نوشته هایصفار

تاریخچه فورد

برند فورد (Ford Motor Company) هم مانند سایر برندهای خودروساز آمریکایی، تاریخچه و سرگذشت جذابی دارد. این شرکت یک خودروساز چندملیتی آمریکایی است که مرکز اصلی آن در میشیگان، حومه دیترویت واقع شده است. این برند در واقع یک شاخه دیگر هم دارد که تحت برند لینکلن (Lincoln به طراحی و تولید ماشین‌های لوکس می‌پردازد.

خودروهای غیرلوکس یا خودروهای تجاری، تحت برند فورد تولید می‌شوند. فعالیت‌های این کمپانی معروف تنها به درون مرزهای ایالات متحده آمریکا محدود نمی‌شود. این برند صاحب ترولر (Troller)، شاسی بلندساز برزیلی است و حدود 8 درصد در کمپانی آستن مارتین بریتانیایی (Aston Martin) سهم دارد. همچنین 32 درصد سهام ژیانلگینگ موتورز (Jiangling Motors) متعلق به کمپانی فورد است. این شرکت موفق و به نام آمریکایی، با کشورهایی مانند چین (Changan Ford)، تایوان (Ford Lio Ho) تایلند (AutoAlliance Thailand)، ترکیه (Ford Otosan) و روسیه (Ford Sollers) نیز سرمایه گذاری‌های مشترکی دارد.

شاید خیلی‌ها با اصطلاح فوردیسم یا همان فوردگرایی (Fordism) آشنایی نداشته باشند. این اصطلاح به مجموع متدهایی گفته می‌شودکه برپایه قیمت کمتر، دستمزد بیشتر و در نتیجه خط تولید بهبود یافته‌تر و تسهیلاتی خاص برای مصرف کنندگان برنامه ریزی شده است. همان‌طور که از نام آن مشخص است، پایه گذار فوردیسم همین برند محبوب است. در سال 1914، همه دنیا با این متدها آشنا بودند و اکثر برندها از آن استفاده می‌کردند.

در طول زمان، فورد صاحب برخی از برندهای بزرگ مانند جگوار (Jaguar) و لندروور (Land Rover) بوده است. این کمپانی از سال 1999 تا 2010، یعنی به مدت یازده سال، صاحب برند سوئدی ولوو (Volvo) بود. همچنین صاحب برندی به نام مرکوری (Mercury) بود که از سال 1938، خودروهای لوکسی برای بازار آمریکا، کانادا، مکزیک و خاورمیانه تولید می‌کرد. فعالیت این برند در سال 2011 توسط فورد متوقف شد.

پس از برند جنرال موتورز (General Motors)، این کمپانی بزرگترین خودروساز کشورش و پس از برندهایی همچون تویوتا (Toyota)، فولکس واگن (Volkswagen)، هیوندای-کیا (Hyundai-Kia) و جنرال موتور در سال 2015، پنجمین غول خودروسازی دنیا محسوب می‌شد. در پایان سال 2010، این کمپانی به عنوان خودروسازی بزرگ در اروپا، در جایگاه پنجم قرار گرفت.

تاریخچه فورد

هنری فورد شخصی بود که این کمپانی را پایه گذاری کرد. در واقع اولین شرکتی که او تاسیس کرد، «کمپانی هنری فورد» نام داشت که سوم نوامبر سال 1901 شکل گرفت. پس از گشذت کمتر از دو سال، نام این شرکت به «کمپانی موتور کادیلاک» (Cadillac Motor Company) تغییر و آقای فورد این کمپانی را ترک کرد.

کمپانی فورد فعلی در سال 1903 با همکاری دوازده سرمایه گذار از جمله جان و هوراس داج (که بعدها کمپانی خود را تاسیس کردند)، پایه ریزی شد. جالب است بدانید که اولین مدیرعامل این کمپانی، یک بانکدار به نام جان گِرِی بود، نه آقای فورد!

دلیل انتخاب گِرِی، ترس سرمایه گذاران بود. آن‌ها نگران بودند که هنری فورد دوباره و به صورت ناگهانی، کمپانی را ترک کند. درست مانند سال 1901. در سال‌های اولیه، کمپانی رونق چندانی نداشت. در کارخانه‌های آن روزانه تنها چند دستگاه خودرو تولید می‌شد و حداکثر سه کارگر بر روی هر خودرو کار می‌کردند. قطعات نیز از شرکت‌هایی تامین می‌شد که با فورد قرارداد داشتند. در طول تنها ده سال، این کمپانی توانست بسیار توسعه پیدا کنند و بیشتر قطعات مورد نیاز را خود در کارخانه تولید کند.

از آنجایی که آقای فورد به هنگام پایه گذاری این شرکت 39 ساله و نسبتا جوان بود، توانست با تمام نیروی خود این شرکت را به یکی از بزرگ‌ترین و سودآورترین کمپانی‌های تاریخ تبدیل کند. حالا بیش از 100 سال است که این کسب و کار، در خاندان فورد نسل به نسل می‌چرخد. همین باعث شد که این شرکت، به یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین کسب و کارهای خانوادگی تبدیل شود.

هنوز چند سال از تولید اولین خودروی بنزینی توسط کارل بنز می‌گذشت. بنابراین برای تبدیل اتومبیل به وسیله‌ نقلیه‌ای مقرون به صرفه برای قشر میانی جامعه، هنوز راه طولانی پیش رو بود. هنری فورد یکی از کسانی بود که با کمک‌های فراوانش، این فرآیند را تسریع کرد. از بین سال‌های 1903 تا 1908، این کمپانی مدل‌های، A, B, C, F, K, N, R و S را تولید کرد. هر ساله تنها 1000 دستگاه یا حتی تعداد کمتری از این مدل‌ها به فروش می‌رسید. اولین خودرویی که به مرحله تولید انبوه رسید، مدل T (Model Tنام داشت. این محصول به یک ماشین بسیار محبوب تبدیل شد. در سال 1927، این ماشین با مدل A (Model Aجایگزین شد. مدل A، اولین ماشینی بود که در بخش جلویی شیشه داشت.

برای رقابت با جنرال موتورز، اولدزموبیل (Oldsmobile بیوک (Buick) و فورد، کمپانی مرکوری را تشکیل دهند. همچنین در سال 1922، کمپانی لینکلن توسط فورد خریداری شد تا با برندهای لوکسی مثل پاکارد (Packard) و کادیلاک رقابت کند. در دوران جنگ جهانی دوم، فورد آلمان برای ارتش نازی، به ساخت ماشین آلات جنگی و نظامی پرداخت. این کمپانی در آن زمان ار کارگرانش بیگاری می‌کشید.

سال 1964 بود که فورد ماستنگ، یکی از افسانه‌ای‌ترین ماشین‌های تاریخ در نمایشگاه نیویورک رونمایی شد. پس از کذشت یک سال، این کمپانی برای اولین بار چراغ مخصوص بستن یادآوری کمربند ایمنی را معرفی کرد.

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های این شرکت، در سال 2006 رخ داد. این کمپانی اعلام کرد که مبلغی معادل 12.7 میلیارد دلار ضرر کرده و احتمالا تا سال 2009 سود دهی ندارد. با این حال کمپانی محبوب ما توانست تمام نیروی خود را جمع کند و در نیمه دوم سال 2007، با 750 میلیون دلار سود به بازی برگردد. در سال 2008 هم این کمپانی، برندهای جگوار و لندروور را به تاتا موتورز هندی (Tata Motors) فروخت.

 

چهار مدل به یادماندنی از برند فورد

مدل  (The Model T)

لیست برترین خودروهای فورد و یا لیست بهترین‌های تاریخ، هرگز بدون مدل T تکمیل نمی‌شود، زیرا این مدل توانست برندش را به همه جهان نشان دهد. این محصول، اولین ماشین مقرون به صرفه تاریخ بود.

ماستنگ (The Mustang)

فورد ماستنگ یکی از معروف‌ترین و البته محبوب‌ترین مدل‌های دنیای خودرو است. در واقع این مدل به اندازه‌ای موفق بود که پس از مدتی به یک برند یا نماد قدرت معروف شد.

تاروس (Taurus)

شاید این مدل به محبوبی مدل T یا به زیبایی ماستنگ نباشد، اما در دورانی که بازار خودرو تبدیل به میدان جنگ خودروهای خارجی شده بود، این مدل فورد و بازار آمریکا را نجات داد.

تاندربِرد (The Thunderbird)

این محصول درست مانند ماستنگ، نماد زیبایی و نبوغ در طراحی این برند است. انگار پشت هر خط، برآمدی و هر کدام از جزئیات ریز این ماشین فورد، یک اتاق فکر بزرگ است.

صنعت خودروسازی آمریکا

خبرگزاری فارس- نشریه تخصصی اکونومیست طی مقاله‌ای به بررسی صنعت خودروسازی آمریکا پرداخت و تحولات این صنعت را از دوران اوج شکوفایی و رشد تا بحران و ورشکستگی شرکت‌های بزرگ خودروسازی بررسی کرد.

خبرگزاری فارس- نشریه تخصصی اکونومیست طی مقاله‌ای به بررسی صنعت خودروسازی آمریکا پرداخت و تحولات این صنعت را از دوران اوج شکوفایی و رشد تا بحران و ورشکستگی شرکت‌های بزرگ خودروسازی بررسی کرد.

این نشریه در ابتدای این مقاله نوشت، در اول ژوئن سال گذشته شرکت جنرال‌موتورز آمریکا که تا سال ۲۰۰۸ بزرگترین خودروساز جهان به حساب می‌آمد، اعلام ورشکستگی کرد. میزان بدهی‌های این شرکت دو برابر میزان دارایی‌های آن اعلام شده بود.

یک ماه بعد شرکت کرایسلر نیز که کوچکترین خودروساز در بین سه غول بزرگ خودروساز آمریکا به شمار می‌رفت، اعلام ورشکستگی کرد و تنها شرکت فورد توانست از مهلکه ورشکستگی در امان بماند، ولی میزان فروش این شرکت نیز طی سال ۲۰۰۹ به شدت کاهش یافت. افزایش قیمت هر گالن بنزین به ۴ دلار در تابستان ۲۰۰۸ به همراه تشدید بحران مالی در آمریکا و ورشکستگی موسسه لمن برادرز سرانجام صنعت خودروسازی آمریکا را به زانو درآورد. این در حالی است که ده سال پیش شرکت‌های جنرال‌موتورز، فورد و کرایسلر حرف اول را در صنعت خودروسازی جهانی می‌زدند و با ارائه خودروهای پیشرفته، انواع خودروها را برای سلیقه‌های مختلف مشتریان عرضه می‌کردند. طی ده سال گذشته کتاب‌ها و مقالات زیادی در خصوص رشد و شکوفایی صنعت خودروسازی آمریکا و آینده درخشان این صنعت نوشته شد چرا که کمتر کسی فکر می‌کرد، آمریکا با بحران مالی و اقتصادی روبه‌رو شود و سرنوشت صنایع خودروسازی این کشور به این وضعیت دچار شود. به لطف کمک مالی ۵۰ میلیارد دلاری دولت اوباما به جنرال‌موتورز و کمک ۱۶ میلیارد دلاری به شرکت کرایسلر این دو شرکت ظرف کمتر از ۴۰ روز از قانون ورشکستگی خارج شدند و این مساله موجب شد تا دولت آمریکا سهم بیشتری در صنعت خودروسازی داشته باشد. پل اینگراسیا روزنامه نگار بازنشسته وال‌استریت‌ژورنال بر این باور است که بحران صنایع خودروسازی آمریکا طی قرن اخیر در تاریخ اقتصادی این کشور و تاریخ دیترویت که مرکز خودروسازان بزرگ این کشور است بی‌سابقه بوده است. سه شرکت بزرگ آمریکایی بیش از ۱۰۰ سال است که در این کشور به تولید خودرو ادامه داده‌‌اند و بحران‌ها و چالش‌های زیادی را تجربه کرده‌اند. بحران و رکود در صنعت خودروسازی آمریکا موجب شد تا سایر رقبای خارجی به خصوص شرکت‌های خودروسازی ژاپنی و کره‌ای سهم خود را در بازار خودروی این کشور افزایش دهند. شرکت‌های آمریکایی پس از خروج از ورشکستگی مجبور شدند تولید بسیاری از مدل‌های خود را متوقف کنند و برخی از کارخانه‌های خود در کشورهای مختلف را تعطیل کنند. زیان و ضرر ۸۵ میلیارد دلاری جنرال‌موتورز طی سال‌های اخیر به یک تراژدی بزرگ در تاریخ دیترویت تبدیل شده است. ریک واگنر، رییس جنرال‌موتورز که حدود ده سال بر این شرکت مدیریت کرد سرانجام مارس گذشته مجبور شد در برابر فشارهای دولت اوباما از سمت خود استعفا دهد. پایین بودن قیمت بنزین در زمان ریاست واگنر موجب شد تا این شرکت سرمایه‌گذاری چندانی برای تولید خودروهای هیبریدی با مصرف بهینه سوخت انجام ندهد. این مساله موجب شد تا جنرال‌موتورز از رقبای ژاپنی خود در این زمینه عقب بماند.

صنعت خودروسازی در امریکا در دهه ۱۸۹۰ میلادی حرکت خود را آغاز کرد و با توجه به بزرگی اندازه بازار داخلی و با اتکا به تولید انبوه خودروهای مختلف به‌سرعت تبدیل به بزرگترین صنعت اتومبیل‌سازی در سطح جهان شد.

ثبات جایگاه امریکا به‌عنوان نخستین کشور تولیدکننده خودرو در جهان در طول ۸۰ سال از سال‌های قرن بیستم میلادی تداوم داشت اما سرانجام در سال ۱۹۸۰ صنعت خودروسازی ژاپن که دوران شکوفایی خود را از یک دهه پیش‌تر و با قدرتی فراوان آغاز کرده بود، در ادامه حرکت پرشتاب و جهش‌گونه‌اش، از امریکا پیشی گرفت و این کشور را از صدر فهرست بزرگترین تولیدکنندگان خودرو به پایین کشید.
به دنبال این اتفاق و با فاصله‌ای چند ساله بار دیگر این ماجرا برای امریکا تکرار شد و این بار همسایه غربی کشور ژاپن یعنی جمهوری خلق چین بود که ایفاگر نقش نخست در صحنه رقابت جهانی خودروسازان شد و در سال ۲۰۰۸ میلادی با پشت‌سر گذاشتن امریکا، این کشور را به رتبه سوم فرستاد و پس از ژاپن در رتبه دوم دنیا ایستاد، البته یک‌سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۹م از ژاپن نیز سبقت گرفت و جایگاه نخست جهان را از آن خود کرد و تا به امروز هم این صدرنشینی را از دست نداده است.
کشور امریکا همواره در جمع برترین تولیدکنندگان خودروی جهان حضوری دائمی داشته و به‌عنوان یکی از ۳ کشور دارای بیشترین تعداد خودروی تولید شده در دنیا مطرح بوده است.
آمار سازمان بین‌المللی تولیدکنندگان وسایل نقلیه (OICA) میزان تولید خودرو در صنایع خودروسازی امریکا را در پایان سال ۲۰۱۴ میلادی ۱۱ میلیون و ۶۶۰ هزار و ۶۹۹ دستگاه اعلام کرد و با این تعداد تولید که نسبت به سال ۲۰۱۳ رشدی ۵/۴درصدی داشت توانست رتبه دومین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان را کسب کند. آخرین آمار موجود در این زمینه نیز بیانگر تولید ۶ میلیون و ۱۲۰ هزار و ۵۹۳ خودرو به‌وسیله این کشور در دوره زمانی ۶ ماه نخست ۲۰۱۵ میلادی است که اندکی بیشتر از یک ماه تا انتهای آن فاصله داریم.

خودروسازی ینگه‌دنیا در بدو تولد
صنعت خودروسازی امریکا بدون تردید حیات خود را مرهون تلاش‌های هنری فورد می‌داند زیرا نه‌تنها نام وی به‌عنوان نخستین سازنده اتومبیل در تاریخ این کشور ثبت شده است بلکه علاوه بر آن و حتی شاید مهم‌تر از آن، ایده ابداعی وی در ساخت خودرو که ایجاد یک خط تولید یکپارچه اتومبیل و مونتاژ تمامی قطعات و اجرای خودرو با یکدیگر در یک مکان و روی یک خط مونتاژ پیوسته و خروج اتومبیل‌های کامل شده و آماده حرکت در انتهای این خط تولید بود، انقلابی اساسی در صنعت تولید خودرو در این کشور به وجود آورد و در فاصله‌ای کوتاه، روش ابتکاری خط تولید وی به سراسر جهان تعمیم پیدا کرد و در حقیقت واژه تولید انبوه در صنعت خودروسازی حاصل اجرایی شدن ایده بدیع هنری فورد بود.
هنری فورد ساختن اتومبیل را در سال ۱۸۹۶م و در پارکینگ منزل شخصی‌اش آغاز کرد. در ادامه مسیر خود و با چند سال فاصله او شرکت اتومبیل‌سازی فورد را نیز در سال ۱۹۰۳میلادی تاسیس کرد. فورد در طول ۱۰ سال نخست فعالیت شرکت خودروسازی‌اش، سعی و تلاش بسیاری برای بالا بردن میزان تولیدات کارخانه‌اش به‌کار گرفت و در نهایت طرح خط مونتاژ اتومبیل به‌صورت سریالی را در شرکت خود راه‌اندازی کرده و با این اقدام، میزان تولیدات خودروی خود را به‌یکباره تا چند برابر افزایش داد. اقدام دیگر فورد در آن سال‌ها که اقدامی بی‌سابقه بود، پرداخت حقوق روزانه ۵ دلاری به کارکنان و کارگران کارخانه‌اش بود، در شرایطی که حقوق متعارف کارگران در آن دوره چیزی حدود ۲ دلار در روز بود.

تعداد شرکت‌های فعال در صنعت خودروسازی امریکا در همان سال‌های ابتدایی قرن بیستم میلادی به صدها شرکت رسیده بود اما در سال‌های پایانی دهه ۱۹۲۰م بازار این صنعت در واقع زیرسلطه ۳کارخانه و ۳نام مطرح در حوزه تولید خودرو امریکا قرار داشت؛ شرکت‌های جنرال‌موتورز، فورد و کرایسلر.
فعالیت جدی صنعت اتومبیل‌سازی امریکا در پی ۲رویداد مهم و تاثیرگذار ملی و جهانی، نخست دوره رکود و کساد عظیم اقتصادی امریکا در دهه ۳۰م و به‌دنبال آن وقوع جنگ دوم جهانی در سال‌های پایانی این دهه (۱۹۳۸م) و ادامه این جنگ تا سال ۱۹۴۵ میلادی دچار وقفه‌ای طولانی شد اما با خاموش شدن شعله‌های این جنگ خانمانسوز و از نیمه دوم دهه ۴۰میلادی بار دیگر رونق به صنعت خودروسازی امریکا بازگشت، به گونه‌ای که در سال ۱۹۵۰ میلادی یعنی ۵ سال پس از پایان آن جنگ، در مجموع نزدیک به سه‌چهارم کل تولیدات خودرو در جهان محصول کارخانه‌های خودروسازی امریکا بود. براساس اطلاعات آماری ثبت شده در آن سال (۱۹۵۰ میلادی) کل خودروهای تولید شده در سراسر جهان به ۱۰ میلیون و ۵۷۷ هزار و ۴۲۶ دستگاه رسیده بود که از این تعداد، ۸میلیون و ۵ هزار و ۸۵۹ خودرو ساخت کشور امریکا
بود.

با شروع دهه ۱۹۷۰ میلادی ترکیب دو رویداد بزرگ؛ شامل بالا رفتن ناگهانی و شدید قیمت جهانی نفت و همراه آن، ظهور چهره‌های جدید و مطرح در صنعت خودروسازی جهان به‌ویژه از کشور ژاپن که باعث افزایش قابل‌توجه رقابت جهانی میان خودروسازان دنیا شد، تولیدکنندگان امریکایی خودرو را به‌شدت تحت‌تاثیر منفی قرار داد و به دنبال آن دهه، با شروع دهه ۸۰میلادی این تاثیرات منفی باعث عقب‌رفت یا حداقل توقف سرعت رشد این صنعت در امریکا شده تا به امروز دیگر هیچگاه با اطمینان یا برای دوره‌ای طولانی به صدر فهرست تولیدکنندگان بزرگ خودرو در دنیا بازنگشت.
در سال‌های اخیر شاید امریکا دیگر بزرگترین تولیدکننده خودرو در جهان نباشد اما بدون تردید بزرگترین بازار مصرف و تقاضای خودرو، به‌ویژه اتومبیل‌های سواری و شخصی برای مردم این کشور بوده و به نام امریکا نوشته شده است.

رونمایی از سیتروئن دی اس ۹ مدل ۲۰۲۳

به نقل از مجله خودرو پیو، کانسپت دی اس ۹ کراس بک، در واقع یک کراس‌اوور با چرخ‌های ۲۳ اینچی و ۵ متر طول است که ظاهر جذاب و مدرنی دارد. نسخه سدان DS 9 در سال گذشته روی پلتفرم EMP2 معرفی شد. این پیشرانه ۶۷۱ اسب بخار قدرت و یک باتری ۱۱۰ کیلووات ساعتی داشت.  نسخه شاسی‌بلند سیتروئن دی اس ۹ مدل ۲۰۲۳ روی پلتفرم EVMP توسعه یافته است و می‌تواند بیشتر از ۳۳۵ اسب بخار قدرت داشته باشد.

سیتروئن دی اس ۹ مدل ۲۰۲۳

معمولا برندها‌ی فرانسوی خودرو یادآور اتومبیل‌های اقتصادی هستند؛ اما همیشه اینطور نیست و برخی از برندها نیز وجهه لوکس خود را با الهام از سلیقه فرانسوی به نمایش می‌گذارند. یکی از این برندهای لوکس در کشور فرانسه، دی اس است که نسخه‌هایی از آن نیز در گذشته به کشور ما وارد شده است.

یکی از نمادهای لوکس کلاسیک خودرو های فرانسه که توسط سیتروئن احیا شده است، برند DS است که از سال ۲۰۱۵ هویت مستقلی پیدا کرده است. این برند فرانسوی همواره مورد استقبال بوده و فروش خوبی داشته است. حالا یک ایده تازه تحت عنوان سیتروئن دی اس ۹  کراس بک ارائه شده که  احتمالا در اواخر ۲۰۲۳ یا اوایل ۲۰۲۴ رونمایی خواهد شد.

احتمالا با توجه به قیمت ۴۵ هزاردلاری DS 7 و قیمت ۵۷ تا ۶۹ هزار دلاری DS9 سدان، DS 9 کراس بک بین ۶۳ تا ۹۲ هزار دلار قیمت خواهد داشت. پیش‌بینی می‌شود که مرسدس GLE کوپه،‌ مرسدس EQC، ب‌ام‌و IX جز رقبای دی اس ۹ کراس بک باشند.

تاریخچه شرکت خودروسازی سیتروئن

سیتروئن یک شرکت خودروساز فرانسوی است که در سال ۱۹۱۹ توسط آندره سیتروئن تاسیس شد. سیتروئن در سال ۱۹۳۴ نخستین تولید انبوه چرخ‌های محرک جلو در سطح جهانی را با ساخت سیتروئن تیپ E پایه‌گذاری کرد.

این شرکت در حال حاضر زیرمجموعه و تابعه گروه استلانتیس محسوب می‌شود. خودروهای این کمپانی خودروسازی معمولا به دلیل راحتی و نرمی رانندگی شهرت دارند. سیتروئن ۸ سال پس از تاسیس، به مشهورترین و بزرگ‌ترین خودروساز اروپا تبدیل شد و در میان خودروسازان بزرگ جهان در رتبه چهارم قرار گرفت. شرکت پژو در سال ۱۹۷۴ بیش از ۳۸ در صد از سهام سیتروئن را خرید و در نتیجه خودروسازی پژو سیتروئن ۲ سال بعد از آن با حمایت دولت فرانسه تشکیل شد. خودرو سیتروئن دی‌اس ۳ که سرآغازی برای سری لوکس خودروهای مدل دی اس بود، برای نخستین بار در سال ۲۰۰۹ و در نودمین سالگرد تاسیس کمپانی سیتروئن رونمایی شد. این شرکت در سال‌های بعد، و در ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ میلادی، سیتروئن دی‌اس۴ و سیتروئن دی‌اس ۵ را نیز روانه بازار کرد.

این شرکت فرانسوی از زمان تاسیس تا به امروز، در زمینه تولید خودروهای شهری کوچک، خودروهای متوسط، سواری، ون و کامیون، خودروهای لوکس و مفهومی فعالیت می‌کند.

خودروهای لوکس و مفهومی سیتروئن

در خصوص خودروهای لوکس این شرکت می‌توان به خودروهای مدل دی‌اس(DS)، سیتروئن سی ایکس، سیتروئن ایکس ام و سیتروئن سی ۶ اشاره کرد. سیتروئن سی‌متیس و جی‌تی‌بای سیتروئن نیز دو خودروی مفهومی این شرکت هستند که به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ رونمایی شدند.

تاریخچه پژو

برند خودروسازی محبوب و پرفروش اروپایی

 

تقریبا هیچ کسی در دنیا پیدا نمی‌شود که نام برند پژو به گوشش نخورده باشد. این برند فرانسوی محبوب، بخش بزرگی از صنعت خودروسازی را تشکیل داده و نقشی اساسی در آن ایفا می‌کند. بخشی از این بیزینس که در سال 1810 تاسیس و به پژوی فعلی ختم شد، هیچ ارتباطی با خودروساز نداشت، چرا که قهوه ساب تولید می‌کرد. بخش دیگر آن، در زمینه ساخت دوچرخه بود. امیل پژو کسی بود که نماد شیر را برای کسب و کارشان انتخاب کرد، اما شخصی که اولین ماشین را ساخت، کسی نبود جز آرماند پژو.

جالب است بدانید که اصالت خانواده پژو و کسب و کارشان به سوشو برمی‌گردد و در حال حاضر یک زمین صنعتی بسیار بزرگ و موزه پژو در این ناحیه، متعلق به این خانواده است.

برند پژو در طول زمان، افتخارات بین المللی بسیار زیادی به دست آورده است. این کمپانی شش مرتبه برنده جایزه خودروی اروپایی سال شد. یکی دیگر از دستاوردهای مهم آن به حفاظت از محیط زیست مربوط می‌شود. در سال 2013 و 2014،  این کمپانی پس از رقیب هم کشور خود یعنی رنو (Renault)، دومین برندی بود که محصولاتش آلایندگی کمی داشته و میزان کربن دی اکسید ناچیزی تولید می‌کردند. محصولات این برند دوست داشتنی به اندازه‌ای قابل اعتماد هستند که مدل‌ دهه‌های 50 و 60 میلادی آن همچنان در کشورهایی مانند کوبا و آفریقا استفاده می‌شوند. این برند در این کشورها، شیر لقب گرفته است.

بیش از یک دهه است که این کمپانی، در مسابقات اتومبیل رانی حضور گسترده و فعالی دارد. گروه پژو اسپرت (Peugeot Sport) پنج مرتبه برنده رالی قهرمانی جهان شد. همچنین توانست افتخارات بسیار زیادی در مسابقات مشهور دیگری نیز بدست آورد.

 

تاریخچه برند پژو

کسب و کار خاندان پژو، از قرون نوزدهم میلادی آغاز شد. در سال 1984، آن‌ها تولیدات فلفل، نمک و قهوه را نیز به بزینس خود اضافه کردند. در واقع پای پژو، با تولید فنر دامن، قاب چتر، تیغه اره، سیم چرخ و دوچرخه به صنعت خودروسازی باز شد. آرماند در زمینه ساخت انواع دوچرخه خلاقیت زیادی داشت. بنابراین در سال 1882، یک دوچرخه که دارای یک چرخ بسیار بزرگ در جلو و یک چرخ کوچک در بخش عقبی بود را تولید کرد. نام این محصول، Le Grand Bi بود. البته در کنار این محصول، انواع دیگری از دوچرخه‌ها نیز توسط اون تولید می‌شد.

لوگوی کمپانی از ابتدا به این شکل نبود. در اول یک شیر را نشانم می‌داد که در حال راه رفتن بر روی یک تیر بود. این طرح، نشان دهنده سرعت، قدرت و انعطاف پذیری تیغه‌ تبرهای این کارخانه بود.

کم کم آرماند به تولید و وسایل نقلیه علاقه مند شد و پس از دیدار با گوتلیب دایملر و چند نابغه دیگر آن زمان، از تصمیم خود مطمئن شد. اولین وسیله نقلیه این برند، یک سه چرخه بود که از بخار نیرو می‌گرفت. این محصول توسط لئون سرپولت طراحی و همانطور که پیش‌تر گفته شد، توسط آرماند پژو تولید شد.

تنها چهار مدل از این محصول در سال 1989 تولید شد. متاسفانه استفاده از این وسیله نقلیه آنقدرها هم آسان نبود، چرا که دستگاه تولید کننده بخار بسیار سنگین بوده و به زمانی طولانی برای گرم شدن نیاز داشت. پس از گذشت یک سال و تجدید دیدار با دایملر و شخصی دیگر به نام امیل لواسور، این مدل کنار گذشته شد. آرماند تصمیم گرفت که به جای بخار، از یک موتور درون سوز برای تولید محصول بعدی خود کمک بگیرد. این موتور تحت لیسانس کمپانی پانارد (Panhard) و زیر نظر دایملر ساخته شده بود. در نتیجه، یک محصول بسیار هوشمندانه ساخته شد که پس از مدتی توسط آلبرتو سانتوس-دومونت به برزیل صادر شد. سپس کسب و کار بر روی غلتک افتاد و مدل‌های بیشتری یکی پس از دیگری تولید می‌شدند. شاید جالب باشد بدانید که پژو، اولین کمپانی بود که از تایرهای لاستیکی برای ساخت یک ماشین بنزینی استفاده کرد.

چند سالی گذشت و در 1896، پژو ساخت موتورهای مخصوص به خودش را آغاز کرد، زیرا دیگر نمی‌خواست به دایملر وابسته باشد. اولین موتوری که تولید شد، تنها هشت اسب بخار نیرو داشت. در همان سال، آرماند در شرکای خود جدا شد و کارخانه خود را با نام Audincourt احداث کرد. تمامی تمرکز این کارخانه تازه تاسیس، فقط و فقط بر روی تولید خودرو بود.

سال 1901 بود که کمپانی پژو تصمیم گرفت ساخت موتورسیکلت را هم به خط تولید خود اضافه کند. درست از همان سال تا به امروز، موتورسیکلت‌هایی تحت نام این کمپانی تولید می‌شوند و طرفداران زیادی در سراسر دنیا دارند.

پس از گذشت شش سال، اولین موتور شش سیلندر این کمپانی تولید شد و تونی هوبر، خودروساز معروف فرانسوی به عنوان سازنده موتور به این کمپانی پیوست. در سال 1910، یک کارخانه دیگر در سوشو احدث و در سال 1928، تبدیل به مرکز اصلی این برند شد.

پس از جنگ جهانی دوم که تاثیرات مخربی بر انواع صنایع کشورهای مختلف داشت، این کمپانی فعالیت و تولیدات خود را با مدل 202 در سال 1946 آغاز کرد. تقریبا 14 هزار دستگاه از این مدل تولید شد. سال بعد، مدل 203 معرفی شد که یکی از افتخارات به یادماندنی این کمپانی محسوب می‌شود. این مدل رکورد فروش دیگر محصولات کمپانی را شکست و تا دهه 60 میلادی همچنان تولید می‌شد.

در دهه 70 میلادی، این کمپانی به قدری قوی شده بود که 30 درصد از سهام کمپانی محبوب سیتروئن ( Citroën) را خریداری کرد. در سال 1975، تمامی این کمپانی متعلق به پژو بود. با این کار، سیتروئن از خطر ورشکستگی و نابودی نجات پیدا کرد.

سال 2019، گروه PSA که حالا کمپانی پژو بخش مهمی از آن است، اعلام کرد به بازار آمریکا باز خواهد گشت. همچنین قراردادی در سال 2020، بین این کمپانی و فیات کرایسلر (Fiat Chrysler) عقد شد. بر طبق این قرارداد، این دو کمپانی مهم با کمک یکدیگر، برند استلانتیس (Stellantis) را بنیان گذاری خواهند کرد.

 

 

چهار مدل به یادماندنی از برند پژو

پژو ۴۰۵

پژو ۴۰۵ برای اولین بار در سال ۱۹۸۴ توسط کمپانی پژو فرانسه تولید شد. مونتاژ این خودرو از سال ۱۳۶۹ در ایران آغاز شد و پس از حدود ۳۰ سال، تولید آن در اواخر خرداد ماه ۱۳۹۹ برای همیشه متوقف شد.

پژو ۲۰۰۸

پژو ۲۰۰۸ اولین خودرویی است که پس از برجام به ایران پا گذاشت و این خودرو مونتاژی محصول سرمایه گذاری مشترک پژو و ایران خودرو در ایکاپ است. پیشرانه۱.۶ لیتری این خودرو ۱۶۰ اسب بخار قدرت دارد و اولین کراس اوور پژو در ایران به شمار می‌رود.

 

پژو۲۰۶

پژو ۲۰۶ از سال ۱۳۸۰ به ایران آمد. این خودرو در آن سال‌ها در دسته‌ خودروهای مدرن جا داشت. پژو ۲۰۶ ابتدا شش تیپ داشت که از سال ۱۳۹۱ تنها تیپ ۲ و ۵ آن تولید می‌شود. این خودرو با دو پیشرانه ۱.۴ و ۱.۶ لیتری به بازار عرضه می‌شود که تیپ ۵ آن با پیشرانه ۱.۶ لیتری پر فروش ترین تیپ این خودرو است.

 

۲۰۶ صندوق دار

پژو ۲۰۶ صندوقدار یا اس دی آخرین تیپ خودروهای ۲۰۶ است. این خودرو دو نوع موتور بنزینی ۴ سیلندر با ظرفیت‌های ۱۳۶۰ و۱۵۸۷ دارد که موتور ۱.۶ لیتری آن در ایران عرضه می‌شود. ۲۰۶ اس دی در سال ۲۰۰۰ توانست ۴ ستاره ایمنی را از یورو انکپ دریافت کند. از آپشن‌های آن می‌توان به دو ایربگ، ایموبلایزر و ترمز  ABS و سیستم‌های EBD ‌و MBA  اشاره کرد.

 

پژو ۲۰۷

ایران خودرو در اواخر سال ۱۳۹۷ ثبت نام ۲۰۷ جدید را آغاز کرد. نیوفیس این خودرو از نظر ظاهری تنها در چراغ‌ها و آینه‌ها با مدل‌های اولیه تفاوت داشت. این خودروساز ایرانی از پاییز سال ۱۳۹۷ رینگ آلومینیومی و کروز کنترل را از ۲۰۷ دنده‌ای و رینگ آلومینیومی را از ۲۰۷ اتوماتیک حذف کرد.

 

پژو ۲۰۷ صندوق دار

این سدان خانوادگی از سال ۱۳۹۵ توسط ایران خودرو به بازار عرضه شد. امکاناتی از قبیل مانیتور لمسی، کروز کنترل، دوربین و سنسور عقب، دی لایت و غربیلک فرمان با دکمه‌های صوتی در نسخه ایرانی به ۲۰۷ صندوقدار اضافه شد. این خودرو تنها در نسخه اتوماتیک عرضه می‌شود در مشخصات فنی تفاوتی با نمونه هاچبک خود ندارد.

 

پژو روآ

پژو روآ از محصولات ایران خودرو است که در واقع نمونه بهبود یافته پژو آردی به شمار می‌رود. این  خودرو ابتدا با موتور ۴ سیلندر ۱.۶ لیتری OHV تولید شد که ۸۲ اسب بخار قدرت داشت. تولید این خودرو اعتراضات بسیاری داشت که در سال ۱۳۸۸ نمونه بهبود یافته آن با موتور 1.7 لیتری OHVG2 پایه گاز سوز و تغییراتی در ظاهر روانه بازار شد.

 

پژو 504

این مدل افسانه در سال 1968 و در شهر پاریس رونمایی شد. 504 نسبت به مدل پیشین خود یعنی 204، طراحی محافظه کارانه‌ای داشت. این مدل به دلیل داشتن سیستم تعلیق مناسب و فضای مناسب در بخش کابین، برای طی کردن مسافت‌های طولانی بسیار مناسب بود.

 

پژو 505

این مدل 11 سال پس از 504 معرفی شد و همیشه یه عنوان یکی از به یادماندنی‌ترین مدل‌های تاریخ شناخته می‌شود. این مدل که اندازه‌ای متوسط دارد و برای رانندگی در جاده‌های ناهموار مناسب است، در کشورهای در حال توسعه طرفداران زیادی داشت.

 

 

پژو 403

گرچه 403 از ذهن بسیاری از طرفداران پاک شده است، اما در زمان خودش عملکردی بسیار درخشان داشت. این مدل جادار، در سال 1955 رونمایی شد و اولین محصول مشترک کمپانی محبوب پژو و برند Pininfarina ایتالیایی بود.

 

پژو 306

این محصول که متعلق به سال 1993 است، یکی از موفقیت‌های این شرکت در زمینه تولید هاچبک به حساب می‌آید. در ماه فوریه سال بعد، یعنی 1994، نسخه سه در این مدل نیز روانه بازار شد.

پژو ۲۰۸ (به زبان فرانسوی (PEUGEOT 208)


پژو ۲۰۸، محبوب ترین خودرو در فرانسه می باشد، که در سال ۲۰۱۹، بیش از ۱۸ هزار دستگاه، فروش داشته است.

سیتروئن سی ۳ (به زبان فرانسوی (CITROËN C3)


سیتروئن سی ۳، در سال ۲۰۱۹، ۸۱ هزار دستگاه فروش داشته است.

رنو کلیو ۴ (به زبان فرانسوی (RENAULT CLIO 4)


پرفروش ترین اتومبیل فرانسه در سال ۲۰۱۸، بود اما در سال ۲۰۱۹ جایگاه خود را از دست داد، و حدود ۸۱ هزار دستگاه فروش داشته است.

پژو ۳۰۰۸ (به زبان فرانسوی (PEUGEOT 3008)


پژو ۳۰۰۸ پرفروش ترین خوردرو فرانسه در سال ۲۰۱۹ و چهارمین مدل محبوب از سری خودرو های پژو است. و حدود ۷۳ هزار دستگاه فروش داشته است.

داچیا ساندرو (به زبان فرانسوی (DACIA SANDERO)


با وجود راه اندازی تجاری خود که به پایان سال ۲۰۱۲ برمی گردد ، داچیا ساندرو یکی از بهترین فروشندگان سال ۲۰۱۹ در بازار فرانسه بوده است و حدود ۷۰ هزار دستگاه فروش داشته است.

رنو کپچر (به زبان فرانسوی (RENAULT CAPTUR)


رنو کپچر با فروش حدود ۶۵ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۹، نسبت به سال ۲۰۱۸ با فروش ۶۸ هزاردستگاه، سقوط جزئی داشته است.

پژو ۲۰۰۸ (به زبان فرانسوی (PEUGEOT 2008)


پژو ۲۰۰۸ در سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۶۰ هزار دستگاه فروش داشته است.

پژو ۳۰۸ (به زبان فرانسوی (PEUGEOT 308)


پژو ۳۰۸ با وجود اندکی کاهش در فروش در سال ۲۰۱۹،بیش از ۵۶ هزار دستگاه، در مقایسه با سال ۲۰۱۸، بیش از ۶۳ دستگاه، پرفروش ترین سدان جمع و جور در فرانسه است.

رنو کلیو ۵ (به زبان فرانسوی (RENAULT CLIO 5)


رنو کلیو ۵ با فروش ۵۲ هزار دستگاه در ۹ ماه اول بازاریابی خود شروع خوبی در این تجارت داشت.

رنو تویینگو (به زبان فرانسه (RENAULT TWINGO)


رنو تویینگو یک خودرو کوچک شهری است که با فروش بیش از ۵۰ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۹ نسبت به فروش بیش از ۴۶ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۸ امتیاز خوبی کسب کرده است.

 

 

 

تاریخچه فعالیت خودروهای فرانسوی

تاریخچه شروع و فعالیت خودروهای فرانسوی در سال ۱۸۸۴ بود که صنعتگران فرانسوی توانستند اولین موتور درون سوز خود را اختراع کنند. اما در ادامه این فعالیت مارسل و فرناندو رنو بودند که اولین شرکت فرانسوی را در سال ۱۸۹۸ تحت عنوان برادران رنو بنا نهادند. اولین موتور دو سیلندر در سال ۱۹۰۲ توسط این شرکت به ثبت و اختراع رسید. در خلال جنگ جهانی های اول و دوم بود که خودروسازان فرانسوی دچار بحران مالی و کمبود نیرو و مواد اولیه شدند. بعد از آن با وجود بمباران های اتفاق افتاده در خلال جنگ جهانی دوم نیمی از این شرکت ها تخریب شدند که بیشترین آسیب به شرکت پژو وارد شد. بعد از جنگ جهانی دوم بود که خودروسازان فرانسوی توانستند به شرایط قبل از جنگ جهانی برگردند و حدود ۸۰ هزار خودرو از ۱۳۰ هزار خودروی تولید شده در فرانسه را صادر کنند. در حال حاضر پروه PSA متشکل از گروه های خودروسازی پژو است.

شرکت خودروسازی رنو (Renault)

شرکت خودروسازی فرانسوی رنو را می توان اولین شرکت خودروسازی فرانسوی دانست که توسط برادران مارسل و فرناندو رنو در سال ۱۸۹۸ میلادی تاسیس شد. شرکت مربوطه توانست اولین موتور دو سیلندر را در سال ۱۹۰۲ اختراع کنند. اولین خودرو تولید شده توسط مجموعه رنو A راه اندازی شد و در سال ۱۹۱۴ همزمان با شروع جنگ جهانی اول وزیر فرانسه به شرکت رنو دستور داد که تولید تاکسی و آمبولانس و موتور هواپیما را تولید کند. در آن زمان تاکسی های رنو در کل کشور فرانسه حدود ۴۰۰۰ مسافر و سرباز را جا به جا می کند. طراحی اولیه لوگو رنو دو سال پس از تاسیس شرکت انجام گرفت و آرم LR که مخفف اسم لوئیس رنو بود در آن زمان به عنوان آرم و لوگوی شرکت استفاده می شد. بحران بعد از جنگ، یقه خودروساز فرانسوی را گرفت و باعث کاهش بسیار شدید تولید خودرو در فرانسه شد. به همین سبب این خودروساز در پایین تر از خودروسازان بریتانیا، آلمان و ایتالیا قرار گرفت. در سال های بحرانی در فرانسه باعث شد که خودروساز رنو با کمبود مواد اولیه و نیروی انسانی مواجه شدند و میزان تولیدات خود را کاهش دادند.

در سال ۱۹۴۰ پس از آن که آلمان فرانسه را تحت اختیار خود قرار داده بود، آلمان از لوئیس رنو خواست که برای آلمان ها تانک بسازد. ولی لوئیس این کار را نپذیرفت و آلمانی ها کنترل کارخانه را در دست گرفتند و شروع به ساخت کامیون های بارکش کردند. این شرکت در سال ۱۹۹۰ میلادی توسط ماک خریداری شد و در حال حاضر نیز مالک خودروسازی رنو است. در سال ۲۰۰۰میلادی شرکت رنو ۲۰درصد از سهام شرکت ولوو را خریداری نمود و حضور فعالی در ساخت کامیون پیدا کرد. شرکت مربوطه خودروسازی در ساخت دوچرخه نیز فعالیت دارد، همچنین خودروهای مسابقاتی از دیگر فعالیت های جانبی این شرکت است. رنو توانسته خودروهایی بسیار با کیفیت و کم استهلاک را تولید کند و هم اکنون شرکت رنو به عنوان یکی از برترین برند های خودروسازی در جهان شناخته می شود. به طور کلی توانسته مشتریان به خصوصی را برای خود جذب کند.

شرکت خودروسازی رنو

شرکت خودروسازی پژو (Peugeot)

از دیگر برندهای خودرویی فرانسه، می توان به شرکت خودروسازی فرانسوی پژو اشاره کرد که در سال ۱۸۱۰ توسط خانواده پژو تاسیس شد. این شرکت در اوایل برای ساخت آسیاب های قهوه، نمک و فلفل در شهر فرانش کنته فرانسه تاسیس شد. بعدها توسط آرمان پژو در سال ۱۸۳۰ با ورود به صنعت دوچرخه سازی متحول گشت. نخستین خودرو گروه پژو در سال ۱۸۸۹ ، خودرویی سه چرخ با همکاری گوتلیب دایملر تولید شد. امروزه شرکت پژو به عنوان دومین خودروساز بزرگ اروپا و البته بزرگترین خودروساز فرانسه است. طرح و آرم شرکت پژو در اول از یک شیر طلایی روی تیر (پیکان) تشکیل شده بود و در این تصویر شیر نماد قدرت و تیر نیز نماد سرعت است. شرکت پژو اولین شرکتی بود که تایرهای لاستیکی را روی خودرو خود نصب نمود. در خلال جنگ جهلنی اول، پژو به ساخت ادوات نظامی شامل انواع کامیون ها و دوچرخه ها و موتورها پرداخت. در سال ۱۹۲۸ میلادی شرکت پژو به ساخت یک مدیا خودرو به نام ۱۸۳ پرداخت. سال ۱۹۲۹ سالی بود که نام گذاری پژو به شکل امروزی یعنی (Peugeot) همراه شد، به طوری که با ساخت خودرویی ارزان به نام پژو ۲۰۱ ارزان ترین خودرو بازار کشور فرانسه و نخستین خودرو تولید انبوه این شرکت بود. سال ۱۹۳۳شرکت پژو خودرو ۴۰۲ را معرفی کرد، این خودرو با نوآوری جدید سقف جمع شونده وارد بازار گردید.

بعد از جنگ جهانی دوم، پژو کار خود را با ۳۰۱ شروع کرد و همچنین با همکاری شرکت ایتالیایی پنین فارینا، پژو ۵۰۴ را وارد بازار کرد. سال ۱۹۵۸ شرکت پژو محصولاتش را در ایتالیا به فروش رساند و با دیگر شرکت ها مانند رنو و وولو همکاری های خود را گسترش داد. سال ۱۹۷۴، پژو ۳۰ درصد از سهام شرکت سیتروئن را خریداری نمود و صاحب این شرکت خودروسازی شد. بعد از انجام این کار، شرکت جدیدی را به نام پژو سیتروئن تشکیل دادند تا از لحاظ فنی و تکنولوژی از تحقیقات یکدیگر بهره مند شوند. در سال ۱۹۷۸ شرکت پژو با مدل های پژو ۴۰۵ و ۵۰۵ در بازار ایالات متحده شرکت داشت و توانست فروش این خودروها را تا ۴هزار دستگاه برساند. پژو ۴۰۵ به عنوان بهترین خودرو سال اروپا در سال ۲۰۰۰ شناخته شد.

شرکت خودروسازی پژو

شرکت خودروسازی سیتروئن (Citroën)

شرکت خودروسازی سیتروئن در سال ۱۹۱۹ توسط شخص آندره سیتروئن تاسیس شد و نخستین خودرو تولید شده این شرکت بعد از جنگ جهانی به نام سیتروئن A نام گذاری شد. بعد از جنگ جهانی شرکت مربوطه به شدت دچار کمبود سرمایه شده بود، لذا برای جلوگیری از ورشکستگی به مذاکره با کمپانی جنرال موتورز ایالات متحده آمریکا پرداخت. ولی شرکت جنرال موتورز به دلایل نامعلوم سرمایه گذاری در شرکت سیتروئن را غیر معقول دانست و سرمایه گذاری نکرد. از آنجا که فعالیت آندره از کارگاه نساجی و همچنین ساخت چرخ‌ دنده‌های حلزونی آغاز شده بود، لذا وی در لوگوهای نصب شده بر روی نخستین اتومبیل ‌های تولید شده سیتروئن، از طرح این چرخ ‌دنده‌ها استفاده کرد. نشان تجاری یا لوگوی شرکت سیتروئن که امروزه با نام Chevron Double شناخته می‌شود، از همین طرح یعنی علامت الهام گرفته شده‌ است.

با شروع جنگ جهانی دوم کارخانه سیتروئن بیش از ۲۴ میلیون توپ جنگی را ساخت و بعد از اتمام جنگ کارخانه سیتروئن مجددا خودروسازی را آغاز کرد. سیتروئن اولین خودروساز اروپایی بود که به تولید انبوه خودرو پرداخت. سال ۱۹۳۴ شرکت سینروئن با مشکلات مالی بسیاری مواجه شد و بخشی از سهام خود را واگذار کرد. اکثریت سهام آن به شرکت میشلن و بانک لازارد واگذار شد. خودروهای پر فروش و مشهور مجموعه در آن سال ها سیتروئن ژیان و سیتروئن cx بود و کمپانی سیتروئن یکی از نخستین مبتکران در حوزه آیرودینامیکی خودرو بود. سیتروئن سال ها به صورت مستقل خودروسازی می کرد تا اینکه بر اثر مشکلات مالی این خودروساز و خودروسازی پژو مدیران، تصمیم گرفتن گروه PSA را تشکیل بدهند.

شرکت خودروسازی سیتروئن

گروه خوردوسازی بوگاتی (Bugatti)

شرکت خودروسازی لوکس بوگاتی شرکتی فرانسوی است که می توان آن را در رده بهترین برندهای خودروسازی فرانسه در نظر گرفت. در سال ۱۹۰۹ میلادی توسط صنعتگر نابغه ایتالیایی به نام اتوره بوگاتی به منظور تولید خودروهای سفارشی و لوکس در مولشایم کشور فرانسه تاسیس شد. اتوره بوگاتی در زمینه طراحی صنعتی فعالیت داشت و همچنین در مسابقات رالی به پیروزی هایی متعددی دست پیدا کرده بود. در سال ۱۹۱۳ بوگاتی خودرویی با موتور ۵۰۰CC را تولید کرد و یکی دیگر از تولیدات آن به نام بوگاتی TYPE13 تا جنگ جهانی اول تولید آن ادامه داشت. در طول جنگ، بوگاتی به تولیدات نظامی روی آورد و در سال ۱۹۲۲ میلادی با تولید خودرو ۸ سیلندر و ۲۰۰۰CC به نام بوگاتی TYPE30در بازار خودرو فروش چشم گیری را به دست آورد. در دوران بعد از جنگ در سال ۱۹۲۶ ، مدل بوگاتی رویال را معرفی کرد. در فاصله بین دو جنگ جهانی شرکت بوگاتی خودرو بوگاتی TYPE 30 را به فروش رساند.

گروه خوردوسازی بوگاتی

گروه خوردوسازی بوگاتی

این شرکت تا سال ۱۹۴۷ توانست حدود ۸۰۰۰ خودرو را تولید کند و در ابتدای ۱۹۵۰ بوگاتی آخرین مدل خود را تولید کرد. در ادامه افزایش فعالیت هایش در سال ۱۹۶۳ تولید این خودرو کاملا متئقف شد و در سال ۱۹۹۰ کارخانه بوگاتی با سرمایه یک کارآفرین ایتالیایی برای تولید خودروهای اسپرت و لوکس راه اندازی شد. در سال ۱۹۹۸ شرکت موردنظر فرانسوی توسط گروه خودروسازی فولکس واگن خریداری شد و امروزه نحت مدیریت گروه آلمانی فولکس فعالیت می کند. خودرو بوگاتی ویرون که خودروی بسیار لوکس و اسپرت این شرکت است، اولین بار در سال ۱۹۹۹ میلادی در نمایشگاه خودرو توکیو به نمایش در آمد. امروزه بوگاتی ویرون با یک موتور ۱۶سیلندری با حجم ۷۹۹۳CC و حجم به شکلW برخوردار است که طبق مشخصات فنی گفته شده توسط شرکت این خودرو توانایی تولید ۱۰۰۱ اسب بخار قدرت را دارد. شتاب و توانایی این نوع از مدل خودرو، حداکثر سرعت ۴۲۰ کیلومتر را دارد و شتاب آن در حالت سکون برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر حدود ۲/۵ ثانیه است. به طور کلی بوگاتی ویرون با سرعت ۴۲۰ کیلومتر در ۲۰ دقیقه می تواند حدود ۶۰ لیتر بنزین را مصرف کند.

 

معرفی رنو تالیسمان

رنو تلیسمان یا تالیسمان (به انگلیسی: Renault Talisman) به معنای سحر و جادو خودرویی سدان در کلاس خودروی اندازه متوسط محصول شرکت رنو می‌باشد که با همکاری نیسان ساخته شده. راننده و سرنشین‌ها با امکانات ایمنی بیشماری محافظت می‌شوند مثل سامانه نظارت نقاط کور، سامانه خروج از خط، تابلو خوان و ترمزگیری اضطراری. صندوق این ماشین ۶۰۸ لیتر فضا دارد. سامانه اطلاعات سرگرمی شبیه مگان و خودروهای پیشین است به شما اجازه می‌دهد تجربه رانندگی‌تان را شخصی‌سازی کنید.

مشخصات فنی

این خودرو مجهز به موتور ۱٫۶ لیتری سینگل توربو با قدرت ۲۰۰ اسب بخار و موتور این خودرو برای نیسان جوک است. البته در برخی از بازارها از جمله ایران که به دلیل پایین بودن کیفیت سوخت فیلترهای این خودرو برای این بازارها بزرگتر در نظر گرفته شده تا آسیب کمتری به موتور برسد و همین باعث شد که در این نسخه‌ها قدرت موتور به حدود ۱۹۰ اسب بخار کاهش یابد. گیربکس این خودرو ۷ سرعته دوکلاچه می‌باشد که باعث تعویض سریع دنده‌ها می‌شود ولی در حرکت در سر بالایی ممکن است کمی مکث کند تا حرکت کند. شتاب صفر تا صد این خودرو حدود ۷٫۶ ثانیه نیز می‌باشد.

امکانات رفاهی

امکانات این خودرو شامل سقف پانوراما یا تمام شیشه‌ای (به صورت سفارشی)، سامانه تهویه دوگانه، استارت دکمه‌ای با قابلیت روشن کردن از بیرون، کروز کنترل هوشمند و لیمیتر سرعت، مانیتور R LINK-2 نسل دوم ۸٫۷ اینچی، سامانه صوتی BOSE با ۱۳ بلندگو، تودوزی چرم، دی‌لایت (چراغ روز) مدل C شکل، رایانه سفر، جالیوانی و زیر آرنجی عقب، آینه حساس به نور، حسگر نور و باران، قابلیت وصل شدن سامانه صوتی به بلوتوث، AUX , iPod و USB، موس وسط، تنظیم حالت رانندگی (شامل Comfort , Personal , Eco , Sport و Normal)، اتو هلد، چراغ شور جلو، تشخیص جهت چرخش خودرو و روشنایی نور در جهت پیچ، ماساژِر صندلی‌های جلو، گرمکن و سرد کن صندلی جلو، گرمکن صندلی عقب، گرمکن فرمان، یو اس بی صندلی‌های عقب با خروجی AUX به عقب، دریچه هوای صندلی عقب، رایانه سفر را دارا می‌باشد.

امکانات ایمنی

این خودرو مجهز به رادار نقطه کور، رادار خطی، تشخیص سرعت مجاز جاده‌ها، اعلام زمان واکنش راننده، حسگر باد لاستیک‌ها و تنظیم باد لاستیک، حسگر پارک جلو، دوربین و حسگر دنده عقب، سامانه کمکی پارک و اتو پارک، ترمز جلو دیسکی خنک شونده، ترمز عقب دیسکی، سامانه الکتریکی کنترل کشش و پایداری می‌باشد.

بررسی رنو تالیسمان

رنو در بازار خودروهای لوکس و حتی نیمه لوکس هیچگاه خودروساز مطرحی نبود و بیشتر به ساخت خودروهای ارزان و مردمی مشهور است. با این وجود رویه این کمپانی در قرن بیست و یک تغییر کرد و با عرضه محصولاتی همچون رنو سافران و لتیتود سعی کرد تا طیف مشتریان خود را گسترده‌تر کند. خودروهای سفران و لتیتود هر دو به بازار ایران نیز راه پیدا کردند ولی با وجود برخی نقاط قوتشان به هیچ وجه نتوانستند موقعیتی مانند رقبای ژاپنی و کره‌ای خود پیدا کنند. رنو اما برای سال ۲۰۱۷ با محصول جدید به بازار برگشت که توانست به موفقیت خوبی دست پیدا کند و آن سدان جدیدی به نام تالیسمان بود. رنو تالیسمان نخستین بار در سال ۲۰۱۵ معرفی و در سال ۲۰۱۶ به بازار جهانی عرضه شد. با تاخیر یک ساله این خودرو به بازار ایران نیز راه پیدا کرد و از همان ابتدا توانست به کمک ظاهر مدرن، امکانات زیاد و البته توانایی فنی مناسب خود مشتریان زیادی را به سمت خود جلب کند.

داخل رنو تالیسمان

طراحی رادیکال و مدرن رنو تالیسمان در کابین خودرو نیز ادامه دارد جایی که به محض ورود، یک نمایشگر لمسی بزرگ که به صورت افقی روی کنسول مرکزی نصب شده است توجه شما را به خود جلب خواهد کرد. رنو در تالیسمان سعی کرده است ت حد امکان از کلیدهای فیزیکی کم‌تری استفاده کند و بیشتر تنظیمات مربوط به امکانات خودرو را به همین نمایشگر منتقل کرده‌اند. پشت آمپرها نیز نیمه دیجیتالی هستند یعنی قسمت مرکزی آن یک نمایشگر رنگی است که قابلیت شخصی سازی دارد و گرافیک و داده‌های آن با توجه به حالت رانندگی خودرو تغییر می‌کند. نمایشگر مرکزی نیز همین قابلیت شخصی سازی را دارد و می‌توان رنگ‌های آن را از منوی مربوطه تغییر داد. در بخش فضای داخلی رنو تالیسمان گرچه فضای خوبی دارد ولی در مقایسه با برخی رقبا مانند هوندا آکورد و تویوتا کمری فضای پای عقب کم‌تری را ارائه می‌کند. به همین دلیل در صورتی که پنج سرنشین در خودروباشند سرنشین وسط عقب احساس راحتی زیادی نخواهد داشت. در عوض صندوق عقب این خودرو با حجمی بیش از 600 لیتر یکی از بزرگ‌ترین‌ها و بهترین‌ها در این کلاس است.

طراحی رنو تالیسمان

طراحی خارجی بارزترین مشخصه رنو تالیسمان است. بدون شک چراغ‌های روشنایی در روز این خودرو که به شکل C انگلیسی هستند و تا روی سپر ادامه پیدا کرده‌اند توجه هر بیننده‌ای را در خیابان به خود جلب می‌کنند. جلو پنجره نیز خاص بوده و آرم بزرگ رنو روی آن جلب توجه می‌کند. در نمای جانبی نیز تالیسمان طراحی قوی دارد. نمای عقبی تحت تاثیر چراغ‌های کشیده و نازک این خودرو است که تا مرکز صندوق کشیده شده‌اند و در وسط آنها نشان رنو دیده می‌شود. در این بخش باید از خروجی‌های اگزوز فیک روی سپر به عنوان یک نکته منفی یاد کرد که البته این روزها در حال باب شدن در خودروها است. از نظر ابعاد رنو تالیسمان با داشتن 4850 میلیمتر طول، 1870 میلیمتر عرض و 1460 میلیمتر طول، بسیار نزدیک به رقبای خود است. فاصله محوری این خودرو نیز 2810 میلیمتر است. به طور کلی طراحی تالیسمان مدرن و بروز است و می‌تواند اولین عامل جذب خریدار برای این خودرو تلقی شود.

عکس رنو تالیسمان

 

سیستم اتو پارک (پارک دوبل خودکار) چیست؟

 

این روزها تب استفاده از آپشن‌های خاص، تندتر از هر زمان دیگری شده است. مشتریان، حالا دیگر با وسواس بیشتری به‌دنبال خودروی موردنظرشان می‌گردند. برای آنها اهمیت دارد که محصولی که قرار است زیر پای‌شان قرار بگیرد تا چه حد می‌تواند غیر از مسئله‌ی حمل‌ونقل، خلاقانه و کارآمد باشد. با بررسی روند تغییرات فناورانه‌ی خودروها طی یک دهه‌ی اخیر به نکات جالبی برمی‌خوریم. شاید تا همین چند سال پیش خودرویی که تمام شیشه‌های آن برقی بود،‌ یک خودروی فول‌آپشن به حساب می‌آمد. مدتی بعد تب صندلی‌های برقی فراگیر شد. سپس شاهد سونامی استفاده از چراغ‌های زنون شدیم. مدتی که گذشت، نمایشگرهای لمسی روی کنسول تبدیل به یکی از بایدهای هر خودروی مدرن شد. این اواخر هم به‌خوبی می‌توانیم تأثیر وجود یا عدم وجود آپشنی به اسم سان‌روف را در یک خودرو نظاره کنیم؛ اما این روزها، بازار به‌قدری حساس است که دیگر این آپشن‌ها، برای مشتری ترغیب‌کننده نیستند. حالا دیگر رادیوی ماهواره‌ای، ماساژور صندلی، ترمزگیریِ خودکار و رادار درجه تبدیل به برگ برنده‌ی هر خودرو شده است؛ اما در ایران یک آپشن دیگر با محبوبیتی فزاینده روبه‌رو شده است؛ اتوپارک. این سیستم همان چیزی است که بسیاری آن را در رؤیا می‌دیدند. پارک کردن خودکار خودرو بدون دخالت راننده. باید اعتراف کرد که چنین چیزی واقعا وجود دارد.

از کجا آمد؟

شاید باورکردنی نباشد ولی نخستین ایده‌ها برای ابداع سیستم پارک خودکار اتومبیل، چیزی حدود ۸۰ سال پیش مطرح شد؛ یعنی در ۱۹۳۴ میلادی بود که گروهی از مهندسان آمریکایی طرحی موسوم به «جک چهار چرخ» را مطرح کردند. داستان از این قرار بود که طبق این ایده، وقتی خودرو برای پارک در محل موردنظر قرار می‌گیرد، جک‌های مکانیکی از زیر سینی خودرو پایین می‌آیند و با فشار هیدرولیکی خودرو را تا چند سانتی‌متر از زمین بلند می‌کنند. سپس چرخ‌های موتوردار کوچکی که در زیر این جک‌ها تعبیه شده بود، خودرو را به طرفین هدایت می‌کرد و بعد از پایان کار به درون خودرو جمع می‌شدند. این طرح اگرچه در ظاهر خلاقانه و فوق‌العاده آینده‌نگر بود، ولی به‌دلیل پیچیدگی‌های تولید و هزینه‌های بالای ساخت آن هرگز به سرانجام نرسید.

تقریبا ۶ دهه از این ایده‌ی آمریکایی‌ها گذشت تا اینکه در ۱۹۹۲ انستیتوی سیستم‌های حمل‌ونقل آلمان موسوم به DLR با همکاری فولکس‌واگن خودرویی مفهومی (کانسپت) به اسم ROboMObil را معرفی کرد. یک اتومبیل با طراحی کاملا انتزاعی که به‌طرزی حرفه‌ای، ایده‌ی دهه‌ی ۳۰ آمریکایی‌ها را عملی کرده بود؛ یعنی چرخ‌های این خودرو در حالت ایستاده و مستقیم می‌توانستند کاملا ۹۰درجه به چرخش درآیند و سپس خودرو را با کمک نیروی موتور و دیفرانسیل، به محل مورد نظر برای پارک منتقل کنند؛ اما ازآنجایی‌که هیچ شرکتی برای سرمایه‌گذاری و خرید این طرح اقدام نکرد، روبوموبیل هم به تاریخ پیوست. بعد از این مورد، شرکتی فرانسوی به اسم Ligier که سابقه‌ی درخشانی در دنیای مسابقات فرمول یک داشت، بار دیگر پرونده‌ی پارک اتوماتیک خودروها را باز کرد. این شرکت سال ۹۶ میلادی در اقدامی تعجب‌برانگیز یک محصول برقی را به‌صورت نمایشی و آزمایشگاهی تولید کرد. خودرویی مینی‌سایز به اسم JS6. البته تمام حرف لیجیه روی این مدل، الکتریکی بودن نیرو محرکه‌‌ی آن نبود؛ بلکه این خودرو اولین محصولی در تاریخ اتومبیل‌سازی به حساب می‌آمد که مجهز به سیستم پارک خودکار شده بود. حتی تست‌های میدانی آن در INRIA (انستیتو تحقیقات علوم کامپیوتر فرانسه) با موفقیت انجام شده بود؛ اما ایراد اصلی جای دیگر بود. سرمایه‌گذاری سنگینی که برای ابداع و پیاده‌سازی این سیستم صورت گرفته بود به‌قدری زیاد بود که قیمت پایه‌ی این خودروی ساده را مانند یک محصول لوکس آلمانی گران می‌کرد.

پروژه ساخت خودروهایی که مجهز به سیستم اتوپارک باشند عملا تا سال‌ها مسکوت باقی ماند. با شروع قرن ۲۱ و مطرح شدن ایده اتومبیل‌های خودران، این ایده شکل دیگری به خود گرفت. همان انستیتو اینریا، پروژه‌ی تاکسی‌های بدون راننده موسوم به CyCab‌ را برای حضور در برخی از خیابان‌های خلوت فرانسه استارت زد. این روبات‌های متحرک می‌توانستند در محل‌های از پیش تعیین‌شده قرار بگیرند و بدون دخالت راننده، اقدام به پارک کنند. در حالی‌که حتی این روزها بعد از گذشت سال‌ها از حضور فناوری‌های هوشمند در صنعت خودرو، هنوز مشتریان نسبت به وسایل نقلیه‌ی خودران، بی‌اعتماد هستند، عرضه‌ی سای‌کب تنها از سوی نوگرایان فرانسوی با استقبال روبه‌رو شد. شاید اولین اقدام جدی خودروسازان برای حضور در این میدان سال ۲۰۰۴ صورت گرفته باشد. زمانی‌که ولوو سوئد در همکاری با اساتید دانشگاه لینکوپینگ، اولین خودروی رسمی مجهز به سیستم اتوپارک واقعی را با تولید و فروش انبوه استارت زد. حضور این سوئدی در بازار موج جدیدی از تنوع‌طلبی را به راه انداخت. تا جایی‌که در اندک زمانی بعد از آن،‌ تویوتا نسخه‌ی پریوس هیبریدی را با اتوپارک عرضه کرد. لکسوس سدان تجملی LS را با همین فناوری ساخت. ب‌ام‌و و فورد نیز طبق درخواست مشتری، اتوپارک را روی مدل‌های سری ۵ و فوکوس تعبیه کردند. لینکلن MKS، فورد اکسپلورر، آئودی A6 و مرسدس‌بنز S کلاس مدل‌های معروفی هستند که یکی پس از دیگری فناوری پارک خودکار خودرو را به‌عنوان یک آپشن ویژه معرفی می‌کردند.

چطور کار می‌کند؟اتو پارک

سیستم‌های پارک اتوماتیک، راه‌های گوناگونی برای درک اشیای اطراف خود دارند. برخی از آنها دارای سنسورهایی هستند که در اطراف سپرهای عقب و جلوی خودرو هستند و به‌عنوان گیرنده و فرستنده کار می‌کنند. این سنسورها، سیگنال‌هایی را به اشیای اطراف اتومبیل می‌فرستند و دوباره آنها را دریافت می‌کنند. سپس کامپیوتر خودرو با محاسبه‌ی مقدار زمان صرف‌شده برای بازگشت سیگنال‌ها، موقعیت اشیای پیرامون را محاسبه می‌کند. سیستم‌های دیگری موجود بوده که دارای دوربین‌هایی هستند که بر روی سپرهای خودرو قرار گرفته‌اند یا برای کشف اشیا از رادار استفاده می‌کنند. البته نتیجه‌ی نهایی در همه‌ی آنها یکسان است. اتومبیل می‌تواند اتومبیل‌های پارک شده‌ی دیگر و فضای مناسب برای پارک و فاصله‌ی مناسب تا لبه‌ی جدول را تشخیص بدهد و سپس به‌درستی پارک شود. سنسورهای جانبی پارک خودکار، معمولا از سنسورهای الکترومغناطیسی یا اولتراسونیک (فراصوتی) برای تشخیص فاصله با اشیای اطراف خودرو استفاده می‌کنند. نمونه‌های رایج سسنورهای اولتراسونیک با الگوبرداری از مکانیسم عملکرد طبیعی خفاش برای تشخیص موانع ساخته شده است.

این سیستم با فرستادن یک موج فراصوت به اطراف و دریافت فرکانس بازگشت از طریق سنسورهای صوتی، فاصله و حجم موانع را تشخیص می‌دهد و با تحلیل این داده‌ها توسط کامپیوتر، درک صحیحی از موقعیت خودرو در میان اشیای اطرافش می‌دهد. البته در یک نظرسنجی عمومی که در سال ۲۰۱۶ انجام شد، به‌صورت میانگین از هر ۴ راننده، ۳ نفر به کارایی این سیستم اعتماد نداشتند و معتقد بودند که خودشان بهتر می‌توانند خودروشان را پارک کنند. این سیستم در مقایسه با پارک دستی بسیار سریع‌تر، دقیق‌تر و ایمن‌تر است. هرچند که معایبی مانند ناتوانی سیستم در کنترل فاصله در خودرو با جوی (برای راحتی پیاده و سوارشدن سرنشینان) و عدم توانایی تشخیص موانع عمودی با قطر کم (مانند میله) دارد ولی باید اشاره کرد که در اکثر مواقع می‌تواند راننده را در انجام یکی از سخت‌ترین اعمال یک رانندگی شهری یاری کند. در بازار امروز، نصب‌شدن این سیستم روی خودرو بیشتر جنبه‌ی آپشن دارد تا اینکه واقعا مورداستفاده قرار بگیرد. همان‌طور که خیلی از راننده‌ها رادار جلوگیری از برخورد با مانع جلو را غیرفعال می‌کنند تا بتوانند به سبک خودشان رانندگی کنند، بسیاری هم وجود سیستم اتوپارک را بیهوده می‌دانند و معتقدند که خودشان بهتر از کامپیوتر می‌توانند پارک دوبل بزنند؛ اما با تمام این اوصاف، وجود سیستم‌های پیشرفته در یک خودرو می‌تواند به ایمنی هرچه بیشتر آن کمک کند و علاوه بر آن، کار را برای راننده ساده‌تر کند.

روال کار چندان پیچیده نیست. ابتدا باید جعبه‌دنده را در حالت D قرار دهید. سپس دکمه‌ی اتوپارک را فعال کنید. برای کامپیوتر خودرو تعیین کنید که می‌خواهید خودروی‌تان در کدام‌سوی خیابان (چپ و راست) پارک شود. با تأیید این وضعیت تا زمانی که رادارهای هوشمند خودرو فضای مناسب را پیدا نکرده‌اند، باید به مسیر خود ادامه دهید. به‌مجرداینکه سنسورهای جانبی و کامپیوتر هوشمند فضای مناسب را بررسی کرد، در نمایشگر روی آمپر نماد R به‌معنی قرار دادن جعبه‌دنده در حالت دنده عقب، پدیدار می‌شود. این پایان کار است. دیگر کاری به ترمز و گاز نداشته باشید. خودروی شما، به‌راحتی پارک دوبل می‌زند!

اتوپارک در بازار ایران

در حال حاضر بازار ایران پذیرای چند مدل محدود از خودروهایی است که مجهز به سیستم اتوپارک شده‌اند. گران‌ترین و البته پرفروش‌ترین این مدل‌ها، هیوندای سانتافه ۲۰۱۷ موسوم به «نیوفیس با اتوپارک» است که قیمتش در بازار تا ۲۶۳ میلیون تومان هم رسیده است. شنیده‌ها حاکی از آن است که به‌تازگی برخی از مدل‌های رنو کولئوس، شاسی‌بلند زیبای فرانسوی‌ها نیز به تعدادی محدود با این آپشن وارد بازار شده است؛ اما قیمت آن دقیق نیست و در بازار چیزی بین ۲۳۰ تا ۲۴۰ میلیون تومان خریدوفروش می‌شود. دست‌آخر ارزان‌ترین خودرویی که می‌توان در بازار ایران با سیستم اتوپارک خرید، هیوندای توسان است که قیمتش زیر ۲۱۴ میلیون تومان نخواهد بود.

همه‌چیز از اینجا شروع شده بود. انتقال مکانیکی خودرو به محل پارک. ایده خامی که البته بعدها پایه‌گذار یک انقلاب بزرگ در فناوری خودروها شد.

لیجیه JS6. یک فرانسوی برقی ریزاندام که پایه‌گذار نسل نوینی از آپشن‌ها در محصولات بعد از خودش شد. البته این خودرو هیچ‌گاه فرصت حضور در بازارهای رسمی را پیدا نکرد.

سای‌کب یا تاکسی مجازی، پروژه یک تیر و دو نشان فرانسوی‌ها بود. با این خودرو هم وارد دنیای خودران‌ها شدند و هم سیستم اتوپارک را برای مشتریان پرزنت کردند.

ولوو S60. اولین محصول واقعی از یک خودروساز بزرگ که آپشن اتوپارک روی آن به‌صورت رسمی و کارآمد نصب شده بود.

فورد با مدل ویژه‌ای از فوکوس خود، ابداع‌کننده‌ی سبک جدیدی از اتوپارک‌ها با ریموت کنترل شده است.

ولوو با مدل XC60‌ پا را فراتر گذاشته و از سیستمی پرده‌برداری کرده است که خودرو را به‌صورت عمودی پارک می‌کند.

این گران‌ترین خودروی اتوپارک دنیاست؛ مرسدس‌بنز Sکلاس مدل ۲۰۱۸ با قیمتی بیش از 100هزار دلار.

درباره کروز کنترل و کاربرد آن

کروز کنترل (Cruise Control) چیست و چه کاربردی دارد؟ همان‌طور که از نامش مشخص است، کروز کنترل کنترل‌کننده است. اما کنترل چه چیزی؟ کروز کنترل مدیریت سرعت خودرو را به دست می‌گیرد و همان گزینه کاربردی و نابی است که در خودروهای امروزی گذاشته شده تا رفاه و راحتی بیشتری در رانندگی داشته باشید. به‌خصوص اگر قرار باشد که مسافت‌های طولانی را دست‌تنها رانندگی کنید. اما چرا و چطور؟ در ادامه درباره سازوکار کروز، اجزا، مزایا و معایبش خواهید خواند.

کروز کنترل چیست؟

این گزینه در خودروهای جدید می‌تواند سرعت خودروی شما را در وضعیتی ثابت نگه دارد و به راننده اجازه می‌دهد که به میزان دلخواهش و بدون نیاز به دخالت عوامل خارجی، سرعت خودرو را در یک وضعیت مشخص نگه دارد. منظور از عوامل خارجی هم پدال گاز است. یعنی اگر در جاده‌ای طولانی و مستقیم در حرکت هستید، هیچ‌کس دیگری هم در خودرو رانندگی بلد نیست که بخشی از مسیر را او رانندگی کند و به کمک‌تان بیاید، یا اصلا تنها هستید و از رانندگی در مسیری بلند و طولانی خسته شده‌اید، کروز کنترل وارد می‌شود و به شما کمک می‌کند تا بدون نیاز به استفاده از پدال گاز و با دکمه‌های جانبی سرعت خودرو را روی میزانی مشخص تنظیم کنید و نگه دارید.

پس در یک جمع‌بندی به این پرسش که کروز کنترل چیست و چه می‌کند، پاسخ می‌دهیم و به سراغ شرح اجزا، وظایف، معایب و مزایای آن می‌پردازیم. کروز کنترل سرعت خودرو را تثبیت و با کنترل مقدار هوای ورودی به محفظه سوخت، اقدام به کنترل شتاب خودرو می‌کند. یعنی شتاب خودرو متناسب با میل راننده و فقط با چند کلید و دکمه تنظیم می‌شود. دیگر نیاز نیست حواستان به کنترل سرعت باشد و پا را مدام روی پدال فشار دهید. با وجود کروز در سرعتی امن و مشخص در جاده‌ها می‌تازید. عالی نیست؟

کروز کنترل چیست؟

کروز کنترل چگونه کار می‌کند؟

در خودروهای معمولی باید پا را روی پدال گاز بفشارید و پیش بروید. چنین چیزی باعث می‌شود که در مسیرهای طولانی خستگی مفرط پاها را اسیر خود کند. خودروسازان آمریکایی با علم به این موضوع دست به کار شدند و طراحی سیستم کروز را در برنامه‌شان گذاشتند. واقعیت این است که معمولا جاده‌های آمریکایی بسیار طولانی‌اند و رانندگی یک‌تنه در آنها می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. همین نیاز باعث رقم‌زدن اختراعی کاربردی شد. در نهایت در سال ۱۹۸۵ میلادی، آمریکایی‌ها این سیستم را روی خودروی امپریال کرایسلر (Imperial Chrysler) پیاده‌سازی کردند.

از آن روزها تا کنون، خودروسازی مدام در حال پیش‌رفتن به سوی اتوماتیک‌کردن تولیدات خود است. دیگر مسئولیت کروز کنترل به تثبیت سرعت خودرو در وضعیتی خاص محدود نمی‌شود و امکانات تازه‌ای مانند حفظ ایمنی اتومبیل هم در این سیستم وجود دارد. ماجرا از این قرار است که خودروهای دارای کروز کنترل با وجود رادارهایی که دارند، مجهز به قدرت تشخیص فاصله با خودروهای دیگر هستند و همین تاحد زیادی امنیت سفر را برای سرنشینان فراهم می‌کند.

رانندگان در خودروهای مجهز به سیستم کروز می‌توانند، گزینه کنترل سرعت را فعال یا لغو کنند. در صورت فعال‌شدن سیستم، کنترل سرعت خودرو با تنظیم و مدیریت دریچه گاز انجام می‌شود. در زمانی که پدال گاز را فشار می‌دهید هم، همین رویه برقرار است، با این تفاوت که در صورت فعال‌بودن کروز کنترل، دریچه گاز به جای اینکه با فشار پدال گاز کنترل شود، از راه کابلی فعالیت می‌کند که به محرکی متصل است و سوپاپ دریچه کنترل سرعت و قدرت موتور خودرو هم با محدودشدن مقدار هوا در آن تحت‌کنترل قرار می‌گیرد.

اجزای سیستم کروز کنترل

برای اینکه درک بهتری از عملکرد سیستم کروز کنترل داشته باشید، بهتر است که اجزای آن را بشناسید:

واحد فرمان (Command Module): با واحدی که نامش فرمان است، چه می‌کنند؟ بله! بدیهی است که فرمان‌ صادر می‌کنند دیگر! در سیستم کروز کنترل هم واحد فرمان یا کامَند ماژول جهت تثبیت سرعت، افزایش یا کاهش و قطع و وصل فرمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

واحد کنترل الکتریکی (ECU): هر سیستم خودکاری نیاز به هسته‌ای مرکزی دارد که در آن، امکان تجزیه‌وتحلیل دستورهای مختلف مقدور باشد. پردازش داده‌ها و اطلاعات در کروز کنترل هم به عهده واحد کنترل الکتریکی آن است. این بخش است که دستورات را دریافت می‌کند و بعد از پردازش آنها، امکان اجرای‌شان را مهیا می‌سازد.

عملگر (Actuator): عملگر هم وظیفه بازکردن و بستن دریچه گاز را عهده‌دار است و سرعت را براساس فرمان‌های دریافتی تنظیم می‌کند. عملگرها انواعی دارند که در ادامه به شما معرفی خواهند شد.

روند فعالیت و عملیات در کروز کنترل چگونه است؟

زمانی که پدال گاز را فشار می‌دهید، دریچه گاز باز می‌شود و سرعت افزایش پیدا می‌کند. کروز کنترل هم برای اجرای عملیاتی مشابه ساخته شده و به جای اینکه پدال گاز را فشار بدهید، در این سیستم اتوماتیک، عملگر که در خطوط بالا معرفی شد به دریچه کنترل گاز وصل می‌شود و با کنترل میزان هوای ورودی به دریچه، سرعت را در هر لحظه تنظیم می‌کند. در واقع، عملگر با کشیدن یا شُل‌کردن کابلی که به دریچه گاز متصل است، توانایی به دست‌گرفتن سرعت را پیدا می‌کند.

انواع عملگرهای سیستم کروز کنترل

انواع عملگرهای کروز کنترل به شرح زیر هستند:

  • عملگرهای الکتریکی
  • عملگرهای خلأ
  • سیستم فاقد عملگر

همان‌طور که می‌بینید تمام سیستم‌های کروز کنترل عملگرهایی مشابه ندارند.

مزیت‌های استفاده از کروز کنترل

اگر تا اینجا، خواندن مقاله را دقیق ادامه داده‌اید، قطعا می‌دانید که مزایای استفاده از کروز کنترل چیست و چطور می‌تواند مانع از خستگی پاها در طول رانندگی شود. برای کسانی که دچار پادرد و کمردرد هستند یا به واسطه سن‌شان نمی‌توانند جاده‌های طولانی را بی‌درد و مشکل رانندگی کنند، چنین سیستمی غنیمت است. جاده‌ای صاف و بی‌ترافیک می‌تواند با وجود کروز کنترل ساده و بی‌دردسر طی شود. اما مزایای دیگری هم در استفاده از این سیستم وجود دارد:

– صرفه‌جویی در مصرف سوخت اتومبیل که نتایج مثبتی مانند کاهش آلودگی هوا را به همراه دارد از جمله مزایای کروز کنترل است؛

– امکان دل‌زدن به جاده‌های طولانی به کمک چنین امکانی فراهم است و دیگر نیاز نیست که نگران خستگی و دست‌تنهابودن در رانندگی باشید؛

– امکان نصب این سیستم روی خودروهایی که فاقد آن هستند هم وجود دارد. البته بدیهی است، زمانی که از امکان نصب صحبت می‌کنیم، منظورمان پراید و دوستان مشابه آن نیست؛

– تنظیم سرعت خودرو با وجود کروز کنترل بسیار ساده است؛ دکمه‌هایی برای افزایش و کاهش سرعت وجود دارند و تمام کاری که باید بکنید، فشردن آنهاست و بس.

از مزایا گفتیم، بد نیست که از معایب هم بگوییم. معایب استفاده از کروز کنترل چیست و چرا باید در کمک‌گرفتن از آن دقیق باشید؟ کروز کنترل سیستم مناسبی است و رفاه خوبی برای راننده به همراه می‌آورد اما امکان دارد که باعث متکی‌شدن راننده به آن شود و از میزان احتیاط، دقت و هوشیاری او کمی کم کند.

نحوه فعال کردن کروز کنترل

برای فعال‌کردن یا تنظیم سرعت خودرو می‌توانید از دکمه‌هایی کمک بگیرید که معمولا روی فرمان یا اهرم‌های جانبی خودرو قرار گرفته‌اند. فعال‌کردن و کاهش/افزایش سرعت در سیستم کروز کنترل هم با وجود دکمه‌ها و گزینه‌هایی جداگانه شدنی و میسر می‌شود. در صورتی که پدال ترمز را هم فشار بدهید، سیستم کروز کنترل قطع می‌شود و همه‌چیز به روند عادی خود بازمی‌گردد. پس اگر احساس کردید که در طول رانندگی، زمانی که کروز روشن است، نیاز به متوقف‌کردن فوری خودرو دارید، کافی است که پدال ترمز را فشار بدهید و کنترل وضعیت را به دست خودتان بگیرید.

اجازه بدهید که مروری بر فعال‌کردن این سیستم داشته باشیم و بگوییم که مراحل راه‌اندازی سیستم کروز کنترل چیست و چطور باید فرایند تنظیم سرعت را شروع کرد؟

۱. به‌کمک دکمه‌‌های on/off که روی فرمان یا اهرم‌های جانبی خودرو قرار دارند، سیستم کروز کنترل را روشن کنید؛

۲. در سرعت‌های ۵۵ تا ۷۵ کیلومتر بر ساعت یا کمی بیشتر، اقدام به روشن‌کردن کروز کنید و همیشه یادتان باشد که احتیاط شرط عقل است و استفاده از این سیستم در سرعت‌های زیاد را از سرتان بیرون کنید. چرا؟ چون در سرعت‌های زیاد، سپردن خودرو به حالتی اتوماتیک دور از عقل و خطرناک است.

۳. دکمه‌های دیگری هم در سیستم کروز کنترل تعبیه شده‌اند که بعد از انتخاب سرعت خودکار، وضعیت را تثبیت می‌کنند و عموما تحت عنوان دکمه سِت (set) در خودروها گذاشته می‌شوند. امکان کاهش و افزایش سرعت هم روی دکمه‌های سیستم کروز کنترل موجود است.

۴. همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد، دیگر می‌دانید که راه قطع کروز کنترل چیست و باید با فشار پدال ترمز یا کمک‌گرفتن از دکمه آف سیستم، آن را متوقف کرد.

دکمه‌های مختلف کروز کنترل به شرح زیر هستند. بهتر است که با آنها هم آشنا شوید:

♦ کلید سِت (set): با ست می‌توانید شتاب اتومبیل را روی نقطه‌ای مناسب تنظیم کنید. البته قبل از آن باید سرعت خودرو را به میزانی مناسب رسانده باشید.

♦ کلید اکسل(accel): این کلید هم می‌تواند سرعت تثبیت‌شده را به میزان یک‌ کیلومتر بر ساعت در هر بار فشردن افزایش بدهد.

♦ کلید کاست(cost): این کلید دقیقا عکس کلید اکسل عمل می‌کند و با هر بار فشردن آن، سرعت تثبیت‌شده به اندازه یک کیلومتر بر ساعت پایین می‌آید.

♦ کلید رزومه (resume): بعد از روشن‌کردن و لغو عملیات کروز کنترل به‌طور موقتی، می‌توانید کلید رزومه را بفشارید و مجددا سیستم را برقرار کنید. شاید بپرسید که سرعت تنظیمی خودرو در این حالت در سیستم کروز کنترل چیست و چه عددی را برای سرعت در اختیار خواهید داشت؟ سرعت روی همان شتابی تنظیم می‌شود که قبل از لغو کروز کنترل داشته‌اید.

♦ کلید کنسل(cancel): بعید می‌دانیم که ندانید و نتوانید حدس بزنید که این کلید برای متوقف‌کردن عملکرد کروز کنترل است.

نحوه فعال کردن کروز کنترل

 سیستم کروز کنترل تطبیق‌پذیر چیست؟

کروز کنترل در نسخه‌های پیشرفته‌تر خود از امکانات جذابی برخوردار است. در نسل جدید کروزها می‌توان شاهد وجود راداری کنترلی بود که توانایی تنظیم شتاب و فاصله با خودروهای اطراف را دارند. در واقع، این رادارها می‌توانند بنا به شرایط جاده اقدام به کنترل شتاب و فاصله خودرو با خودروهای دیگر کنند.

کروز کنترل‌های تطبیق‌پذیر و هوشمند روی خودروهای لوکس نصب می‌شوند و به کمک حس‌گرهایی که دارند، فاصله خودرو با موانع و خودروهای دیگر را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند سرعت را با توجه به این اندازه‌گیری تنظیم نمایند. حتی در مواردی، هوشمندی سیستم کنترل کروز می‌تواند موجبات تغییر مسیر را هم فراهم کند.

در چه مکان‌هایی نباید از کروز کنترل استفاده شود؟

درست است که سیستم کروز کنترل می‌تواند مزایای زیادی برای راننده و سرنشینان خودرو فراهم کند، اما همیشه و همه‌جا نمی‌توان روی آن حساب کرد. همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد، در مسیرهای پرترافیک یا جاده‌های ناصاف و در سرعت‌های بالا استفاده از کروز کنترل منطقی و ایمن به نظر نمی‌رسد. کاربرد کروز کنترل چیست ؟ کاربرد اصلی این سیستم در جاده‌های طولانی با مسیری مستقیم و کم‌ترافیک است.

در مسیرهای شهری، بهتر است که از کروز کنترل استفاده نشود. جاده‌های لغزنده، مسیرهای پرپیچ‌وخم و مکان‌هایی که شیب‌های تند و محسوسی دارند هم پذیرای استفاده از سیستم کروز کنترل نیستند. البته در بزرگراه‌های درون‌شهری هم می‌توان از کروز بهره برد اما در خیابان‌های درون‌شهری نباید به استفاده از آن فکر کنید.

چگونه نقص کروز کنترل را تشخیص دهیم؟

تا اینجا دیگر با عملکرد کروز کنترل آشنا شده‌اید و می‌دانید که چطور عمل می‌کند. حالا توجه‌تان را به زمانی جلب می‌کنیم که سیستم کروز به‌درستی کار نمی‌کند. درست‌ کارنکردن به چه معناست؟ یعنی زمانی که دستورات راه‌اندازی کروز کنترل را با فشردن دکمه‌ها صادر می‌کنید اما خبری نیست و هیچ‌کنترل اتوماتیکی رخ نمی‌دهد یا زمانی که فرمان صادر می‌شود اما سرعت تثبیت نمی‌شود. مشکلات متنوعی می‌توانند موجبات کارنکردن کروز کنترل را فراهم کرده باشند. برای مثال:

∗ بروز مشکل در سیستم گاز خودرو

∗ ناتوانی عملگر در اجرای فرمان‌ها

∗ بروز اختلال در ورود گاز به سیستم

هر یک از این مشکلات و اختلالات باید از سوی متخصصی کارکشته بررسی شوند. بدیهی است که شما حتی در صورت تشخیص معضل هم قادر به رفع آن نخواهید بود. پس اگر مشکلی در سیستم کروز کنترل خودروی خود دیدید، حتما پیگیری‌های لازم را نزد تعمیرکاری حرفه‌ای انجام بدهید.

 

نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران

صنعت خودروسازی در ایران نسبت به تاریخچه‌ی این صنعت در جهان، چندان قدیمی و پیشینه‌دار نیست. اما پیشینه‌ی ورود خودرو چطور؟ اولین خودروها در چه زمانی وارد ایران شدند؟ این اولین خودروها از چه کمپانی‌ها و چه مدل‌هایی بودند؟ آنچه ما تا کنون از تصاویر و فیلم‌های تاریخی دیده‌ایم، همواره در ایران کالسکه‌ها در کنار اتوموبیل‌ها در حال حرکت در خیابان‌های کشور هستند. کمتر پیش آمده که تصاویری را شاهد باشیم که تنها وسیله‌ی نقلیه‌ی شهری و بین شهری در کشور کالسکه باشد. همین حقیقت باعث شده این سوال برای بسیاری از ما پیش آید که پس چه کسی موجبات حضور اولین خودرو را در ایران رقم زد و تاریخچه اتومبیل در ایران چیست؟

تاریخچه اتومبیل در ایران و اولین خودروی وارد شده به کشور

اولین اتومبیل چه زمانی به ایران وارد شد؟ برای پاسخ به این سوال و بررسی تاریخچه اتومبیل در ایران باید به زمان قاجار برویم. در اسناد، تاریخ دقیقی از حضور اولین اتومبیل در ایران ثبت نشده است. معتبرترین روایت از جعفر شهری در کتاب تاریخ تهران مطرح شده به این شرح که اولین بار مظفرالدین شاه در بازگشت از سفر اروپا دو اتومبیل با راننده‌های‌شان را همراه خود به ایران آورد. البته درباره‌ی‌ این دو اتومبیل تاریخی روایت‌های متعددی بیان می‌شود. در بعضی کتب این اتومبیل‌ها فورد کروکی کلاچی با تایرهای توپُر ثبت شده‌اند و در بعضی دیگر دو مدل از رنوی فرانسه. در هر صورت، ظاهرا مظفرالدین شاه اولین برگه از کتاب تاریخچه اتومبیل در ایران را به نام خود ثبت کرده است.

روایت‌هایی که معتقدند اولین اتوموبیل‌های وارد شده به ایران فورد بودند مبدا آن‌ها را بلژیک می‌نامند و دیگران مدعی هستند اولین خودروهای وارد شده به ایران که رنو بودند از فرانسه آمده‌اند. همچنین جعفر شهری که معتقد است مظفرالدین شاه در سال ۱۲۷۹ دو رنو را از فرانسه و از راه آب و خشکی راهی ایران کرد، می‌گوید یکی از این اتومبیل‌ها هیچ‌گاه وارد ایران نشد چرا که در مسیرش و هنگام حمل و نقل دچار نواقصی شده و در راه ماند.

خودروی دیگر نیز در واقعه‌ی ترور نافرجام محمد علی شاه در دوشان‌تپه منفجر شده و از بین می‌رود. بنابراین بقایایی از این دو خودرو در موزه‌های کشور وجود ندارد و سندی از این دو خودرو در تاریخچه اتومبیل در ایران وجود ندارد. پس از این دو، خودرویی که برای احمد‌شاه از اروپا خریداری شد به عنوان سومین اتومبیل وارد شده به ایران شناخته می‌شود.

این‌طور که به نظر می‌رسد ورود اولین اتومبیل به ایران باعث شد که تا سال ۱۲۸۹ استفاده از اتومبیل شخصی بین سفرای دیگر کشورها در ایران، تجار و افراد سرشناس و دولت‌مردان رایج شود.

با نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران متوجه می‌شویم که اولین خودروهای وارد شده به ایران در بین مردم به کالسکه دودی معروف بودند. به دنبال واردات بیشتر اتومبیل‌ها،خودروهایی با نام ماشین لاری، که شبیه به وانت‌های امروزی بودند و اتومبیل‌هایی معروف به دور سیمی که برای حمل بار و مسافر مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به ترتیب وارد کشور شدند.

اولین خودرو در ایران / اولین اتومبیل در ایران

تاریخچه صنعت خودروسازی در ایران

نگاه به تاریخچه خودرو در ایران نشان می‌دهد که در سال ۱۳۰۰ اتومبیل یکی از اصلی‌ترین کالاهای وارداتی در ایران محسوب می‌شد. این رشد تقاضا باعث شد تا نیاز به خودرویی که خرید آن در حد توان عموم مردم باشد بسیار احساس شود. چرا که بسیاری اقشار با درآمد متوسط علاقه‌مند به داشتن خودروی شخصی بودند اما وارداتی بودن این محصول و در نتیجه قیمت بسیار بالای آن باعث می‌شد که در بین دارایی‌های لوکس و اعیانی قرار بگیرد.

همین نیاز بود که منجر به تاسیس «کارخانه‌ی صنعتی ایران ناسیونال» تحت لیسانس کمپانی تالبوت از زیرمجموعه‌های روتس انگلیس در سال ۱۳۴۱ توسط برادران خیامی شد. اولین محصولات این شرکت گونه‌ای اتوبوس و مینی‌بوس بود. تولید پیکان که از محصولات قدیمی تالبوت بود در سال ۴۶ دربرنامه‌ی ایران ناسیونال قرار گرفت و تا سال ۵۶ مدل‌های مختلفی از آن مانند کار، جوانان، استیشن و لوکس ساخته شد.

شرکت سایپا پیش از انقلاب اسلامی
شرکت سایپا پیش از انقلاب اسلامی

دومین کارخانه‌ی خودروسازی ایران «سایپا» بود که در سال ۱۳۴۴ تاسیس شد. اولین خودروی تولیدی سایپا نیز ژیان بود که با مشارکت سیتروئن فرانسه تولید می‌شد. ژیان مهاری، ژیان پیکاپ، رنو ۵ و رنو ۲ خودروهایی بودند که توسط سایپا تا سال ۵۶ تولید شدند. در طول این سال‌ها دیگر کمپانی خودروساز ایرانی یعنی پارس خودرو نیز با تولید خودروهای شاهین و آریا در صنعت خودروسازی ایران فعالیت داشت.

پیکان تولیدی توسط کمپانی برادران خیامی بسیاری از ایرانیان نه‌چندان متمول را که در بین ثروتمندان جامعه قرار نمی‌گرفتند به آرزوی داشتن یک خودروی شخصی رساند و در فاصله‌ی کوتاهی تمام خیابان‌های کشور را فرا گرفت. پیکان تا سال‌ها پرفروش‌ترین خودروی کشور بود و تبدیل به اسطوره‌ای در تاریخ صنعت ایران شد.

صنعت خودروسازی ایران بعد از انقلاب اسلامی

با نگاهی به تاریخچه اتومبیل در ایران متوجه می‌شویم که صنعت خودرو سازی در ایران چندان قدیمی و دیرین نیست، اما از آنجا که ایران در بین کشورهای صنعتی جهان قرار ندارد این صنعت پس از صنعت نفت عنوان دومین صنعت بزرگ کشور را بر دوش می‌کشد.

جایگاه خودروسازی ایران در بین هم‌مسلکانش در جهان چندان جذاب نیست و تاکنون نتوانسته مقامی بهتر از هجدهمین خودروساز جهان را از آن خود کند.

ایران خودرو تولید پیکان را تا سال ۸۴ ادامه داد و سایپا نیز در سال ۷۵ تولید پراید را جایگزین تولید رنو ۵ و رنو PK کرد. اولین خودروی ملی ایران که در سالگرد ۴۴ سالگی صنعت خودروسازی جهان وارد بازار کشور شد، سمند بود و تاکنون خودروهای دیگری از جمله دنا، رانا، تیبا و ساینا در مدل‌ها و تیپ‌های مختلف به عنوان خودروی ملی در این کمپانی‌ها ساخته شده‌اند.

علاوه‌ بر این دو خودروساز بزرگ، پارس‌خودرو و کرمان‌موتور نیز از خودروسازان پرکار و پرفروش کشور هستند. بخش اعظم صنعت خودروسازی در ایران طی سال‌های فعالیتش به کار مونتاژ محصولات کمپانی‌های بزرگ‌تر جهانی مشغول بوده و همواره به دلیل مواجه با تحریم‌های جهانی و پیشتر به دلیل شرایط جنگی کشور، با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بوده‌اند.

اکنون نیز به دلیل اعمال تحریم‌های جهانی بیشتر خودروهای مونتاژی در این کمپانی‌ها از محصولات چینی هستند. شاید بتوان گفت که تاریخچه اتومبیل در ایران هیچ‌وقت نتوانست آنطور که باید پربار شود و همیشه به دلایلی داخلی یا خارجی از رقابت با کشورهای دیگر بازمانده است.

بازار خودروی این روزهای ایران

همین دو سال گذشته هم جزوی از تاریخچه اتومبیل در ایران محسوب می‌شوند. طی دو سال گذشته، بازار خودروی کشور پرالتهاب‌ترین روزها و ماه‌های خود را پشت‌سر گذاشته است. فشار تحریم‌ها، نبود قطعات برای تولید، افزایش قیمت دلار و افت ارزش پول ملی همه دست به دست هم دادند تا صنعت خودروسازی کشور با مشکلات بزرگی در مسیر تولید مواجه باشد.

در برخی موارد خودروسازان موفق به عرضه‌ی سفارشات ثبت شده نمی‌شوند و قادر به تحقق بسیاری از تعهدات‌شان در زمینه‌ی تولید محصولات جدید مانند دنا پلاس هیبریدی (ایران خودرو) و رهام (سایپا) و خارج کردن محصولات قدیمی و از رده خارج از خط تولید نشده‌اند.

همچنین توقف واردات خودرو از اواسط ۱۳۹۷، بالا رفتن هر ساعت قیمت خودروهای وارداتی موجود در بازار را به همراه داشته است. به طوری که نمودار قیمت‌های خودروهای کارکرده‌ی خارجی افزایش چند برابری آن‌ها را طی دو سال نشان می‌دهد.

بر اساس همین باید گفت که بازار خودروی کشور روزهای خوبی را نمی‌گذراند و این دوره در آینده قطعا به عنوان دوران تاریکی در تاریخچه اتومبیل ایران شناخته خواهد شد. خریداران در تردید بین خرید محصولات داخلی که کیفیت خود را هر روز بیش از پیش از دست می‌دهند و تولیدات خارجی کارکرده هستند. در موارد زیادی هم تن به خرید محصولات چینی می‌دهند چرا که تقریبا تنها انتخاب موجودشان است.

تاریخچه خودروسازی در کره جنوبی

خودروسازی کره جنوبی که پس از ایران کار خود را آغاز کرد موفق عمل کرده است، اما مسئولان ایرانی همچنان به ادامه راه شکست خورده کنونی اصرار دارند.

به گزارش تحریریه، کره جنوبی ساختار صنعت خودروسازی خود را پس از ایران پایه گذاری کرد. حتی برخی تحلیلگران مدعی هستند سئول این ساختار را با الگوبردای از تهران ایجاد کرد و به رغم آنکه تا زمان انقلاب و حتی در دوره ای پس از آن از کشورمان عقب بود اما با اتخاذ سیاست های منطقی و با نگاه کلان به تحولات جهانی توانست خود را به یکی از 5 خودروساز برتر جهان تبدیل کند.
اکنون کره جنوبی با تولید بین 4 تا 5 میلیون خودرو در سال در رتبه هفتمین کشور تولیدکننده خودرو در جهان قرار دارد. این در حالی است که صنعت خودروسازی ایران سالانه با انواع سیاست های حمایتی از طرف نظام و اختصاص انواع امتیازات خاص و اعطای انحصاری بازار به دو خودروساز اصلی قادر است اندکی بالاتر از یک میلیون خودرور را در سال تولید کند.
البته مقایسه کیفیت خودروهای تولیدشده در ایران و کره جنوبی کاری بیهوده و غیرقابل تصور است و بهترین نمونه خودروی ایرانی با هیچ یک از خودروهای صادراتی کره ای قابل مقایسه نیست.
به عنوان نمونه در حالی که دو خودروساز اصلی کشورمان یعنی ایران خودرو و سایپا با تکنولوژی سه دهه قبل زنده مانده اند و در مقابل تغییرات روز دنیا مقاومت می کنند، دو خودروساز شناخته شده کره ای یعنی کیا موتورز و هیوندای در زمینه نسل های جدید خودرو تحول آفرین هستند.
حدود یک سوم خودروهای تولیدشده در کره جنوبی در داخل این کشور به فروش می رسد و مابقی به کشورهای دور و نزدیک و حتی کشورهای صاحب نام در صنعت خودروسازی همچون آلمان و آمریکا صادر می شود.
درحالی که صادرات صنعت خودروی کشورمان تقریبا صفر است اما کره جنوبی از 2015 به بعد توانست است سالانه بیش از 5 درصد صادرات جهان را در اختیار بگیرد و از این نظر رتبه پنجم کشورهای جهان را کسب کند. همین توانایی باعث شده است که شرکت های بزرگ و کوچک خودروسازی در کره جنوبی بتوانند با بنگاه های بزرگ اقتصادی در حوزه خودرو همکاری و مشارکت نزدیکی داشته باشند.
جهش خودروسازی با یک برنامه 25 ساله
چرا با وجود انواع حمایت های شگفت آور و بی سابقه ای که دولت ها از خودروسازان ایرانی صورت داده اند اما هنوز ایران در این صنعت تقریبا از هیچ مزیتی برخوردار نیست و به نوعی اتلاف سرمایه کشور و مردم و از دست رفتن جان هزاران انسان بیگناه به علت بی کیفیت بودن تولیدات مهمترین دستاورد دو شرکت ایرانی است.
کره جنوبی در دهه 1960 میلادی برای ورود به عرصه خودروسازی تصمیم گرفت؛ و با سیاستگذاری درست و تصویب قانون، واردات خودرو را به مدت ۲۵ سال ممنوع کرد.
در این دوره 25 ساله سه دسته از سیاست های کلان در خودروسازی دنبال شد. سرمایه گذاری منطقی و حساب شده سئول به سمت توسعه توانایی این کشور در بخش های فرعی همچون شاسی، رنگ و مونتاژ متمرکز شد. البته کره جنوبی از همان ابتدا جذب سرمایه گذاری خارجی و افزایش همکاری فنی با خودروسازان قابل اعتماد و مطرح را از طریق سرمایه گذاری های مشترک به اجرا گذاشت.
کره جنوبی با حوزه مونتاژ وارد صنعت خودرو شد و سپس برای توسعه توان خود بر قطعه سازی متمرکز گردید. در این چارچوب تولید قطعات پیچیده با انواع سیاست های تشویقی و حمایتی همچون معافیت های مالیاتی، پایه های این صنعت تقویت شد.
سئول در فاز سوم با اعطای کمک های مالی کم بهره به تدریج قدرت رقابتی خود در عرصه های صادراتی را بهبود بخشید. به تدریج کره جنوبی در دهه 1990 میلادی وارد عرصه جهانی تولید خودرو شد.
به وضوح شاهدیم که اگرچه تهران هم تقریبا همین سیاست ها را دنبال می کرد اما انحراف دولت ها در فرایند صنعتی شدن در همین سه گام نخست مسیر خودروسازان را چند دهه قبل منحرف ساخت.
در حالی که فرانسه در بیشتر سال های اخیر در میان 10 کشور مهم تولیدکننده خودرو جای ندارد اما ایران با اتکا به برخی شرکت های خودروساز رده چندم جهان خود را در عمل تنها به یک مونتاژکار نابلد خودروهای از رده خارج شرکت های فرانسوی تبدیل کرده است.
خودروسازی فرانسه که در دوره ای در حال ورشکستگی بود و با کمک بازار ایران احیا شد از همان سال ها با ناز و کرشمه، معاهده های استعماری را با ایران امضا کرده است.
البته تا چند سال بعد از آن هم حمایت های قانونی از صنعت خودروی کره ادامه یافت اما تا سال های ابتدایی قرن بیست و یکم بسیاری از ممنوعیت ها به تدریج لغو شدند و تعرفه واردات به صورت پلکانی دو در یک دوره 10 ساله کاهش یافت. البته حمایت های دولت در سطحی بالاتر به ویژه در زمینه انتقال تکنولوزی و تقویت جایگاه تحقیقات و اعطای بورس تحصیلی به مهندسان حوزه خودرو ادامه یافت.
یکی از مهمترین نکات در فرایند خودروساز شدن کره جنوبی این بود که سیاستگذاران این کشور به اصول مهمی همچون ارتقای کیفیت، افزایش بهره وری و در نهایت رقابت پذیری خودروهای تولیدی خود در بازارها؛ اولویت دادند؛ به گونه ای که به اعتقاد مقام های این کشور هر تعداد خودرو حتی اندک که در این کشور تولید می شود باید قابلیت عرضه به بازارهای جهانی را داشته باشد.
این مسائل از جمله موضوعات مهمی هستند که تقریبا در صنعت خودروسازی ایران و دو شرکت برتر آن دارای اهمیت نبود زیرا این شرکت ها تنها به انحصار صرف خود در داخل ایران اکتفا کردند و با تکیه بر از انواع ترفندها، حمایت دولت ها از خود را چند برابر سااختند.
خودروسازی ایران در عمل با حیله گری در بخش عرضه، مصرف کننده خود را با تعداد اندکی از گزینه های داخلی آن هم با نسل خودروهای از رده خارجی که دو تا سه دهه قبل تولید می شدند، بالاجبار راضی کرده است.
به نظر نمی رسد که مسئولان کشور از سرنوشت خودروسازی کره جنوبی بی اطلاع باشند و یا ندانند که راه کنونی برای کشور ثمری ندارد و ایران را خودروساز نمی کند، پس از پای چه عامل دیگری در میان است که این سیاست غلط همچنان ادامه می یابد؟
سبد خرید
به سایت آپشنهای خودرویی آذین کار خوش امدید .
ورود

هنوز حساب کاربری ندارید؟

        .
برای دیدن محصولات که دنبال آن هستید تایپ کنید.
فروشگاه
0 محصول سبد خرید
حساب کاربری من