه های مسابقه ای است که تا پایان سال 1999 ادامه خواهد داشت، زمانی که به Fiat Auto Corse S.p.A تغییر یافت.

برخی از مدل های تجاری ساخته شده توسط فیات یا شرکت های تابعه ( از جمله لانچیا و اتوبیانچی) با نام تجاری آبارت ساخته شدند از جمله خودرو Abarth Autobianchi A112 که خودرویی سبک و ارزان قیمت بود. در دهه 1980 ، نام آبارت برای خودروهای با عملکرد بالا ازجمله خودرو Fiat Ritmo Abarth استفاده می شد.

در تاریخ 1 فوریه 2007 آبارت تبدیل به یک واحد مستقل شد. اما تعهد کنترل گروه اتومبیل فیات S.p.A بود و که شروع به ساخت خودرو های سبک با نام تجاری مستقل آبارت کرد. سپس در سال 2015 ، شرکت مادر آبارت به FCA Italy S.p.A تغییر نام داد که نشان دهنده ادغام فیات S.p.A با فیات کرایسلربود که در ماه های گذشته اتفاق افتاد بود. همچینین در سال 2017 با شرکت یاماها برای تولید محدود موتورسیکلت همکاری کرد.

لامبورگینی

لامبورگینی – Lamborgini

لامبورگینی یک شرکت خودروسازی که در سال 1963 توسط فروچیو لامبورگینی تاسیس شد. این شرکت در زمینه تولید خودرو های  سوپر اسپرت فعالیت می کند. اما در سال 1998 گروه فولکس ‌واگن آن را با قیمت 110 میلیون دلار خریداری کرد و در حال حاضر مدیریت این شرکت زیرنظر شرکت آئودی می باشد.

قبل از تاسیس شرکت لامبورگینی ، فروچیو لامبورگینی شرکتی به نام لامبورگینی تراتوری را در 1949 برای تولید تراکتور تاسیس کرد که تا سال 1963 فعالیت تولید خودرو را ادامه دارد و بعد از آن در زمینه تولید سامانه‌های تهویه گرمازا و سرمازا نیز فعالیت می کند. در 1962 فروچیو لامبورگینی درذهن حود شروع به پایه ‌ریزی شرکت خود کرد. در سال 1963 او شرکت فروچیو لامبورگینی خودرو را تأسیس کرد و زمین بزرگی را نیز در سن‌آگاتا بولونیز برای راه‌اندازی فروشگاه خود خریداری کرد. فروچیو در آن زمان، طراحی فوق مدرن و تأسیسات ساخت را در کنار فضای اداری خود در نظر گرفت.

در سال 1965 فروچیو لامبورگینی تأکید می‌کرد که علاقی ای به انجام پروژه‌های مربوط به آینده یا عجیب ندارد. او می‌خواست که خودروهای عادی فوق ‌العاده سریع و بی عیب و نقص را تولید کند. همچنین در همان سال شرکت لامبورگینی نمونه اولیه خودرو میورا را به عنوان یک شاسی نمایش داد و تنها در چهار ماه تبدیل به نخستین ابرماشین جهان شد. پس از موفقیت میورا، این شرکت همچنان به آزمایش و تکامل راه خود ادامه داد. از سال 1967 تا 1971 ، شرکت لامبورگینی انواع مختلفی از خودروها را تجربه کرد اما طرح مفهومی مارزال ، شاید یکی از عجیب‌ترین آن‌ها بود.

دهه 1970 زمان مناسبی برای خودروسازی‌ها نبود به دلیل مشکلاتی از قبیل ناآرامی‌های کارگری در ایتالیا، افزایش قیمت گاز و شرکت لامبورگینی از سال 1974 شروع به ورشکستگ شدن بود که در نهایت در سال 1978 به ورشکستگی رسید. سهام داران شرکت در اواسط دهه 1980 شروع به مذاکره با مدیران شرکت خودروسازی کرایسلر نمودند. این مذاکرات در نهایت در سال 1986 به پیوست شدن لامبورگینی به کرایسلر شد.

در سال 1994 ، کرایسلر با مشکلاتی در شرکت خود مواجه شد. سپس کرایسلر، لامبورگینی به گروهی از سرمایه‌گذاران اندونزیایی فروخته شد. همچنین در همان سال ها با فروچیو در سن 76 سالگی در ایتالیا درگذشت. در سال 1997 بود که فردیناند پیک نوه فردیناند پورشه و مدیرعامل گروه فولکس ‌واگن علاقه‌مند به لامبورگینی شد و برای سال‌ها از دوستداران فروچیو لامبورگینی بوده ‌است. در 1997 لامبورگینی باید به آئودی در زمینهٔ یک پروژه همکاری پیشرانه نزدیک می ‌شد ، پروژه‌ای که سپس لامبورگینی گالاردو را به وجود آورد.

سرانجام در سال 1998 گروه فولکس‌واگن لامبورگینی را با قیمت 110 میلیون دلار، خریداری کرد. نخستین مدل تولید شده تحت مدیریت فولکس‌واگن، لامبورگینی مورسیه‌لاگو بود، که در سال 2001 تولید شد. لامبورگینی اونتادور در سال 2011 برای جایگزینی مورسیه‌لاگو معرفی شد.

آلفا رومئو

آلفا رومئو – Alfa Romeo

آلفا رومئو یک شرکت خودروساز که در سال 1906 توسط الکساندر داراک ( بازرگان فرانسوی ) در شهر میلان تاسیس شد. در سال‌های ابتدایی، شرکت  به مونتاژ خودروهای شرکت داراک می ‌پرداخت ، ولی در سال 1910 یوگو استلا و دیگر شرکا با ایجاد تغییرات در شرکت به قصد تولید خودرو با همکاری شرکت داراک، ولی برند مستقل ، نام شرکت را نیز به آلفا مخفف آنونیما لومباردا فابریکا اتومبیلی تغییر دادند.

سپس در سال 1915 این شرکت تحت مدیریت نیکولا رومئو قرار گرفت، که بعد از آن در سال 1920 نام شرکت را به آلفا رومئو تغییر داد. همچنین از سال 1911 شروع به تولید خودروهای مسابقات اتومبیل ‌رانی نیز کرد اما امروزه آلفا رومئو به خاطر تولید خودرو های اسپرت گران قیمت شناخته می شود. نیکولا رومئو محصولات تولیدی این شرکت گشترش داد و تولید انواع موتور هواپیما و کمپرسور، ژنراتور، لوکوموتیو و واگن‌های قطار را به فهرست محصولات تولید این شرکت اضافه کرد.

در سال 1928 با پایان قرارداد دولت ایتالیا با شرکت آلفا رومئو، نیکولا رومئو این شرکت را ترک کرد و سهام خود را نیز به دولت ایتالیا فروخت.سپس در سال 1932 این شرکت تحت مدیریت شرکت فین‌مکانیکا (زیرمجموعه شرکت دولتی به نام ایستیتوت پرلا ریکوسترازیونه) شد. بالاخره در سال 1986 در پی ضرر شدید، این شرکت به‌ همراه شماری از شرکت‌های تحت مالکیت دولت ایتالیا ، دولت شروع به فروش این شرکت ها کرد که در همین سال شرکت فیات شرکت آلفا رومئو را از دولت ایتالیا خریداری کرد و از سال 2007 آلفا رومئو را به عنوان یکی از شرکت های تابعه فیات شناخته میشد

شرکت فیات ابتدا به دلیل برخی مسائل حزبی ، تمایلی به خرید شرکت آلفا رومئو نداشت، اما فورد قصد خرید شرکت آفا رومئو را داشت و فیات نیز برای جلوگیری از ورود رقیب به بازار خودروسازی ایتالیا، اقدام به خرید کل سهام آلفا رومئو کرد.

فراری – Ferrari

فراری یک شرکت خودروساز که در سال 1947 توسط انزو فراری  تاسیس شد. این شرکت در زمینه تولید خودرو های لوکس ، اسپرت و سوپر اسپرت فعالیت می کند. قبل از تاسیس این شرکت انزو فراری در سال 1929 شرکتی به نام اسکودریا فراری( تیم مسابقه ای تعهد مدیریت آلفا رمئو) را تاسیس کرد که یک تیم مسابقه ای و حامی مالی مسابقات بود که یکی از تیم های مسابقه قدیمی این مسابقات است. انزو فراری در سال 1938 رسماً به عنوان مدیر واحد تولید خودروهای مسابقه‌ای شرکت آلفا رومئو منصوب شد. اسکودریا فراری ابتدا از ماشین های آلفا رمئو برای مسابقات استفاده میکرند. بعد از 1947 این شرکت تولید خودروهای جاده‌ ای ، با برند فراری را آغاز کردند و دیگر از خودرو های تولیدی خودشان برای مسابقه استفاده می کردند.

سال های ابتدایی ، انزو فراری تصمیم گرفت خط تولید خودروهای اسپورت غیرمسابقه‌ای را جهت کسب سود مالی لازم برای تأمین بودجه تیم فراری کرد. سال 1969 شرکت فیات 50 درصد از سهام فراری را خرید. در سال 1988 درصد سهام شرکت فراری به ترتیب ، فیات 56درصد ، بانک ایتالیایی مدیوبانکا 15درصد ، بانک آلمانی کومرزبانک 10درصد ، برادران لیمن 7 درصد و پیرو فراری (پسر انزو) 10درصد از سهام شرکت شد. در سال 2008 فیات سهام شرکاء، بجز پیرو را خریداری کرد و میزان سهام آن به 85درصد افزایش یافت. در حال حاضر فیات 90درصد از سهام فراری را در اختیار دارد و پیرو فراری نیز همچنان مالک 10درصد از سهام شرکت می‌باشد.

فیات

فیات – Fiat

فیات اتومبیل (Fiat Automobiles) یک شرکت خودروساز ایتالیایی که توسط جیووانی آنگلی در سال 1899 تاسیس شد همچنین زیرمجموعه گروه خودروسازی استلانتیس است . فیات در سال 2007 و هنگامی که فیات تجارت خودرو خود را مجدداً سازمان دهی کرد، شکل گرفت و تاریخچه شرکت فیات  به سال 1899 برمی گرداند که اولین خودرو آن نیز Fiat 4 HP می باشد. فیات بزرگترین تولید کننده خودرو در ایتالیا است و در اواخر دهه 1980 بزرگترین تولید کننده خودرو در اروپا و سومین تولید کننده خودرو در جهان پس از جنرال موتورز و فورد بود.

در سال 2013 ، فیات  دومین خودروساز بزرگ اروپایی از نظر حجم تولید و هفتمین خودروساز جهان بود ، در حالی که FCA هشتمین خودروساز بزرگ جهان بود. فیات همچنین موتور قطار ، خودرو نظامی ، تراکتور ، هواپیماها و سلاح نیز تولید کرده است.

مازراتی

مازراتی – Maserati

مازراتی یک شرکت خودروسازی که در سال 1914 توسط برادران مازراتی ( کارلو ، بیندو ، آلفیری ، اتوره و ارنستو ) در شهر مودنا ، ایتالیا تاسیس شد. مازراتی همواره به عنوان زیرمجموعه شرکت فراری محسوب می‌شد، اما به ‌تازگی به‌ همراه آلفا رومئو، بخش اصلی خودروهای اسپرت شرکت استلانتیس را تولید می‌نماید. همچنین محمد رضا پهلوی به این شرکت خودرو سازی علاقه زیادی داشت و این شرکت را 5 بار از ورشکستگی نجات داده است و یکی از سهام داران این شرکت بود.

آن‌ها در سال ‌های نخست فعالیتشان را در شرکت خودروسازی دیاتو آغاز کردند (در کنار شرکت مازراتی) و خودروهای مسابقه‌ای طراحی شده برای شرکت دیاتو که باعث قهرمانی در مسابقات اتومبیل‌رانی گرند پریکس شد. در 1926 شرکت دیاتو تولید خودروهای مسابقه‌ای خود را متوقف کرد و برادران مازراتی از این شرکت جدا شدند و بر روی شرکت تازه تأسیس خود یعنی مازراتی، تمرکز کردند، که فعالیت آن ها به ساخت خودروهای مسابقه ای و شرکت در مسابقات اتومبیل ‌رانی محدود شد. در سال 1932 آلفیری مازراتی درگذشت سپس کارلو از شرکت جدا شد ، ولی 3 برادر دیگر برای 5 سال شرکت را هدایت کردند.

در سال 1937 تمام سهام شرکت مازراتی به شرکت آدولفو اورسی فروخته شد و 3 برادر در شرکت مازراتی به عنوان مهندس شروع به فعالیت کردند در سال 1968 شرکت سیتروئن  این شرکت را خرداری کرد سپس با شروع بحران نفتی 1973 که باعث گرانی نفت شد شرکت مازراتی و سیتروئن در سال 1973 در آستانه ورشکستگی بودند. در سال 1975 شرکت بنلی ، شرکت مازراتی را از سیتروئن خریداری کرد.

در اوایل دهه 1990 بخشی از سهام شرکت مازراتی را شرکت کرایسلر خریداری کرد که باعث همکاری در ساخت دو مدل خودرو مشارکتی بین دو شرکت شد که به خاطر در آستانه بودن ورشکستگی کرایسلر این دو مدل تولید نشد. سپس در سال 1993 گروه فیات سهام شرکت مازراتی را خریداری کرد. سپس در سال 1997 سهام 50 درصد مازراتی به شرکت فراری فروخته شد.

پاگانی

پاگانی – Pagani

پاگانی یک شرکت خودروساز که در سال 1992 توسط هوراسیو پاگانی ( کارآفرین، طراح خودرو و مدیر ارشد اجرایی آرژانتینی ) تاسیس شد. این شرکت در زمینه تولید خودرو های اسپرت و فیبرکربن فعالیت می کند. شرکت پاگانی فعالیت بسیار محدودی نسبت به شرکت های دیگر دارد التبه در سال های اخیر تولیدات خود را افزایش داده است. قبل از تاسیس شرکت پاگانی ، هوراسیو پاگانی شرکت کامپوزیت پاگانی را در سال 1988 تاسیس کرد با شرکت لامبورگینی همکاری های زیادی می کرد.

سایر شرکت های خودرو سازی ایتالیایی

  • Effeffe Cars (2016–تاکنون)
  • FV-Frangivento (2019–تاکنون)
  • Giotti aVictoria (نامشخص)
  • Italcar (2005–تاکنون)
  • Manifattura Automobili Torino (2014–تاکنون)
  • Mazzanti Automobili (2002–تاکنون)
  • Picchio (1996–تاکنون)
  • Puritalia Automobili (2010–تاکنون)
  • Spada Vetture Sport (2008–تاکنون)
  • Tazzari EV (2006–تاکنون)
  • Wolf Racing Cars (2009–تاکنون)
  • Alkè (1992–تاکنون)
  • Aquila Italiana (2011–تاکنون)
  • Automobili Pininfarina (2018– تاکنون)
  • Automobili Turismo e Sport (1960–تاکنون)
  • B.Engineering (2001–تاکنون)
  • Casalini (1939–تاکنون)
  • Corbellati (2018–تاکنون)
  • Covini (1978–تاکنون)
  • Dallara (1972–تاکنون)
  • De Tomaso (2015–تاکنون)
  • DR Automobiles (2006–تاکنون)
09 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه خودروسازی در ژاپن

نامگذاری: جوجیرو ماتسودا بنیانگذار شرکت خودروسازی مزدا که علاقه ویژه‌ای به آئین زرتشت داشته‌ است با الهام از اهورا مزدا و با توجه به تشابه اسمی نام خانودگی اش با کلمه مزدا، این نام را بر محصولات خود گذاشته ‌است. این شرکت در داخل ژاپن به نام ماتسودا شناخته می‌شود و بیشتر ژاپنیها از جنبه دیگر نام مزدا بی اطلاعند. بر پایه اظهار نظر سایت مزدا دلیل نام گذاری این شرکت این طور بیان شده‌است:نام شرکت مزدا برگرفته از نام اهورا مزدا خدای اولین تمدن‌های غرب آسیا است.ما اهورا مزدا را به خدای خرد، اندیشه و هماهنگی تفسیر کردیم.به عنوان منشاه هر دو تمدن شرقی و غربی و همینطور به عنوان نمادی از فرهنگ خودرو.این آمیختگی از تمایل به دستیابی به صلح جهانی و توسعه صنعت خودرو انجام شد.

تاریخچه: شرکت مزدا به عنوان تولید کننده ابزار و ماشین آلات در سال ۱۹۲۰ پایه گذاری شد و از سال ۱۹۳۱ به تولید خودرو نیز پرداخت. این شرکت در طول جنگ جهانی دوم برای ارتش ژاپن تولید اسلحه و جنگ افزار نمود. اولین اتومبیل دارای چهار چرخ این شرکت با نام مزدا۳۶۰ در سال ۱۹۶۰ وارد بازار شد.

مزدا در ایران: اتومبیلهای سواری و وانتهای مزدا از دهه هفتاد میلادی وارد ایران شدند. مزدا ۹۲۹ کوپه به یکی از اتومبیلهای کوچک و پرطرفدار آن زمان تبدیل شد. همچنین وانتهای مزدا نیز از آن زمان تا کنون در ایران مورد استفاده بوده‌اند. گروه بهمن از سال ۱۳۵۰ به مونتاژ وانت سه چرخ مزدا با ظرفیت ۲۰۰ کیلوگرم و پس از آن به ساخت و مونتاژ انواع وانتهای مزدا شامل مدلهای ۱۰۰۰ و مدل ۱۶۰۰ پرداخته‌است. این شرکت از آن زمان (با نامهای شرکت اتومبیل سازی مزدا و ایران وانت) به مونتاژ خودروهای مزدا ادامه داده و از سال ۱۳۷۸ سواری مزدا ۳۲۳F و ۳۲۳SL را تولید نمود. سپس با عرضهٔ سواری مزداFL ۳۲۳ تا سال ۱۳۸۶ در پنج تیپ و با موتور ۱۶۰۰ سی سی توانست فروش خود را گسترش دهد و خط مونتاژ سواری محبوب مزدا ۳ با موتور ۲۰۰۰ سی سی را از شرکت ژاپنی گرفته و آن را در سه تیپ ارائه کند.

لوگو: نشان مزدا توسط ری‌یوشیمارا که یک شرکت مشهور در زمینه تصویری‌سازی است تکامل یافته حرف «V» در نظر گرفته شد. این نشان نمایانگر بال‌های باز شده می‌باشد که در فرهنگ ژاپن به معنای ابتکار، درک هدف و لطافت است.

 

تویوتا

تویوتا را باید بنیان گذار صنعت اتومبیل سازی ژاپن دانست. این خودرو ساز که امروزه گوی سبقت را از جنرال موتورز آمریکا ربوده است و رده نخست تولید کنندگان خودرو را به خود اختصاص داده است. تویوتا در سال 1933 متولد شد. این کارخانه، کارخانه ای بود که در شهر تویودا قرار داشت که در آن نوعی ابریشم به وفور یافت می شد و به تولید پارچه می پرداخت.

اما با کاهش تقاضا برای پارچه های ابریشمی، آقای تویودا و پسرش به این فکر افتادند تا با تولید وسایل و ماشین آلات دیگر، کارخانه خودرا سرپا نگه دارند و بنابراین به پسرش سفارش کرد تا در گوشه ای از کارخانه به تولید اولین اتومبیل تویوتا مشغول شود.

بالاخره نخستین نوزاد این کارخانه اتومبیل سازی در سال 1935 با نام “آ یک” متولد شد.در سال 1937 تویوتا موتورز به عنوان یک خودرو ساز مستقل ثبت شد. اگرچه نام موسس این کارخانه تویودا بود ولی نام تویوتا برای آن انتخاب شد تا زندگی شخصی آقای تویودا و زندگی کاری وی از هم تفکیک شوند. علاوه بر آن دو دلیل دیگری نیز برای این انتخاب وجود داشت. نخست آنکه چون برای نوشتن کلمه تویوتا در زبان ژاپنی باید هشت بار قلم از کاغذ برداشته می شد و عدد هشت در منطقه خاور دور و ژاپن عدد خوش یمنی است و دلیل دیگر آنکه تلفظ نام تویوتا از تویودا آسان تر است.

لوگوی کارخانه تویوتا نیز در نوع خود جالب توجه است. آرم این کارخانه از دو بیضی که درون یک بیضی بزرگ تر قرار دارد تشکیل شده است و اگر با دقت بیشتری به آن نگاه کنیم می توانیم تمامی حروف تشکیل دهنده نام تویوتا را در آن ببینیم و اینگونه دنیا تویوتا را شناخت. نشان کنونی تویوتا شبیه یک گاوچران با یک کلاه بزرگ است. در واقع سه بیضی درون یکدیگر است که نشان‌دهنده قلب مشتری، قلب تولید و قلب پیشرفت فنی در حال گسترش و فرصت‌های بیکران است که دور دوبیضی دیگر قرار گرفته است.

اکنون تقویم، اکتبر سال 1957 را نشان می دهد. شرکت تویوتا نخستین مرکز فروش محصولات خودرا در آمریکا در ایالت کالیفرنیا تأسیس می کند. هیچ کس این اتفاق را حادثه مهم و تأثیر گذاری بر صنعت خودرو سازی آمریکا نمی داند.دیگر خودروسازان آمریکایی نیز بدون هیچگونه ترسی از رقیب تازه نفس اما گمنام خود به کار ادامه می دهند. بازار خودرو آمریکا تحت سیطره دو نام بزرگ این کشور یعنی فورد و جنرال موتور است. تویوتا کار خودرا در آمریکا با مدل کراون آغاز می کند. پروژه کراون شکست می خورد و میزان فروش تویوتا تا 7 سال بعد از حضور خود در آمریکا رقمی کمتر از 1000 دستگاه را نشان می دهد. اما تویوتا عقب نشینی نکرده و به دنبال راهکارهایی برای دستیابی به بخش وسیع تری از بازار خودرو آمریکاست. هفت سال پس از ورود نخستین تویوتا به خاک آمریکا، تویوتا مدل کرونا را به آمریکا می آورد. کرونا با قیمت 1760 دلاری خود نشان می دهد که توانایی کسب سهم قابل قبولی از بازار و البته نام و نشان خوب و جایگاهی مناسب برای تویوتا را دارد. پس از عرضه کرونا در آمریکا شرکت تویوتا دو سال زمان می خواست که میزان فروش خود را به رقم 30 هزار دستگاه در سال برساند. سال  1967  سی و یک هزار دستگاه تویوتا در آمریکا فروخته می شود. دو سال بعد این میزان فروش چهار و نیم برابر شده و در سال 1969 فروش تویوتا به 130 هزار دستگاه می رسد.

 

شاید بهتر است این میزان فروش را یک پرش به جلو بنامیم تا یک گام به جلو! وارد دهه هفتاد میلادی می شویم. تویوتا همچنان با سرعت فوق العاده ای در حال نفوذ به بازار های آمریکایی است به طوری که در سال 1972 یعنی تنها 15 سال پس از حضور در امریکا به تعداد غیر قابل پیش بینی 311 هزار دستگاه تویوتا فروخته می شود.

مسئولین تویوتا با تیزهوشی خاصی از هر فرصتی نهایت بهره را می برند. شاید بهترین فرصت پیش آمده برای تویوتا بحران نفتی سال های ابتدایی دهه هفتاد بود که تویوتا از این اتفاق نهایت بهره را برده و گام دیگری را برای فروش بیشتر در بازار آشفته آمریکا بر دارد. بدین ترتیب پس از ورود به آمریکا چند سالی طول نمی کشد که موقعیت تویوتا به جایی می رسد که مسئولین تویوتا در سال 1980 تصمیم به تأسیس سایت تولیدی خود در خاک آمریکا می کنند. (اولین نمایندگی تویوتا در خاک آمریکا در کنار غول آن زمان، فورد)

09 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه خودرو سازی در چین

صنعت خودروسازی چین؛ قدرتمند و با سرعت به اوج

نگاهی به تاریخچه صنعت خودروسازی چین

این صنعت که امروزه به کار و باری مهم و به یکی از مهم‌ترین منابع درآمد چینی‌ها تبدیل شده و صاحب برندهای بزرگی مانند دانگ فنگ و دیگر همتایان آن است، از روز ازل پر رونق و گسترده نبود. صنعت خودروسازی چین زمانی آنقدر کوچک و محدود بود که تولیداتش به بیش از 100 یا 200 هزار دستگاه خودرو در سال نمی‌رسید. شاید با خود تصور کنید که این رقم آنقدر هم بد نیست، اما بهتر است فاکتور جمعیت این کشور وسیع را از یاد نبریم!

سال‌ها گذشت و دهه 90 میلادی از راه رسید، دهه‌ای که برای چینی‌های پرکار و تلاشگر و صنعت کشورشان، مملو از برکت و روشنی بود. بازار خودرو این کشور در دهه 90 با سرعت نور رشد کرد و به نان و نوایی باور نکردنی رسید. در این دوران، صنعت خودرو چین به قدری رونق گرفت که تولیدات سالانه از 200 هزار دستگاه به بیش از یک میلیون دستگاه رسید و سرنوشت آن را برای همیشه دگرگون کرد. بنابراین گریزی به مبدا تاریخی این بازار رنگارنگ و انداختن نگاهی به روزگارش، خالی از لطف نیست.

سال 1928؛ سرآغاز راهی پر فراز و نشیب

اولین خودرو مجهز به موتور در تاریخ چین، وانتی نه چندان پیشرفته بود که مینگ شنگ نام داشت. این وانت بسیاری ابتدایی توسط دنیل اف میِرز (Daniel F Myers) طراحی و در شِنیانگ چین ساخته شد.

پیش از رسیدن مینگ شنگ به مرحله تولید انبوه در سال 1931، چین درگیر جنگی تمام عیار با ژاپن بود. در همین حین ژاپن  کارخانه و تاسیسات ساخت مینگ شنگ را بمباران کردن، در نتیجه تولید آن به طور کامل منتفی شد. یَنگ هوچِنگ (Yang Hucheng) ژنرالی بود که به تَنگ ژونگ‌مینگ (Tang Zhongming)، یکی از تاثیرگذارترین مخترعان زمان خود، دستور داد تا خودرویی طراحی کند که به کمک زغال سنگ به حرکت می‌افتد.

در نتیجه، تَنگ در سال 1932 تصمیم گرفت در شانگهای چین، کارخانه‌ای برای تولید این موتورها احداث کند. از آنجایی که در دوران جنگ، این کشور با بحران کمبود سوخت مواجه شده بود، از این خودروهای زغال سنگی تنها در میادین مبارزه استفاده می‌شد. روغن جلا یکی دیگر از موادی بود که چینی‌ها در دوران جنگ دست به دامنش شده و از آن به عنوان سوخت‌ خودروهای تازه نفس خود استفاده می‌کردند.

دومین خودروی تاریخ صنعت خودروسازی چین متعلق به فردی به نام دو یومینگ (Du Yuming) بود که آن را در سال 1937 طراحی کرد. او به دلیل جنگ و خرابی‌های مالی و روانی ناشی از آن ناچار به ترک وطن شد، بنابراین رویای ساخت این خودرو تا سال 1943 تحقق نیافت.

صنعت خودروسازی چین بین سال های 1949 تا 1980

دهه‌های 50 و 60 میلادی از لحاظ تاریخی، اهمیت ویژه‌ای برای این صنعت نسبتا جوان و نوپا داشت. در طول این سال‌ها کارخانه‌های خودروسازی زیادی از خاک جنگ زده چین سر بر آوردند، کمپانی‌هایی که اجداد برندهای بزرگ چین امروز به حساب می‌‍آیند. برند بزرگ دانگ فنگ یکی از همان کمپانی‌هایی است که حیاتش از اواخر دهه 60 میلادی آغاز شد.

اولین وسیله نقلیه تولیدی صنعت خودروسازی چین در دهه 50، متعلق به کمپانی فِرست اتومبیل وُرکز (First Automobile Works) بود. این محصول هم مانند اولین خودرو تاریخ این کشور یک وانت بود و جیِفانگ CA-30 نام داشت.

تنها چند سال طول کشید تا درهای موفقیت و خوشنامی روی صنعت خودروسازی چین باز شود. سال 1958 بود که نانجینگ اتومبیل وُرکز (Nanjing Automobile Works)، نامی که پیش‌تر به ارتش تعلق داشت، فعالیت خود را در صنعت خودروسازی چین آغاز کرد.

صنعت خودروسازی چین  از1980 تا 1990

اقتصاد سوسیالیست یک چنین کشوری فضای بسیار ناچیزی برای خودروهای سواری در نظر گرفته بود، تا جایی که در 30 سال نخست حیات صنعت خودروسازی چین، خبری از خودروهای سواری به آن معنا که ما می‌شناسیم نبود. سال 1985 همه معادلات تغییر کرد و پنج هزار و 200 دستگاه وسیله نقلیه سواری تولید و به بازار داخلی، تزریق شد.

حتما از خودتان می‌پرسید که چطور یک چنین گشایشی پس از گذشت 30 سال، بالاخره حاصل شد. از اواسط دهه 80 میلادی، میل افراد به خرید کالاهای مختلف افزایش پیدا کرد و دیگر منع سیاسی نداشت. از طرف دیگر در همین دهه پای برندهای خارجی به بازار کشور باز شد، تبلیغات جان گرفت و خبر خرید اولین خودرو سواری توسط یک شهروند معمولی، در سراسر جهان بازتابی باورنکردنی پیدا کرد. این شخص کسی نبود جز سان گویینگ، مزرعه داری که در نزدیکی شهر بزرگ و پرهیاهوی پکن زندگی می‌کرد و پس از سال‌ها تلاش، حالا یک دستگاه تویوتا پابلیکا خریده بود. با این حال خانم گویینگ رانندگی بلد نبود. این خبر، رونق صنعت خودروسازی چین را چند برابر کرد و سیل عظیمی از خریداران که عمدتا مردم معمولی بودند، به سمت بازار روانه شد.

در آن زمان هنوز تولیدات داخلی آنچنان پا نگرفته بود، بنابراین نرخ واردات خودرو به طرز چشمگیری افزایش یافت. قبل از دستاورد درخشانی که در سال 1985 حاصل شد، اتحاد جماهیر شوروی بزرگ‌ترین و مهم‌ترین صادر کننده وسایل نقلیه به این کشور بود. حالا که اختلاف بین چین و ژاپن رنگ باخته بود، شرایطی فراهم شد تا صادرات خودروهای ژاپنی به این کشور نیز سهل و آسان شود. در اواسط سال 1985، چین دومین وارد کننده‌ خودروهای ژاپنی و پس از آمریکا، بزرگ‌ترین مشتری این کشور بود.

09 جولای
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه شرکت بی ام و

تاریخچه

کارخانهٔ بِ‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۷ به‌عنوان یک کارخانهٔ تولید موتور هواپیما تأسیس شد. در سال ۱۹۱۸ و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل قطع‌نامهٔ ورسای مجبور شد که بخش تولید موتور هواپیمای خود را متوقف کند. این کارخانه تا سال ۱۹۲۳ تنها موتورسیکلت می‌ساخت و با برداشته شدن تحریم‌ها در سال ۱۹۲۸ آغاز به تولید خودرو کرد.

نخستین خودروی تولیدی بِ اِم وِ، دیکسی بود، که بر پایه آستین ۷ و تحت لیسانس شرکت موتور آستین تولید شد.

نشان این کارخانه از شکل پره‌های ملخ در حال چرخش هواپیما الهام گرفته شده است. این نشان در سال ۱۹۲۹ مورد تأیید این کارخانه قرار گرفت.

عوامل زیادی در طراحی چنین نشانی تأثیر داشتند که در این میان می‌توان به پرچم ایالت باواریا که به رنگ آبی و سفید است و همچنین کارخانهٔ موتورسازی راپ که آن هم در باواریا بود و رنگ‌های آبی و سفید را در نشان خود به کار برده بود؛ اشاره کرد. نخستین موفقیت این شرکت تولید هواپیماهای IIa inline-six بود که در زمان پیکارهای جنگی ایجاد شد. در هنگامهٔ جنگ جهانی دوم نیز ب ام و دوباره دست به تولید هواپیما و موتورهای آن برای نیروی هوایی آلمان زد.

پس از جنگ دوم جهانی و مواجهه بخش خودروسازی کارخانه در سال ۱۹۵۹ با دشواری‌های مالی جدی، سهامداران باید تصمیم می‌گرفتند که تولید خودرو را ادامه دهند یا کارخانه را معلق کنند. آن‌ها پس از بررسی‌ها، تصمیم گرفتند به کار خود ادامه دهند. بِ اِم وِ حق تولید خودرویی ایتالیایی به نام ایزو ایستا را خریداری نمود. تولید این خودروی کوچک با نیروی محرکهٔ موتورسیکلت‌های بِ اِم وِ باعث سود دهی و موفقیت نسبی دوبارهٔ کارخانه شد و آن را از ورشکستگی نجات داد. در همان سال بود که ۴۵٪ سهام این شرکت توسط خانواده کوانت خریداری شد و بقیه نیز به صورت عمومی به مردم واگذار شد.

بِ اِم وِ در سال ۱۹۶۶ کارخانهٔ هانس گلس واقع در دینگل فینگ آلمان را خریداری نمود. چنین رایج است که دلیل اصلی خریداری این کارخانه، دستیابی به دانش تولید تسمه تایم برای موتورهایی با میل سوپاپ در بالا، بوده است. از آن پس خودروهای گلس با آرم ب ام و عرضه می‌شد.

در سال ۱۹۹۲ ب ام و شروع به خریداری یک تأسیسات عظیم طراحی در کالیفرنیای آمریکا کرد که پیش از این متعلق به استودیو DesignworksUSA بود. تملک کامل این تأسیسات تا ۱۹۹۵ به طول انجامید.

بِ اِم وِ در سال ۱۹۹۴ گروه انگلیسی روور، شامل برندهای تولیدی روور، لندروور و ام جی را خریداری کرد. پس از شش سال زیاندهی شدید در سال ۲۰۰۰ بِ اِم وِ تصمیم به فروش روور گرفت. ام جی و روور به کنسرسیوم فینیکس و لندروور به شرکت فورد فروخته شد؛ ولی بِ اِم وِ در مقابل، حقوق مربوط به مینی و رولزرویس را به دست آورد.

در سال ۲۰۰۲ طراحی خودروهای بِ اِم وِ دچار تغییرات شدیدی شد. از آن جمله می‌توان به طرح‌های رادیکال بِ اِم وِ سری ۷ و بِ اِم وِ زد ۴ به وسیله کریس بنگل طراح ارشد معروف بِ اِم وِ اشاره کرد. در فوریه ۲۰۰۹ کریس بنگل اعلام کرد پس از هفده سال از بِ اِم وِ جدا خواهد شد. از آن زمان آدریان فن هایدونک هلندی که معاون و دست راست کریس بنگل به شمار می‌رفت در سمت رئیس بخش طراحی بِ اِم وِ جایگزین او شده است.

در ژانویه ۲۰۱۲ بِ اِم وِ توسط فوربز به عنوان خوشنام‌ترین برند خودرویی دنیا شناخته شد.

موتورهای ساخته شده توسط بِ اِم وِ با اختلافی فاحش مجموعاً دارندهٔ بیشترین عنوان موتور سال در رقابت معتبر بین‌المللی موتور سال می‌باشند.

گاهشمار

آغاز کار ب. اِم. وِ در سال ۱۹۱۳ توسط کارل فردریش رپ (Karl Friedrich Rapp) در کشور آلمان است.

در سال ۱۹۱۶ کمپانی بِ. اِم. وِ دست به ساخت موتورهای V۱۲ برای امپراتوری اتریش-مجارستان زد.

در سال ۱۹۱۷ کارل رپ از مدیریت کناره‌گیری کرد و فرانتس یوزف پوپ از کارخانه داران اتریشی جایگزین وی شد.
در سال ۱۹۱۸ کمپانی به نام بِ. اِم. وِ آ. گِ درآمد.
در سال ۱۹۱۹ بِ. اِم. وِ نخستین موتور موتورسیکلت خود را طراحی نمود که در موتورسیکلتی به نام ویکتوریا ساخت یک کمپانی در نورمبرگ به کار رفت.
در سال ۱۹۲۳ بِ. اِم. وِ نخستین موتور سیکلت خود را به نام اِر ۳۲ (R۳۲) تولید نمود، اِر ۳۲ موتوری ۵۰۰cc و هواخنک داشت.
در سال ۱۹۲۷ شرکت بِ. اِم. وِ نخستین خودروی سواری خود را تولید نمود و خودروساز گردید.

فرهنگ نامگذاری محصولات

بِ اِم وِ در نامگذاری محصولات خود شامل خودروها و موتورسیکلت‌ها به طور معمول از قواعدی استوار پیروی می‌کند. خودروهای بِ اِم وِ معمولاً با یک عدد سه رقمی که در ادامه یک یا دو حرف نیز آنرا دنبال می‌کند نامگذاری می‌شوند. بدینصورت که رقم اول مشخص کنندهٔ سری(که در فارسی اتاق هم خوانده می‌شود) خودروست و دو رقم بعدی نشانگر حجم تقریبی موتور آن. از مجموعه حروفی که در ادامهٔ عدد به کار می‌روند می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

i: بنزینی بودن موتور

d:موتور دیزل

L: کمی طولانی‌تر بودن فاصله|بین دو محور (استفاده از آن در سری ۷ معمولتر است)

x: اصطلاحاً چهارچرخ متحرک بودن خودرو

c:دارا بودن قابلیت تبدیل به حالت کابریوله (کروکی)

به عنوان نمونه 520i یک خودرو بِ اِم وِ سری ۵ با موتوری بنزینی به حجم تقریبی ۲ لیتر می‌باشد. البته این نامگذاری استثناهایی دارد به عنوان مثال می‌توان به ردهٔ محصولات برقی هیبریدی بِ اِم وِ اشاره نمود که با یک حرف i در ابتدای نامشان مشخصند مانند i8 یا i3. همچنین محصولات اصطلاحاً تیونیگ شدهٔ بِ اِم وِ در قسمت موتوراسپورت (متناظر بخش AMG در شرکت رقیب بنز) آن که از زیرمجموعه‌های خود شرکت می‌باشد با حرف M در ابتدای نام متمایزند مانند M3 یا M5.

تولیدات

در سال ۲۰۰۶ گروه بِ اِم وِ (شامل مینی و رولزرویس) در ۵ کشور تعداد ۱٬۳۶۶٬۸۳۸ دستگاه خودرو تولید کرد. در سال ۲۰۱۰، تولیدات خودرویی این گروه به ۱۴۸۱۲۵۳ دستگاه رسید. براساس گزارش‌ها حدود ۵۶٪ خودروهای تولید شده با لوگوی بِ اِم وِ مجهز به موتور بنزینی و مابقی دیزلی هستند. حدود ۲۷٪ خودروهای بنزینی، چهار سیلندر و حدود ۹٪ نیز هشت سیلندر هستند. همچنین ب ام و با همکاری مونتاژکنندگان محلی، بعضی محصولات خود را در کشورهایی مانند ایالات متحده، تایلند، روسیه، مصر، اندونزی، مالزی، چین و هند تولید می‌کند.

اتومبیل‌های تولیدی بِ اِم وِ به شرح زیر هستند:

ب‌ام‌و سری ۱ – هاچبک، کوپه، کانورتیبل
بِ اِم وِ سری ۲
بِ اِم وِ سری ۳ – سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
بِ اِم وِ سری ۴
بِ اِم وِ سری ۵ – سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
ب‌ام‌و سری ۵ گرن توریزمو – استیشن
ب‌ام‌و سری ۶ – کوپه، کانورتیبل
ب‌ام‌و سری ۷ – سدان
ب‌ام‌و زد۴ – رودستر اسپرت
ب‌ام‌و ایکس۱ – تلفیق هاچبک و SUV
ب‌ام‌و ایکس۳ – SUV
ب‌ام‌و ایکس۴ – SUV
ب‌ام‌و ایکس۵ – SUV
ب‌ام‌و ایکس۶ – تلفیق کوپه و SUV

ب ام و سری ۱

ب ام و سری ۱ کوچکترین خودروی تولیدی ب ام و است که در سه نوع مختلف هاچ بک، کوپه و کانورتیبل با ۱۱ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود. نسل اول ب ام و سری ۱ با کد تولیدی E۸۲/۸۸ در سال ۲۰۰۴ برای اولین بار به بازار عرضه شد. از سال ۲۰۱۱ نسل دوم این سری با کد تولیدی F۲۰ معرفی شد. این اتومبیل با ۱۱ نوع مختلف موتور عرضه می‌شود.
ب ام و سری ۳

معروفترین و محبوبترین مدل ب ام دابلیو محسوب می‌شود که ساخت آن از سال ۱۹۷۵ بی وقفه ادامه دارد. تاکنون شش نسل از ب ام و سری ۳ به بازار عرضه شده است که همگی از بهترین سدان‌های کوچک موجود در بازار بوده‌اند. سری سه به تعادل خیره کننده و سیستم بی نظیر تعلیقش مشهور است که باعث شده بتواند بهتر از هر اتومبیلی دیگری در این کلاس، از هر پیچی عبور کند. در حال حاضر نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۳۰ و ۸ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود، این خودرو تا نسل قبلی خود (e90) و… در دو مدل کوپه و کانورتیبل نیز عرضه می‌شد.
ب ام و سری ۵

سدان سایز متوسط ب ام و از سال ۱۹۷۲ و طی هفت نسل به بازار عرضه شده است. نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۱۰ در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و در مدل‌های سدان و استیشن و با ۷ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی در دسترس است.
ب ام و سری ۶

مدل اسپرت بزرگ ب ام و محسوب می‌شود. این مدل در ابتدا به صورت دو در کوپه در سال ۱۹۷۶ به بازار معرفی شد اما تولید آن در سال ۱۹۸۹ متوقف گردید. در سال ۲۰۰۳ کمپانی تصمیم گرفت این مدل را بر پایه ب ام و سری ۵ بازسازی کند. از سال ۲۰۱۰ نیز نسل سوم این خودرو با کد F12/F۱۳ در سه مدل کوپه، کانورتیبل (سقف باز شو) و گران کوپه (تلفیقی از کوپه و سدان به صورت کوپهٔ چهار در) و با سه موتور بنزینی و دو موتور دیزلی به بازار عرضه می‌شود. ب ام و سری ۶ با اینکه از فروش مطلوبی برخوردار بوده همواره هدف انتقادات گروهی از صاحب نظران و دوستداران ب ام و در زمینه طراحی خارجی بوده است.
ب ام و سری ۷
بزرگترین و مجلل‌ترین خودروی سدان (چهار درب صندوق دار) ب ام و است که از سال ۱۹۷۷ تاکنون طی پنج نسل ساخته شده است. این خودرو در حال حاضر به دو صورت عادی و کشیده، با سه نوع موتور بنزینی و دو موتور دیزلی تولید می‌شود. ب ام و به صورت تحقیقاتی این مدل را با موتور هیدروژنی نیز ساخته است.

07 مارس
درباره کمپانیهای خودروسازی

تاریخچه شرکت بنز

معرفی کارل بنز

 

قبل از بررسی تاریخچه شرکت بنز به معرفی کارل بنز می‌پردازیم فردی که نقشی بسیار مهم در تاریخچه شرکت بنز دارد. کارل بنز در 25 نوامبر سال 1844 در شهر کارلسروهه به دنیا آمد. پدر او در سال 1846 و تنها دوسال بعد از تولد او درگذشت. با این وجود مادرش تمام تلاش خود را کرد که او در مدرسه تحصیل کند و سپس به تحصیل مهندسی مکانیک مشغول شود. کارل بنز جوان بعد از فارغ تحصیلی به سرعت پیشرفت کرد و از یک قفل ساز به یک طراح و سرکارگر کارگاه ارتقا یافت.

در سال 1871 ، کارل بنز با همکاری آگوست ریتر اولین شرکت خود به نام کارل بنز و آگوست ریتر، کارگاه مهندسی را در شهر مانهایم تأسیس کرد. بعد از مدتی کارل بنز متوجه شد که همکارش آگوست ریتر، شریک قابل اطمینانی نیست و مجبور شد سهام او را بخرد و به تنهایی شرکت را اداره کند.

از سال 1878 ، کارل بنز به شدت بر روی یک موتور گازسوز کار کرد تا بتواند رؤیای خود یعنی وسیله‌ای نقلیه بدون اسب را تحقق ببخشد. او پس از تلاش‌های طولانی و طاقت فرسا، موتور را برای اولین بار در شب سال نو در سال 1879 روشن کرد.

بنز در سال ژانویه 1883 با شرکای جدیدی به نام هایماکس رز و فردریش ویلهلم اسلینگر وارد همکاری شد و شرکت جدیدی را تاسیس کردند. در حالی که کارل بنز تلاش می‌کرد تا رویای خود یعنی خودرو را عملی کند، شرکای او چندان با او همراه و موافق نبودند.

بعد از مدتی کارل بنز در سال 1890 جولیس گانس و فردریش فون فیشر را به عنوان شرکای سرمایه گذار جدید جایگزین رز و اسلینگر کرد. در نهایت در سال 1906 شرکت کارل بنز و پسران را در لادنبورگ تاسیس کرد. در سال 1912 ، کارل بنز از سمت مدیرعاملی استعفا داد و کنترل قدرت را به پسران خود سپرد. او تا آخرین سال‌های زندگیش به عنوان عضو هیئت مدیره فعال بود. این پیشگام تولید اتومبیل در تاریخ 4 آوریل 1929 درگذشت.

 

معرفی گوتلیب دایملر

 

یکی دیگر از افرادی که نقشی کلیدی در تاریخچه شرکت بنز دارد گوتلیب دایملر است.گوتلیب دایملر در 17 مارس 1834 در شورندورف به دنیا آمد. او پس از آموزش اسلحه سازی و کار در فرانسه، از سال 1857 تا 1859 در مدرسه پلی تکنیک اشتوتگارت حضور یافت و پس از انجام فعالیت‌های فنی مختلف در فرانسه و انگلیس، در سال 1862 به عنوان طراح در Geislingen شروع به کار کرد.

گوتلیب دایملر در پایان سال 1863 ، به عنوان ناظر در یک کارخانه ماشین آلات در روتلینگن منصوب می‌شود، جایی که بعدها و در سال 1865 با ویلهلم میباخ ملاقات می‌کند. او به مدت ده سال و از سال 1872 به عنوان مدیر فنی تولید در Deutz Gasmotorenfabrik مشغول به کار شد. او پس از اختلاف با مدیر عامل، در سال 1882 شرکت را ترک می‌کند.

دایملر یک کارگاه شخصی را در ویلای خود در شهر کانستات ایجاد می‌کند، تا بتواند بر روی موتور 4 زمانه بنزینی کار کند. در نهایت با همکاری ویلهلم میباخ در سال 1884 موتوری را تولید می‌کند که امروزه با نام ساعت پدربزرگ شناخته می‌شود. ساعت پدربزرگ اولین وسیله‌ای است که در تاریخچه شرکت بنز نقشی حیاتی دارد. این موتور با ویژگی‌هایی مانند حجم و وزن کم، پایه و اساس موتورهای اتومبیل را ایجاد می‌کند.

از آنجایی که انجام آزمایش‌های لازم برای این موتور بسیار هزینه بر بود، دایلمر مجبور می‌شود به دنبال شرکای تجاری باشد. در نهایت در 8 نوامبر 1890 شرکتی به نام “Daimler-Motoren-Gesellschaft” را به همراه شرکای تجاری خود ماکس دوتن هوفر و ویلهلم لورنز تأسیس کرد. اما طولی نمی‌کشد که درگیری آغاز می‌شود زیرا در حالی که داتنهوفر می‌خواهد موتورهای ثابت تولید کند، دایملر ترجیح می‌دهد روی تولید خودرو متمرکز شود.

ابتدا ویلهلم میباخ در سال 1891 به دلیل شرایط غیرقابل قبول قرارداد از شرکت استعفا می‌دهد و در پی روابط پرتنش دایملر با دوتنهوفر و لورنز در نهایت او نیز به عنوان یک سهام دار از شرکت کنار گذاشته می‌شود.

در سال 1895 ، وخامت شرایط اقتصادی باعث راکد شدن توسعه و تولید فنی می‌شود، در نتیجه شرکت DMG جهت احیای مجدد خود در بازگرداندن دایملر و میباخ تلاش می‌کند. هر دوی آنها به شرکت بازمیگردند. میباخ به عنوان مدیر فنی DMG منصوب می‌شود و گوتلیب دایملر در هیئت فنی سمت می‌گیرد و به عنوان بازرس کل هیئت منصوب می‌شود. بازگشت هر دو مرد به DMG موجب یک توسعه و پیشرفت غیرمنتظره برای این شرکت است. گوتلیب دایملر فقط برای مدت کوتاهی از این پیشرفت سریع برخوردار است. وی در 6 مارس 1900 به دلیل بیماری قلبی درگذشت.

 

معرفی ویلهلم میباخ

 

اکنون میخواهیم به نقش ولیهلم میباخ در شکل گیری تاریخچه شرکت بنز بپردازیم.در 9 فوریه 1846 در هیلبرون به دنیا آمد. ویلهلم در ده سالگی و به دنبال مرگ پدر و مادر خود یتیم شد. او در حین تحصیل در برودرهاوس و در سال 1864 اولین بار با گوتلیب دایملر آشنا می‌شود و در سال 1890 با همکاری دایملر و دو شریک دیگر به نام‌های مکس دوتن هوفر و ویلهلم لورنز شرکت Daimler-Motoren-Gesellschaft یا به اختصار DMG را تاسیس می‌کند.

میباخ یکی از طراحان اصلی بود اما به علت ناراضی بودن از شرایط قرار داد شرکت را ترک می‌کند. همانگونه که قبل‌تر نیز گفته شد، گوتلیب دایملر و ویلهلم میباخ به دستور فردریک سیمز، صنعتگر انگلیسی، که مذاکره در زمینه کسب و کار صدور مجوز با این شرکت را انجام می‌دهد، در نوامبر 1895 در DMG بازگردانده می‌شوند.

بعد از فعالیت‌ها و نوآوری‌های بیشمار میباخ و دایملر در نهایت میباخ در سال 1907 از DMG استعفا داد و با همکاری پسران خود به تجارت پرداخت او در سال 1929 درگذشت.

 

شکل گیری شرکت کارل بنز و پسران

اولین قدم در تاریخچه شرکت بنز و تشکیل این کمپانی بزرگ تاسیس شرکت Benz & Co. Rheinische Gasmotoren-Fabrik در سال 1883 توسط کارل بنز و هایمکس رز و فردیش ویلیام اسلینگر به عنوان نماینده فروش بود. با موفقیتی بی نظیر در مدت کوتاهی تعداد کارکنان شرکت 25 درصد رشد کرد و فضای کارخانه هم وسعت پیدا کرد.

 

 

سبد خرید
بستن
به سایت آپشنهای خودرویی آذین کار خوش امدید .
ورود
بستن

هنوز حساب کاربری ندارید؟

        .
برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
فروشگاه
0 محصول سبد خرید
حساب کاربری من